Darmbloeding: symptomen, oorzaak en behandeling

Last Updated on 11 november 2024 by M.G. Sulman

Een darmbloeding duidt op een bloeding in het darmkanaal. Zo’n bloeding kan zich voordoen in de dunne darm, de dikke darm of de anus. Courante oorzaken van een dergelijke bloeding zijn: een maagzweer (in de twaalfvingerige darm), diverticulitis, poliepen, aambeien, inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, bloedvatafwijkingen, darmkanker en verwondingen. Symptomen zijn onder meer bloed in de ontlasting, zwarte ontlasting, buikpijn, duizeligheid, zwakte, en een versnelde hartslag. De behandeling van een bloeding in het darmkanaal hangt af van de oorzaak en de ernst van de bloeding. Het kan variëren van medicatie tot een chirurgische ingreep, zoals het verwijderen van poliepen of het herstellen van bloedvatafwijkingen.

Raadpleeg bij een darmbloeding altijd een arts / Bron: Martin Sulman m.b.v. AI Drawing Image Generator

Wat zijn darmbloedingen?

Afhankelijk van de oorzaak, is de bloeding direct bij de anus of vindt het zijn oorsprong in het darmkanaal. Een darmbloeding kan plaatsvinden op elk punt in de dunne of dikke darm. Elke bloeding die in dit gebied optreedt, noemen artsen darmbloedingen.

Epidemiologie

Darmbloedingen vormen een medisch probleem dat wereldwijd voorkomt, maar de prevalentie, risicofactoren en oorzaken kunnen sterk variëren afhankelijk van factoren zoals geslacht, leeftijd, genetische aanleg, leefstijl, klimaat, en voeding. Elk van deze factoren speelt een rol in de ontwikkeling en het beloop van darmbloedingen, en er zijn duidelijke verschillen zichtbaar tussen verschillende bevolkingsgroepen en regio’s, zowel binnen Nederland en België als wereldwijd.

Geslachts- en leeftijdsverschillen: prevalentie bij mannen en vrouwen, kinderen en volwassenen

Darmbloedingen komen vaker voor bij oudere volwassenen dan bij kinderen, aangezien veel onderliggende oorzaken zoals diverticulitis, angiodysplasie, en ischemische colitis met de leeftijd toenemen. Uit gegevens blijkt dat mannen iets vaker getroffen worden door ernstige darmbloedingen dan vrouwen, vooral als gevolg van alcoholgerelateerde leverziekten en angiodysplasieën die de darmbloedvaten verzwakken. Het risico op darmbloedingen door poliepen en darmkanker neemt ook toe met de leeftijd: in Nederland krijgt ongeveer 5% van de bevolking boven de 50 jaar te maken met darmpoliepen die kunnen bloeden, en het risico op darmkanker stijgt aanzienlijk na de leeftijd van 55 jaar. Bij kinderen zijn darmbloedingen zeldzaam en worden ze meestal veroorzaakt door infecties of aangeboren aandoeningen zoals de ziekte van Crohn.

Invloed van klimaat en omgevingsfactoren

Hoewel klimaat op het eerste gezicht weinig verband lijkt te hebben met darmbloedingen, kunnen omgevingsfactoren indirect een rol spelen. In tropische en subtropische regio’s, zoals sommige delen van de Nederlandse overzeese gebiedsdelen, komen infectieziekten en parasitaire infecties vaker voor, wat kan leiden tot darmontstekingen en bloedingen. In gebieden met een warm, vochtig klimaat komt bacteriële gastro-enteritis, een mogelijke oorzaak van darmbloedingen, bijvoorbeeld vaker voor. Omgekeerd zijn in koelere klimaten andere risicofactoren, zoals een vetrijk dieet en lagere fysieke activiteit tijdens de wintermaanden, meer aanwezig, wat het risico op aambeien en constipatiegerelateerde bloedingen kan verhogen.

Rol van voeding: impact van dieet op darmgezondheid

Voeding speelt een belangrijke rol in het voorkomen van darmbloedingen. In Nederland en België, waar het dieet vaak rijk is aan rood vlees en bewerkte voedingsmiddelen, zien we een verhoogde incidentie van diverticulitis en darmpoliepen, beide aandoeningen die darmbloedingen kunnen veroorzaken. Wereldwijd onderzoek toont aan dat een vezelarm dieet de kans op darmbloedingen kan vergroten. Mensen die weinig vezels consumeren, hebben een hogere kans op constipatie en divertikels, die beide kunnen leiden tot bloedingen. In contrast daarmee worden in regio’s waar het dieet rijk is aan groenten, fruit en volle granen – zoals in veel delen van Azië – minder darmbloedingen door diverticulitis en constipatie gerapporteerd.

Leefstijl en gedrag: invloed van roken, alcohol en lichamelijke activiteit

Roken en alcoholgebruik zijn belangrijke risicofactoren voor darmbloedingen. In Nederland en België komt alcoholgerelateerde leverziekte voor bij ongeveer 3-5% van de volwassenen, wat het risico verhoogt op bloedingen door slokdarm- en maagdarmvarices. In Noord- en Zuid-Europa blijkt dat 20% van de ernstige darmbloedingen direct gerelateerd is aan langdurig overmatig alcoholgebruik. Roken draagt bij aan het risico op maagdarmzweren en inflammatoire darmziekten, zoals de ziekte van Crohn, die vaker voorkomt bij rokers en gepaard kan gaan met bloedingen. Lage fysieke activiteit en een zittende levensstijl verhogen het risico op aambeien en constipatie, vooral in westerse landen. Een voorbeeld hiervan is dat in België, waar 30% van de volwassenen een zittend beroep heeft, de incidentie van aambeien hoger is dan in landen met meer fysieke beroepen.

Genetische aanleg: erfelijkheid en familiegeschiedenis

Genetische factoren spelen een aanzienlijke rol bij darmbloedingen. Mensen met een familiegeschiedenis van darmkanker, poliepen of inflammatoire darmziekten hebben een hoger risico op darmbloedingen. Genetisch onderzoek heeft aangetoond dat ongeveer 20% van de mensen met darmpoliepen of darmkanker genetische mutaties vertoont die de kans op deze aandoeningen vergroten. In Nederland wordt darmkanker bij ongeveer 4-5% van de bevolking erfelijk verklaard, waarbij vroege screening en preventieve zorg essentieel zijn. De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa hebben ook een sterke genetische component en komen vaker voor in families. Mensen van Joodse afkomst hebben bijvoorbeeld een verhoogd risico op deze aandoeningen, wat erop wijst dat genetische factoren een rol spelen in de vatbaarheid voor inflammatoire aandoeningen die darmbloedingen kunnen veroorzaken.

Regionale verschillen: incidentie in Nederland, de overzeese gebieden en België

In Nederland en België is de prevalentie van darmbloedingen vergelijkbaar, met een incidentie van 30-40 gevallen per 100.000 inwoners per jaar. In Nederland worden meer screeningsprogramma’s uitgevoerd voor darmkanker, wat helpt bij het vroegtijdig detecteren van poliepen en tumoren die kunnen bloeden. In de Nederlandse overzeese gebiedsdelen, waar de klimaat- en leefstijlfactoren verschillen, komen infectieziekten en door parasieten veroorzaakte darmbloedingen vaker voor. Bepaalde infecties, zoals schistosomiasis, zijn in deze gebieden een risicofactor, terwijl ze in Nederland en België zeldzaam zijn.

De meest voorkomende begeleidende symptomen

Darmbloedingen kunnen veel verschillende oorzaken hebben. Afhankelijk van de oorzaak kan er onderscheid worden gemaakt tussen lichtrode bloedingen of bloedafzettingen op de ontlasting en donkerrood bloed in de ontlasting.

Afhankelijk van de onderliggende aandoedning, zijn er naast de darmbloeding nog andere symptomen, zoals buikpijn of pijn en jeuk in het anusgebied. Andere symptomen zijn sluipende vermoeidheid en een gevoel van malaise.

Darmbloedingen kunnen ook optreden in verband met veranderingen in de stoelgang en kunnen bijvoorbeeld gepaard gaan met diarree.

Als darmbloedingen optreden als gevolg van een ernstige vorm van kanker zoals darmkanker, kunnen andere symptomen optreden. Typische symptomen die zich dan kunnen voordoen zijn nachtzweten, ongewenst gewichtsverlies, lethargie of zelfs koorts. De tumor kan ook leiden tot chronische obstipatie en problemen met poepen

Als chronische inflammatoire darmaandoeningen, zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, de oorzaak zijn van darmbloedingen, kun je last krijgen van diarree. Deze diarree kan worden afgewisseld met obstipatie. Diarree en obstipatie zijn meestal het gevolg van chronische ontstekingsziekten zoals colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn.

Oorzaken van een darmbloeding

Een opsomming van mogelijke oorzaken van darmbloedingen:

  • Maagzweren ontstaan wanneer de beschermende slijmvlieslaag in de maag of het duodenum (de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm) is doorbroken, waardoor een open wond ontstaat die kan bloeden.
  • Diverticulitis treedt op wanneer kleine uitstulpingen in de darmwand (divertikels) ontstoken raken. Deze ontstekingen kunnen de wand verzwakken en leiden tot bloedingen.
  • Darmpoliepen zijn kleine, vaak goedaardige gezwellen in de darmwand die kunnen bloeden. Ze kunnen onschuldig blijven, maar sommige poliepen hebben de potentie om zich tot darmkanker te ontwikkelen.
  • Aambeien zijn gezwollen bloedvaten in het rectum of de anus die, vooral bij chronische constipatie of intens persen, kunnen bloeden en pijn veroorzaken.
  • Inflammatoire darmziekten, zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, veroorzaken chronische ontsteking van de darmwand. Deze aandoeningen leiden vaak tot pijn, diarree en bloedingen als gevolg van zweren en schade aan de slijmvliezen.
  • Bloedvatafwijkingen in de darmen komen vaker voor bij ouderen. Deze afwijkingen, zoals angiodysplasie, kunnen leiden tot spontane bloedingen, vooral in het colon.
  • Darmkanker is een van de ernstigste oorzaken van darmbloedingen. Tumoren kunnen de bloedvaten in de darmwand aantasten, wat leidt tot bloedverlies dat vaak in de ontlasting zichtbaar is.
  • Verwondingen door trauma aan de buik of darmen kunnen ook darmbloedingen veroorzaken. Deze kunnen het gevolg zijn van een ongeluk of medische ingreep waarbij de darm beschadigd raakt.
  • Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) door anale seks kunnen schade aan het rectum en de anus veroorzaken, wat soms leidt tot bloedingen.
  • Infecties, zoals bacteriële of virale gastro-enteritis, kunnen door ontsteking van de darmwand schade veroorzaken. Deze infecties leiden vaak tot bloedingen bij hevige ontsteking.
  • Anticoagulantia (bloedverdunners) of andere medicijnen die de bloedingsneiging verhogen, kunnen het risico op darmbloedingen vergroten, vooral wanneer ze gecombineerd worden met andere risicofactoren zoals ouderdom.
  • Stralingsschade door bestralingstherapie voor kanker kan het darmweefsel verzwakken en ontstekingen veroorzaken, wat op zijn beurt bloedingen kan uitlokken.
  • Ischemische colitis ontstaat wanneer er een verminderde bloedtoevoer naar de darmen is, vaak door vernauwde bloedvaten. Het gebrek aan zuurstof beschadigt de darmwand en kan leiden tot bloedingen.
  • Angiodysplasie, een aandoening waarbij abnormale bloedvaten in de darm ontstaan, kan bloeden, vooral bij mensen van middelbare en oudere leeftijd.
  • Rectale ulcera zijn zweren in het rectum die bij beschadiging door druk of infectie kunnen gaan bloeden.
  • Chronische obstipatie kan leiden tot scheurtjes in de darmwand, ook wel anale fissuren genoemd, die pijnlijk zijn en kunnen bloeden.
  • Endometriose kan, in zeldzame gevallen, bloedingen in de darmen veroorzaken wanneer endometriumweefsel (baarmoederslijmvlies) zich hecht aan de darmwand.
  • Syndroom van Zollinger-Ellison is een aandoening waarbij een tumor overmatige maagzuurproductie veroorzaakt. Dit zuur kan zweren vormen die tot bloedingen leiden, met name in de maag en de dunne darm.
  • Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) met erosieve oesofagitis: Chronische reflux kan ontstekingen en erosies in de slokdarm veroorzaken, wat kan leiden tot bloedingen die, hoewel zeldzaam, soms tot in de darmen kunnen worden gevoeld of gezien in de ontlasting.
  • Peptische zweren in de slokdarm of het onderste deel van de maag: Naast zweren in de maag en dunne darm kunnen zweren in het onderste deel van de slokdarm ook bloedingen veroorzaken die verder naar beneden in het spijsverteringskanaal merkbaar zijn.
  • Vasculaire ehlers-danlos-syndroom (vEDS): Dit is een zeldzame genetische aandoening die bloedvaten kwetsbaar maakt, waardoor bloedingen in verschillende delen van het spijsverteringskanaal, inclusief de darmen, kunnen ontstaan.
  • Radiatie-enteritis: Langdurige stralingsschade aan de dunne darm kan na verloop van tijd leiden tot ernstige ontsteking en bloeding in de darmen.
  • Meckel’s divertikel: Een aangeboren uitstulping in de dunne darm die bloedingen kan veroorzaken, vooral bij kinderen en jongvolwassenen.
  • Portale hypertensieve gastropathie: Deze aandoening wordt vaak gezien bij levercirrose en leidt tot verwijde bloedvaten in het spijsverteringskanaal, die gemakkelijk kunnen bloeden, waaronder in het maagdarmkanaal.
  • Intestinale tuberculose: Een zeldzame, maar belangrijke infectieuze oorzaak van darmbloedingen, waarbij ontsteking en ulceratie in de darmen kan optreden.
  • Heparine-geïnduceerde trombocytopenie (HIT): Dit is een ernstige immuunrespons op heparine die bloedplaatjes vernietigt, wat kan leiden tot spontane bloedingen in verschillende organen, waaronder de darmen.
  • Alcoholgerelateerde leverziekten zijn een van de belangrijkste oorzaken van darmbloedingen bij mannen. Langdurig en zwaar alcoholgebruik kan leiden tot levercirrose, waarbij de leverweefsels verharden en de bloeddoorstroming door de lever belemmeren. Dit verhoogt de druk in de poortader, wat leidt tot zogenaamde portale hypertensie. Als gevolg hiervan kunnen zich spataders vormen in de slokdarm en de maag, maar ook in de darmen. Deze spataders (varices) zijn kwetsbaar en kunnen snel scheuren, wat ernstige en soms levensbedreigende bloedingen veroorzaakt.
  • Angiodysplasieën, of abnormale verwijdingen van de bloedvaten in de darmwand, komen vaker voor bij mannen op oudere leeftijd. Deze vaatafwijkingen ontstaan meestal in het colon (de dikke darm) en zijn vaak het gevolg van verzwakte bloedvaten die door de jaren heen kwetsbaarder zijn geworden. Hoewel angiodysplasie geen direct gevolg is van alcoholgebruik, verhoogt het de kans op spontane darmbloedingen aanzienlijk, vooral bij mensen met reeds bestaande hart- of leverproblemen.

N.B.: Dit is geen uitputtende lijst. Er kunnen andere oorzaken zijn van darmbloedingen.

Bloedende maagzweer / Bron: Wikimedia Commons

Onderzoek en diagnose

De diagnose van een darmbloeding kan worden gesteld met behulp van verschillende onderzoeken, zoals een colonoscopie, een endoscopie, een CT-scan, een bloedonderzoek en soms een onderzoek van de bloedvaten, een zogeheten angiografie.

Een darmbloeding kan met verschillende onderzoeken worden vastgesteld:

  1. Colonoscopie: Een flexibele buis met camera onderzoekt de dikke darm via de anus.
  2. Endoscopie: Onderzoek van het bovenste deel van het spijsverteringskanaal met een camera.
  3. CT-scan: Röntgenstralen maken gedetailleerde beelden van het lichaam.
  4. Bloedonderzoek: Testen op tekenen van bloedverlies, zoals laag hemoglobine.
  5. Angiografie: Contrastmiddel in bloedvaten maakt röntgenbeelden om actieve bloedingen te zien.

Deze methoden helpen de oorzaak en locatie van de bloeding te bepalen.

Behandeling van een darmbloeding

De behandeling van een maag-darmbloeding varieert en is afhankelijk van de ernst, de precieze locatie en de oorzaak van de bloeding.  Vaak stopt een darmbloeding vanzelf. Als de darmbloeding niet vanzelf stopt, kan een ziekenhuisopname nodig zijn. Grote kans dat je dan wordt opgenomen op de intensive care. Als er aanzienlijk bloedverlies is opgetreden, kan ook een bloedtransfusie noodzakelijk zijn.

Hieronder volgen de belangrijkste behandelingsmogelijkheden:

Algemeen

Shock vermijden of bestrijden

Bij ernstige bloedingen is de eerste prioriteit het voorkomen of behandelen van shock als gevolg van bloedverlies. Dit kan onder andere het toedienen van vloeistoffen via een infuus en indien nodig een bloedtransfusie omvatten.

Geneesmiddelen

Om de bloeding te stoppen, kunnen verschillende geneesmiddelen intraveneus worden toegediend. Dit omvat bijvoorbeeld maagzuurremmers (protonpompinhibitoren) voor bloedingen veroorzaakt door zweren.

Angiografische of percutane embolisatie

Er kan een angiografische embolisatie worden uitgevoerd. Hierbij wordt via een katheter het bloedende bloedvat afgesloten met behulp van kleine spiraaltjes (coils).

Operatie: Als andere interventies niet succesvol zijn, kan een operatie nodig zijn om de bloeding te stoppen. Dit kan het dichten van de bloedende plek of het verwijderen van bloedend weefsel (bijvoorbeeld een deel van de darm) omvatten.

Zweer in de twaalfvingerige darm

De behandeling van een zweer in de twaalfvingerige darm bestaan uit het toedienen van maagbeschermende medicijnen, ook wel zuurremmers genoemd. Deze medicijnen verminderen de zuurproductie in de maag, waardoor het genezingsproces wordt bevorderd.

Daarnaast is het belangrijk om te stoppen met het gebruik van schadelijke medicijnen, zoals NSAID’s (diclofenac, ibuprofen …), omdat deze ontstekingsremmende medicijnen de slijmvliezen van de maag kunnen irriteren en het risico op zweren verhogen.

Als de Helicobacter pylori-bacterie wordt aangetroffen als de oorzaak van de maagzweer, zal er een behandeling met antibiotica worden gestart om deze lastpak te elimineren. Deze antibioticakuur richt zich op het uitroeien van de bacterie om zo de zweren te genezen en het risico op terugkeer te verminderen.

Diverticulitis

Over het algemeen is behandeling niet nodig voor divertikels. Zorg er wel voor dat je poep zacht blijft, omdat dit het risico op ontstekingen vermindert. Behandeling van diverticulitis bestaat uit onder meer uit dieetmaatregelen en (soms ook) medicijnen. In ernstige gevallen kan een ziekenhuisopname of operatie nodig zijn.

Bij ontstoken divertikels kun je meestal normaal blijven eten. In ernstige gevallen kan een specialist een vloeibaar dieet aanbevelen om de darm tot rust te laten komen en de ontstekingen te laten genezen. Na enkele dagen kan geleidelijk worden overgestapt op licht verteerbaar voedsel.

Bij ernstige ontstekingen en koorts kan een arts antibiotica voorschrijven. Daarnaast kunnen middelen worden gegeven om de ontlasting zachter te maken en pijnstillers om buikpijn en krampen te verminderen.

Bij ernstige klachten en dreigende complicaties kan ziekenhuisopname nodig zijn. Bedrust wordt voorgeschreven en via een infuus krijg je antibiotica en mogelijk voeding. Naarmate de ontsteking afneemt, mag je stapsgewijs weer voeding gaan innemen.

Slechts zelden is een operatie nodig. Er kunnen ernstige complicaties, zoals darmperforatie of buikvliesontsteking, optreden. In dat geval kan een operatie nodig zijn waarbij een deel van de dikke darm wordt verwijderd.

Dampoliepen

Poliepen in de dikke darm worden verwijderd tijdens een coloscopie of sigmoïdoscopie. De door de chirurg verwijderde darmpoliep wordt vervolgens in een laboratorium onderzocht. Daar wordt vastgesteld om wat voor soort poliep het gaat.

Na de behandeling zal je regelmatig gecontroleerd worden, omdat er in de loop van de tijd nieuwe poliepen kunnen ontstaan. Of en hoe vaak deze controles nodig zijn, hangt af van verschillende factoren zoals het type poliep, het aantal en de grootte ervan, erfelijke factoren, andere ziektes of aandoeningen, en je leeftijd.

Teneinde de kans op darmpoliepen te verkleinen en een goede darmwerking en algehele gezondheid te bevorderen, wordt een gezonde leefstijl geadviseerd. Zo’n darmgezonde leefstijl bestaat uit het eten van vezelrijk, gezond en gevarieerd voedsel, voldoende drinken, regelmatig bewegen, een gezond lichaamsgewicht behouden, niet roken en matig alcoholgebruik.

Aambeien

De behandeling van aambeien hangt af van de ernst van de aandoening. De verschillende behandelingsmethoden zijn onder meer:

Dieetaanpassingen

In eerste instantie kunnen veranderingen in het dieet helpen om de klachten te verminderen. Dit kan de duur van het persen beperken.

Scleroserende injecties

Door injecties in of rondom de aambeien wordt bindweefsel gevormd, waardoor de omvang van de aambeien afneemt en ze op hun plaats worden gehouden. Deze injecties zijn vrijwel pijnloos.

Rubberbandligatie

Bij deze methode worden kleine elastiekjes rond de basis van de aambei geplaatst. Na enkele dagen sterft het weefsel vanzelf af. Ook deze methode is meestal pijnloos. Na de behandeling kunt u een gevoel van aandrang ervaren, vermijd persen zoveel mogelijk. Bij pijn kunt u het beste een lauwwarm zitbad nemen en indien nodig herhalen. Paracetamol kan als pijnstiller worden gebruikt. Vaak zijn meerdere behandelingssessies met tussenpozen van ongeveer 4 weken nodig voor een bevredigend resultaat.

Operatie

Als de aambeien zeer groot zijn of niet meer terug te duwen zijn, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Dit wordt meestal uitgevoerd door een chirurg.

Inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa

De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa zijn chronische aandoeningen. De behandeling van deze inflammatoire darmaandoeningen is gericht op het verminderen van de klachten.

Meestal bestaat de behandeling uit het gebruik van medicijnen. Deze medicijnen zijn gericht op het remmen van ontstekingen en op het voorkomen van opflakkeringen van de ziekte. De keuze van het medicijn wordt onder andere bepaald door de ernst van de symptomen en de locatie van de ontsteking.

Soms is een operatie onvermijdleijk. Een operatie kan nodig zijn bij de aanwezigheid van fistels of vernauwingen in de darmen. Het kan ook voorkomen dat de ontsteking niet verbetert met medicamenteuze behandeling en dat een operatie om die reden nodig is.

Teneinde opflakkeringen van de ziekte te voorkomen, is het van kardiaanl belang om de voorgeschreven medicatie gedurende meerdere jaren te blijven innemen. Het kan moeilijk zijn om gemotiveerd te blijven om de medicijnen dagelijks in te nemen wanneer de ziekte rustig is. Het is echter niet verstandig om zonder overleg met de arts te stoppen met de medicatie.

Bloedvatafwijkingen

De vasculair radioloog voert vaak een embolisatie uit in geval van een bloedvatafwijking. Hierbij wordt het betreffende bloedvat afgesloten. Het chirurgisch verwijderen van de laesies biedt op lange termijn het beste resultaat, maar dit is niet altijd technisch haalbaar. Indien mogelijk zal de chirurg al het aangetaste weefsel verwijderen.

Darmkanker

De meest gebruikelijke behandeling voor darmkanker is een operatie. Afhankelijk van je specifieke situatie kunnen echter ook andere behandelingen worden toegepast, zoals chemotherapie, chemoradiotherapie, bestraling (radiotherapie) en endoscopische behandeling. Deze behandelingsmethoden worden aangepast aan de individuele behoeften van de patiënt en kunnen in combinatie met een operatie worden gebruikt of als stand-alone behandeling, afhankelijk van het stadium en de kenmerken van de tumor.

Prognose

De prognose hangt af van de oorzaak en ernst. Met tijdige behandeling is de uitkomst vaak goed. Voor ouderen of mensen met andere gezondheidsproblemen kunnen er complicaties optreden.

Preventie

Maatregel die je kunt nemen ter rpeventie van een darmbloeding zijn:

  1. Gezonde voeding: Vezelrijk dieet met veel groenten, fruit en volle granen. 🥦🍎
  2. Hydratatie: Drink genoeg water! 💧
  3. Vermijden van NSAID’s: Beperk gebruik van medicijnen zoals ibuprofen. 💊
  4. Regelmatige controles: Vooral belangrijk na je 50e of bij familiegeschiedenis van darmproblemen. 🔬
  5. Stoppen met roken & minder alcohol: Houd je darmen gezond! 🚭🍷
  6. Behandeling van onderliggende aandoeningen: Zorg dat je eventuele darmproblemen goed laat behandelen. 🩺
Stoppen met roken
Stoppen met roken / Bron: Serhiy Kobyakov/Shutterstock.com

Reacties en ervaringen

Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over darmbloedingen, of tips geven. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.