Onder meer de volgende organen liggen rechts in je lichaam: galblaas, een deel van de dikke darm, lever en rechternier. Maar ook de kop van de alvleesklier ligt rechts. Dit orgaan ligt onder de lever, tegen het eerste deel van de dunne darm (de twaalfvingerige darm of het duodenum) aan. Aan de rechterkant in de borstholte of thoraxholte bevindt zich de rechterlong. Bij vrouwen heb je tevens de rechtereierstok en -eileider en bij mannen de rechterteelbal. En dan heb je natuurlijk ook nog de rechterhersenhelft.
De lever is een vitaal orgaan. Dit betekent dat je dit orgaan nodig hebt om in leven te blijven. de lever heeft ontzettende veel taken en functies. Het reguleert stofwisselingsprocessen, ontgift het lichaam, is betrokken bij de hormoonbalans en het immuunsysteem en produceert tal van stoffen. Zonder deze ‘chemische fabriek’ zou je slechts een paar uur kunnen overleven.
Lever / Bron: Wikimedia Commons
De lever is het zwaarste orgaan in het lichaam. Hij weegt ongeveer 1,4 tot 1,8 kg. De lever ligt in de rechterbovenbuik onder de ribbenboog. De lever bestaat uit een grote rechterkwab en een kleinere linkerkwab, die zijn opgebouwd uit miljarden levercellen. Dit zijn de zogeheten ‘hepatocyten’. Deze vormen het grootste deel van het leverweefsel.
Ligging van de lever in het lichaam / Bron: Nerthuz/Shuuetrstock.com
Zuurstofrijk bloed bereikt de lever via de leverslagader (arteria hepatica communis) waar het de hepatocyten voedt. De leverpoortader, ook kortweg poortader, of vena portae hepatis, is een ader die bloed van de darmen, maag, milt en galblaas naar de lever transporteert. Het voert alle voedingsstoffen en gifstoffen die met het door de persoon genuttigde voedsel in de bloedbaan terechtkomen naar de lever. Beide bloedvatenstelsels vertakken in de lever tot fijne haarvaten, zodat alle meegevoerde stoffen de levercellen bereiken om aldaar te kunnen worden verwerkt.
Leverpoortader / Bron: Wikimedia Commons
Galblaas
De galblaas is een klein, peervormig orgaan. Het ligt in de rechterbovenbuik, onder de lever. In de galblaas wordt gal opgeslagen en geconcentreerd voordat het in de dunne darm wordt afgegeven. Gal wordt aangemaakt in de lever. je hebt deze vloeistof nodig voor het verteren van het eten. Vooral voor het verteren van vetten.
Ligging van de galblaas in het lichaam / Bron: decade3d – anatomy online / Shutterstock.com
Dunne darm
Het eerste deel van de dunne darm, de twaalfvingerige darm, begint aan de rechterkant van het lichaam, net onder de maag. Het loopt dan naar beneden, buigt naar links en gaat over in de nuchtere darm of het jejunum, het middelste deel van de dunne darm. Het grootste deel van de dunne darm bevindt zich in het midden van de buikholte, maar het begint dus aan de rechterkant van het lichaam.
Dikke darm
Tevens bevindt zich aan de rechterkant van het lichaam ook een deel van de dikke darm, namelijk de opgaande dikke darm (= colon ascendens). Dit deel van de dikke darm begint in de rechteronderbuik, vlakbij de blindedarm, en loopt omhoog langs de rechterkant van de buikholte, voordat het afbuigt naar links en overgaat in de dwarse dikke darm (colon transversum).
Voor de dikke darm (colon) ligt de dunne darm. Aan het eind van de dikke darm zit de anus. De dikke darm ligt in een soort boogvorm of een omgekeerde U-vorm in de buikholte. Rechts in de buik ligt het opstijgende deel van de dikke darm, het colon ascendens. Hier mondt de dunne darm in uit. In de dunne darm zijn de voedingstoffen reeds uit de voedselresten gehaald. Er zit nog wel veel vocht in de voedselbrij als het in de dikke darm aankomt. De dikke darm onttrekt water en zouten uit de brij. Tevens worden de onverteerde voedselresten in de dikke darm verwerkt door de vele bacteriën die er verblijven.
De nieren zijn twee boonvormige organen, die onderdeel uitmaken van de urinewegen. Ze hebben de grootte van een vuist. Deze organen liggen hoog achter in de buikholte, achter het buikvlies. De rechternier ligt achter de lever en ligt lager dan de linkernier, die achter de alvleesklier ligt. Je rechternier ligt wat lager doordat de lever deze wat naar beneden duwt.
Je nieren verwijderen afvalstoffen uit je lichaam. Tevens regelen ze de vocht- en elektrolytenbalans.
Ligging van de nieren en blaas in het lichaam / Bron: Nerthuz/Shutterstock.com
Rechterhelft van de blaas
De blaas bevindt zich in het bekkengebied van het menselijk lichaam en ligt meestal onder de buikholte en boven het bekkengebied. Je blaas bevindt zich vlak boven een laag spieren, de bekkenbodemspieren. Het ligt onderin je buik, achter het schaambeen. In het midden van je onderbuik, dus zowel links als rechts. De blaas kan zich echter in verschillende posities bevinden, afhankelijk van je anatomie en de mate van vulling (hoe vol de blaas is).
De belangrijkste functie van de blaas is om urine op te slaan die wordt geproduceerd door de nieren. De blaas wordt gecontroleerd door het autonome zenuwstelsel en de bekkenbodemspieren om de urine vast te houden en af te geven wanneer dat nodig is. Wanneer de blaas vol is, worden er signalen naar de hersenen gestuurd om het gevoel van urineren op te wekken (de drang om te plassen) en de spieren in de blaas en bekkenbodem te ontspannen, zodat de urine je lichaam kan verlaten.
Urinestelsel met de blaas onderaan, in het midden / Bron: Alila Medical/Shutterstock.com
Rechter bijnier
De bijnieren zijn kleine endocriene organen die zich bovenop de nieren bevinden. Elke bijnier is verdeeld in twee delen: de bijnierschors en de bijniermerg. De rechter bijnier bevindt zich aan de rechterkant van het lichaam en ligt net boven de nier.
De bijnierschors produceert verschillende steroïde hormonen, waaronder cortisol, aldosteron en geslachtshormonen zoals testosteron en oestrogeen. Deze hormonen spelen een belangrijke rol bij het reguleren van de stofwisseling, het handhaven van de bloeddruk en het reguleren van de reproductieve functies.
De bijniermerg produceert catecholamines, waaronder adrenaline en noradrenaline, die de “vecht- of vluchtreactie” van het lichaam activeren in reactie op stress of gevaarlijke situaties. Deze hormonen zorgen ervoor dat het hart sneller gaat kloppen, de bloedvaten samentrekken en dat de ademhaling versnelt.
De functies van de linker en rechter bijnier zijn hetzelfde. Het is belangrijk dat beide bijnieren goed functioneren om een gezonde hormoonbalans te behouden. Bij aandoeningen zoals de ziekte van Addison, waarbij de bijnierschors niet goed functioneert, kan hormoonvervangingstherapie nodig zijn om de juiste hormoonbalans te herstellen.
Rechter urineleider
De urineleiders zijn de buisjes die urine van de nieren naar de blaas transporteren. Elke nier heeft zijn eigen urineleider. De rechter urineleider begint bij de rechternier en loopt diagonaal naar beneden door het bekken, om uiteindelijk uit te komen bij de urineblaas.
De urineleider is een belangrijk onderdeel van het urinestelsel en heeft als belangrijkste functie het transporteren van urine van de nieren naar de blaas. De urine wordt geproduceerd in de nieren en stroomt via de urineleiders naar de blaas, waar het wordt opgeslagen totdat het wordt uitgescheiden via de urethra (plasbuis).
Een probleem met de urineleider kan leiden tot verschillende aandoeningen, zoals een niersteen die vastzit in de urineleider en de urinestroom blokkeert. Dit kan pijn veroorzaken en kan in sommige gevallen leiden tot infecties of schade aan de nieren.
Verloop van de urineleider / Bron: Wikimedia Commons
Kop van de alvleesklier
De alvleesklier is een langwerpig orgaan in de buik. Het staat ook bekend als ‘pancreas’. Dit orgaan kan onderverdeeld worden in drie gedeelten:
de kop van de alvleesklier die rechts en in het midden van de buik ligt, onder de lever, in de bocht van de twaalfvingerige darm (het eerste deel van de dunne darm)
het midden van de alvleesklier, het zogeheten ‘lichaam’ van de alvleesklier, welke zich achter de maag bevindt
de staart van de pancreas, gelokaliseerd dichtbij de milt in de linkerbovenbuik
Ligging van de alvleesklier in het lichaam / Bron: Decade3d /Shutterstock.com
Rechterlong
De longen bevinden zich in de borstkas. Ze zijn links en rechts van het hart gesitueerd. De rechterlong bestaat uit drie longkwabben en de linkerlong uit twee kwabben. De linkerlong is iets kleiner dan je rechterlong. Dit komt doordat het hart deze ruimte nodig heeft.
In de longen vindt uitwisseling van gassen plaats. Het bloed dat door de haarvaten heen stroomt neemt zuurstof op en het geeft koolstofdioxide af.
De rechterborst is een orgaan dat deel uitmaakt van het vrouwelijk borstweefsel en zich bevindt aan de rechterkant van de borstkas. Het borstweefsel bestaat uit klieren, bindweefsel, vetweefsel, zenuwweefsel en bloedvaten.
De functie van de rechterborst is het produceren en afgeven van moedermelk aan zuigelingen tijdens de lactatieperiode. De klieren in het borstweefsel worden gestimuleerd door hormonen die worden geproduceerd tijdens de zwangerschap en na de bevalling.
De omvang van de rechterborst kan variëren tussen vrouwen en kan ook veranderen gedurende het leven als gevolg van hormonale veranderingen, gewichtsveranderingen, zwangerschap en borstvoeding.
Rechtereierstok en -eileider
Een vrouw heeft twee eierstokken (ovaria). Deze behoren tot de vrouwelijke geslachtsorganen. Ze liggen links en rechts naast de baarmoeder in het bekken. Het is het orgaan waar de eicellen zijn opgeslagen. Via de eileider kan de eicel de baarmoeder bereiken.
Vrouwelijk voortplantingssysteem met o.a. de eileiders / Bron: Marochkina Anastasiia/Shutterstock.com
Rechterteelbal
Een man heeft twee teelballen, ook wel testikels of zaadballen genoemd. Deze maken het mannelijke hormoon testosteron en zaadcellen aan. De teelballen liggen in de balzak (scrotum). Bij meer dan 80% van de mannen is de linkerteelbal iets kleiner dan de rechter. Ook hangt deze lager in het scrotum.
Een weergave van het mannelijke geslachtsorgaan. / Bron: Wikimedia Commons
Rechterhersenhelft
De hersenen zijn verdeeld in symmetrische linker- en rechterhersenhelft. Zowel de linker- als de rechterhersenhelft maken deel uit van de grote hersenen (cerebrum). Elke hemisfeer heeft de controle over de andere kant van het lichaam. Met andere woorden: je rechterhersenhelft bestuurt je linkerhand en linkerbeen. De rechterhersenhelft neemt ook sensorische signalen van je linkerkant op. En vice versa.
Hersenen / Bron: Wikimedia Commons
Rechteroog
Het rechteroog is één van de twee ogen van het menselijk lichaam. Het oog is verantwoordelijk voor het verzamelen van visuele informatie en het doorsturen van deze informatie naar de hersenen. Je ogen hebben verschillende onderdelen die samenwerken om dit proces mogelijk te maken.
De belangrijkste onderdelen van het oog zijn:
Het hoornvlies: Dit duidt op het heldere, koepelvormige oppervlak aan de voorkant van het oog dat het licht in het oog refracteert en het beeld op het netvlies projecteert.
De pupil: Dit is de opening in het midden van de iris die de hoeveelheid licht regelt die het oog binnenkomt.
De lens: Het doorzichtige deel achter de pupil dat de focus van het licht op het netvlies regelt.
Het netvlies: Het lichtgevoelige weefsel aan de achterkant van het oog dat de visuele informatie naar de hersenen stuurt.
De oogzenuw: De zenuw die visuele informatie van het netvlies naar de hersenen stuurt.
Het rechteroog werkt samen met het linkeroog om diepte en afstand waar te nemen en om het gezichtsveld te vergroten. Het oog kan zich ook aanpassen aan verschillende lichtomstandigheden en kleur en contrast detecteren.
Als er problemen optreden met de functie van het rechteroog, kunnen er verschillende symptomen optreden, waaronder wazig zicht, verminderde gezichtsscherpte, dubbelzien, gevoeligheid voor licht en problemen met kleurwaarneming.
Schematisch diagram van het menselijk oog / Bron: Wikimedia Commons
Rechterneusgat
Het rechterneusgat, ook wel de rechter neusholte genoemd, heeft een belangrijke functie in je ademhalingssysteem. Het neusgat fungeert als een ‘inlaat’ voor lucht, die dan door de neusholte naar de longen stroomt. Het rechterneusgat heeft een iets andere vorm dan het linkerneusgat. Het speelt een belangrijke rol bij het reguleren van de luchtstroom en het beïnvloeden van de temperatuur en vochtigheid van de ingeademde lucht. Bovendien is de rechter neusholte verbonden met het rechtermondholte, wat het mogelijk maakt om bepaalde smaken te proeven en geuren te ruiken die door de neus worden opgevangen.
De werking van het rechterneusgat is een complex samenspel van anatomische structuren en fysiologische processen. De ingeademde lucht stroomt door het rechterneusgat, waar het wordt gefilterd, verwarmd en bevochtigd door de neusgangen en sinussen. Dit proces helpt bij het voorkomen van infecties en ziektes door het verwijderen van schadelijke stoffen en het inactiveren van ziektekiemen in de lucht. Bovendien helpt de rechter neusholte bij het reguleren van de luchtstroom door de neusgaten, waardoor de weerstand van de luchtstroom wordt verminderd en het gemakkelijker wordt om te ademen. Al met al is het rechterneusgat een essentieel onderdeel van ons ademhalingssysteem en draagt het bij aan je algehele gezondheid en welzijn.
Neusgaten met neusharen / Bron: Wikimedia Commons
Rechteroor en rechter evenwichtsorgaan
Je oren zijn niet alleen verantwoordelijk voor het gehoor, maar spelen ook een belangrijke rol in je evenwicht. Het evenwichtsorgaan ligt namelijk in het binnenoor, achter het rotsbeen.
Het evenwichtsorgaan is een complex systeem van buisjes en zakjes gevuld met vloeistof en kleine haartjes die reageren op beweging. Het werkt samen met je ogen, spieren en gewrichten teneinde je in balans te houden.
Het linker evenwichtsorgaan is verbonden met het linkeroor en het rechter evenwichtsorgaan is verbonden met het rechteroor. Elk evenwichtsorgaan heeft drie halfronde kanalen die in verschillende hoeken zijn gerangschikt. Deze kanalen zijn gevuld met vloeistof en heeft kleine haartjes die reageren op de beweging van de vloeistof.
Wanneer je je hoofd beweegt, beweegt de vloeistof in je evenwichtsorganen mee en stimuleert het de haartjes. Deze haartjes sturen vervolgens signalen naar je hersenen, die daarna spieren en gewrichten aansturen om je in balans te houden. Dankzij het linker en rechter evenwichtsorgaan kun je lopen, rennen, springen en allerlei andere activiteiten uitvoeren zonder te vallen.
Het evenwichtsorgaan zit in het rotsbeen en vormt met het slakkenhuis het binnenoor / Bron: Wikimedia Commons
Rechter appendiculaire skelet
Het menselijk bottenstelsel is verdeeld in twee delen: het axiale skelet en het appendiculaire skelet. Het axiale skelet bestaat uit tachtig botten, waaronder de schedel, wervelkolom, ribben en borstbeen. Het appendiculaire skelet omvat in totaal 126 botten, inclusief de schouder- en bekkengordel en de botten van de ledematen. Het bottenstelsel wordt beschouwd als een orgaanstelsel, omdat het uit verschillende weefsels bestaat die samenwerken om belangrijke functies uit te voeren, zoals ondersteuning, beweging en bescherming van organen en weefsels in het lichaam.
Appendiculaire skelet / Bron: Wikimedia Commons
Huid
De huid is het grootste orgaan van het menselijk lichaam en heeft verschillende functies. Het weegt ongeveer 16% van het totale lichaamsgewicht van een volwassen man of vrouw.
Enkele belangrijke functies van de huid zijn:
Bescherming: De huid beschermt je lichaam tegen externe factoren zoals bacteriën, virussen, UV-straling en fysieke verwondingen.
Regulatie van de lichaamstemperatuur: De huid bevat zweetklieren die nodig zijn bij het reguleren van de lichaamstemperatuur door zweet af te scheiden en zo warmte af te voeren.
Zintuiglijke waarneming: De huid bevat receptoren die tast, temperatuur, druk en pijn waarnemen.
Secretie en absorptie: De huid scheidt talg af om de huid gehydrateerd te houden en absorbeert ook bepaalde stoffen zoals medicijnen.
Synthese van vitamine D: De huid bevat een stof die door blootstelling aan zonlicht kan worden omgezet in vitamine D.
Het gewicht van de huid varieert afhankelijk van factoren zoals leeftijd, geslacht en lichaamsbouw. Over het algemeen weegt de huid van een volwassene ongeveer 3,6 kilogram.
De menselijke huid / Bron: Freepik
Ligging van je organen (video)
Situs inversus
Complete situs inversus is een zeldzame genetische aandoening waarbij de organen in het lichaam gespiegeld zijn. Dit betekent dat de organen die normaal gesproken aan de linkerzijde van het lichaam zitten, aan de rechterzijde van het lichaam zitten en vice versa.
Mensen met complete situs inversus hebben in principe normaal functionerende organen en hebben dan ook gene klachten. De diagnose kan worden gesteld door middel van beeldvormende tests, zoals een CT-scan of MRI-scan.
Hoewel complete situs inversus zeldzaam is, kan het voorkomen bij mensen van alle etnische achtergronden. Mensen met complete situs inversus hebben over het algemeen geen extra gezondheidsrisico’s, maar het kan wel complicaties veroorzaken als artsen zich niet bewust zijn van de omgekeerde organen tijdens operaties of medische procedures.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over je organen, of tips geven. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
