Gevoel alsof er eten vastzit: eten zakt niet goed

Last Updated on 2 juni 2025 by M.G. Sulman

Het gevoel hebben alsof er eten vastzit of blijft hangen achter je borstbeen, in je slokdarm, is een vervelende klacht. Het kan hierbij gaan om een globusgevoel, ook wel omschreven als een niet-pijnlijke brok in de keel-gevoel. Het is een voortdurend gevoel dat er iets in de keel zit. Globus kan door veel dingen worden veroorzaakt, zoals een verhoogde spierspanning of irritatie in de keel. Ook kunnen slikproblemen (dysfagie) ertoe leiden dat er voedsel laag in de keel blijft zitten. 

Gevoel alsof er eten vastzit

Het gevoel alsof voedsel in je keel blijft hangen, wordt vaak veroorzaakt door deze drie boosdoeners:

Dysfagie door voedselobstructie

Het ene moment geniet je van een lekker stukje kip en het volgende moment moet je hoesten en probeer je je keel te schrapen. Het lijkt alsog er voedsel vastzit in je keel of slokdarm. Het maakt niet uit hoeveel je slikt of water drinkt, het gevoel dat een stuk kip in je keel zit, gaat gewoon niet weg.

Dysfagie kan worden geclassificeerd als acuut of niet-acuut. Het acute begin van het onvermogen om vaste stoffen en/of vloeistoffen (inclusief speeksel) door te slikken is waarschijnlijk gerelateerd aan een oesofageale impactie van een vreemd lichaam. Het gaat hierbij om het gevoel dat het eten niet zakt (dysfagie) of vast voedsel dat blijft steken in de slokdarm (voedselimpactie). Voedselimpactie is de meest voorkomende oorzaak van acute dysfagie bij volwassenen. Een voedselimpactie vereist onmiddellijke medische hulp.

Het is van belang om te onderzoeken welke soorten voedsel (vaste stoffen, vloeistoffen of beide) symptomen veroorzaken. Dysfagie voor zowel vaste stoffen als vloeistoffen vanaf het begin van de symptomen is waarschijnlijk te wijten aan een bewegingsstoornis van de slokdarm. Bijvoorbeeld achalasie. Dit is een bewegingsstoornis van de slokdarm, veroorzaakt door een verminderde zenuwvoorziening. Niet goed zakken van eten of voedsel is de meest voorkomende klacht bij achalasie. Dysfagie bij vaste stoffen is meestal alleen aanwezig wanneer de slokdarm vernauwd is. Bijvoorbeeld door een vernauwing of een strictuur. Bij een slokdarmvernauwing of slokdarmstrictuur is de slokdarm abnormaal vernauwd, hetgeen vaak het gevolg is van gastro-oesofageale reflux.

Enkele oorzaken van obstructie en vernauwing (in willekeurige volgrode) zijn:

• Vreemde lichamen. Soms kan voedsel of een ander voorwerp de keel of slokdarm gedeeltelijk blokkeren. Ouderen met een kunstgebit en mensen die moeite hebben met het kauwen van hun voedsel, hebben meer kans dat een stuk voedsel vast komt te zitten in de keel of slokdarm.
• Infecties, zoals een keelontsteking.
• Slokdarmkanker. Patiënten met slokdarmkanker zijn meestal oudere mannen met aanzienlijk gewichtsverlies.
• Een Zenker divertikel: een uitstulping van de slokdarm naar buiten in de borstholte. Deze uitstulping neemt de vorm aan van een zakje.
• Eosinofiele oesofagitis: een chronische ontsteking van de slokdarm die zeer waarschijnlijk wordt veroorzaakt door een allergische reactie op voedsel of zure reflux; de ophoping beschadigt het slijmvlies van de slokdarm en veroorzaakt slikproblemen.
• Radiotherapie (bestraling) kan littekenweefsel veroorzaken, dat de doorgang in je keel en slokdarm vernauwt. Patiënten die bestraling ondergaan voor borst-, hoofd- of nektumoren lopen het risico slokdarmontsteking (oesofagitis) en slokdarmvernauwingen te ontwikkelen. Dit kan leiden tot odynofagie (pijnlijk slikken) of dysfagie.
• Gastro-oesofageale refluxziekte (GORZ) is een aandoening waarbij de zure maaginhoud terugvloeit in je slokdarm. Maagzuur kan littekenweefsel veroorzaken, waardoor je slokdarm vernauwt.
• Infecties, zoals tuberculose of een schimmelinfectie kunnen leiden tot ontsteking van de slokdarm (oesofagitis).

Dysfagie bij GORZ

Chronische brandend maagzuur en indigestie (dyspepsie) wordt meestal GORZ genoemd. Gastro-oesofageale refluxziekte, afgekort als GORZ, is een aandoening waarbij de zure maaginhoud terugvloeit in je slokdarm. Dit irriteert het slijmvlies, wat kan leiden tot een branderig gevoel achter het borstbeen en in de keel , hoesten of het gevoel dat er iets achter je borstbeen zit. Je merkt misschien zelfs dat het eten van bepaalde dingen, zoals gefrituurd of vet voedsel, de klachten verergert.

Meestal kunnen maagzuurremmers of vrij verkrijgbare medicijnen helpen bij het beheersen van brandend maagzuur of indigestie, maar als je merkt dat de klachten blijven aanhouden, kun je het beste een afspraak maken met je huisarts.

Globusgevoel

Een globusgevoel wordt vaak omschreven als een brok in de keel-gevoel. Het is een voortdurend, niet pijnlijk gevoel dat er iets in de keel zit, terwijl dit in werkelijkheid niet het geval is.  Vaak komt het gevoel dat er iets in de keel zit niet plotseling op, maar houdt het al een tijdje aan. Het is een hinderlijke klacht.

En wat doen de meeste mensen als ze het gevoel hebben dat er constant iets in hun keel zit? Ze hoesten en proberen het brokgevoel weg te krijgen. Het probleem is dat als je voortdurend hoest en je keel probeert te schrapen, je het slijmvlies van je slokdarm verder gaat irriteren. Dit kan nog meer klachten veroorzaken. Het is als een vicieuze cirkel.

Globusgevoel heeft meestal geen lichamelijke oorzaak. De meest voorkomende oorzaken zijn verhoogde spierspanning, slijm in de keel en (aanhoudende) stress. Als je last hebt van brandend maagzuur kunnen dan kun je ook een brokgevoel in de keel hebben. Zelden is een aandoening of afwijking in de keelholte of slokdarm of een vergrote schildklier de oorzaak van het brokgevoel.

Eten zakt niet goed: symptomen

Symptomen van dysfagie

Dysfagie kan gepaard gaan met de volgende symptomen:

• pijn bij het slikken
• niet kunnen slikken
• het gevoel dat voedsel vast komt te zitten in de keel of borst of achter het borstbeen
• kwijlen
• heesheid
• voedsel komt weer omhoog (regurgitatie)
• vaak brandend maagzuur
• gewichtsverlies
• hoesten of kokhalzen bij het slikken

Globussymptomen

Globusgevoel kan worden ervaren als:

• beklemming of een druk in de keel
• een niet weg te slikken slijmprop in de keel
• het gevoel dat er een graat of korreltje in de keel zit
• een branderige, pijnlijke geïrriteerde keel
• gevoel alsof er eten vastzit

Als je het gevoel hebt alsof er iets in je keel vast blijft zitten, maar normaal en zonder pijn kunt eten en drinken, dan hoef je je geen zorgen te maken. Veel mensen met een globusgevoel merken de symptomen het meest wanneer ze hun speeksel wegslikken, of dat het toeneemt bij stress en zorgen. Je klachten kunnen van dag tot dag verschillen.

Als eten blijft steken op borsthoogte: wat speelt er in de slokdarm?

Niet in je keel, maar lager. Precies achter het borstbeen. Alsof het eten halverwege blijft hangen. Je voelt het zitten, misschien zelfs drukken of schrapen. En dat slokje water? Dat helpt even… of helemaal niet. Dit soort klachten wijst vaak op een probleem in het middelste of onderste deel van de slokdarm – en dat vraagt om een andere blik dan bij een brokgevoel in de keel.

Hieronder de meest voorkomende oorzaken van dit soort ‘laagzittende’ slikklachten:

Slokdarmvernauwing door zuur

Als je al langer last hebt van brandend maagzuur, kan dat maagzuur op den duur het slijmvlies van je slokdarm beschadigen. Het lichaam reageert met littekenvorming, waardoor de slokdarm op bepaalde plekken vernauwt. Dit heet een peptische strictuur.

📌 Gevolg: eten komt niet lekker meer door, vooral vaste voeding als brood of vlees blijft halverwege steken. Water helpt soms… maar niet altijd.

Goed om te weten: deze vorm van vernauwing komt vaker voor bij mensen die jarenlang onbehandelde reflux hebben gehad. Een eenvoudige kijkonderzoek (gastroscopie) geeft meestal al uitsluitsel.

Eosinofiele oesofagitis (EoE)

Een mond vol, maar dit is een vorm van chronische slokdarmontsteking die vaak over het hoofd wordt gezien. Het wordt veroorzaakt door een allergische reactie (vaak op voedsel), waarbij specifieke witte bloedcellen – de eosinofielen – zich ophopen in de slokdarmwand.

Typisch bij jonge mannen, vaak zonder duidelijke allergieën. Het eten lijkt te blijven steken – vooral vlees, brood en rijstpap (jawel!) worden vaak genoemd. Soms komt het eten zelfs terug of moet men het wegspoelen met water.

📌 EoE wordt steeds vaker herkend als boosdoener bij terugkerende slikklachten. Behandeling bestaat meestal uit dieetmaatregelen of ontstekingsremmers (bijvoorbeeld budesonide als slokmiddel).

Achalasie: slokdarmspier die niet meewerkt

Een zeldzamere maar opvallende oorzaak: bij achalasie ontspant de onderste sluitspier van de slokdarm niet goed, en is de peristaltiek (slikbeweging) zwak of afwezig. Eten komt binnen… maar zakt niet door.

Gevolg: eten blijft hangen laag in de borst, net boven de maag. Soms heb je ook last van opboeren of het terugkomen van onverteerd voedsel.

📌 Wordt vaak pas laat ontdekt, maar manometrie en slikfoto’s kunnen de diagnose helder stellen. Behandeling? Een ballonverwijding of kleine operatie kan het verschil maken.

Slokdarmspasmen: de slokdarm trekt samen op het verkeerde moment

Bij deze aandoening maakt de slokdarm abnormale, pijnlijke samentrekkingen – soms voelt het alsof je hart overslaat of alsof er iets klemt. Slokdarmspasmen kunnen zorgen voor wisselende slikklachten, vaak voor zowel vast als vloeibaar voedsel.

📌 Een slikonderzoek of manometrie toont meestal aan wat er misgaat. Medicatie zoals calciumblokkers of spierontspanners kan dan verlichting geven.

Tumor of slokdarmkanker

Een ernstige – maar gelukkig zeldzame – oorzaak van slikproblemen op borsthoogte. Vaak ontstaat slokdarmkanker sluipend: eerst heb je alleen moeite met harde etenswaren, later ook met soep of water. Gewichtsverlies, bloedarmoede, pijn en vermoeidheid zijn alarmsignalen.

📌 Vooral bij mensen boven de 50 jaar met nieuwe, onverklaarde slikklachten moet dit uitgesloten worden. Een gastroscopie met biopt is dan essentieel.

Samengevat

Blijft het eten steken op borsthoogte? Dan is dat vaak een signaal van de slokdarm zelf. Niet van stress, niet van spanning, maar van een echte lichamelijke oorzaak in het midden- of onderstuk van je slikbuis. Hoe eerder je dit laat onderzoeken, hoe groter de kans op gerichte, effectieve behandeling.

📌 Dus als je dat glas water nodig hebt om elke hap ‘door te spoelen’ – wacht dan niet te lang. Je slokdarm probeert je iets te vertellen.

Als zuur z’n sporen nalaat: reflux met slikklachten

Veel mensen kennen reflux als dat branderige gevoel achter het borstbeen na een pittige maaltijd of een glas wijn. Een beetje zuur dat omhoog komt. Vervelend, maar meestal tijdelijk – toch?

Maar wat minder bekend is: zure reflux kan ook blijvende schade aanrichten aan je slokdarm, zónder dat je altijd last hoeft te hebben van maagzuur. En dan krijg je te maken met iets wat artsen een peptische slokdarmvernauwing noemen.

Wat gebeurt er dan precies?

Als zuur uit je maag telkens terugstroomt in je slokdarm, raakt het slijmvlies geïrriteerd. Je lichaam probeert dat te herstellen, maar bij herhaalde aanvallen gaat het genezingsproces mis: er ontstaat littekenweefsel. Dat litteken trekt samen – en voilà, je hebt een vernauwing. Alsof er een knik in je slokdarm zit waar het eten maar moeilijk langs komt.

📌 De medische term hiervoor is een peptische strictuur. ‘Peptisch’ verwijst naar de maagzuur-gerelateerde oorzaak.

Typische klachten?

• Moeite met slikken, vooral bij droog of vast voedsel

• Eten dat op borsthoogte blijft hangen

• Regelmatig water nodig om je hap ‘door te spoelen’

• Minder eten dan normaal, omdat het onprettig voelt

• Eventueel oprispingen of licht gewichtsverlies

Het vervelende is dat deze klachten meestal geleidelijk ontstaan. Je merkt het eerst alleen bij een stokbroodje of stuk vlees, en denkt: “Ach, gewoon even niet goed gekauwd.” Maar na verloop van tijd gebeurt het steeds vaker, ook bij zachtere dingen.

De oplossing? Een kijkonderzoek (gastroscopie) kan de vernauwing zichtbaar maken – en vaak wordt tijdens dat onderzoek ook meteen de doorgang iets opgerekt. Soms is één keer genoeg, soms zijn meerdere behandelingen nodig.

Water drinken om eten weg te krijgen – wat zegt dat eigenlijk?

Je neemt een hap eten. Kauwt, slikt… en dan gebeurt het. Het zakt niet. Je voelt het blijven hangen, ergens halverwege. Niet pijnlijk, maar ongemakkelijk. Dus je grijpt naar je glas water – één, twee slokken – en dan glijdt het uiteindelijk toch naar beneden.

Klinkt herkenbaar?

📌 Voor veel mensen is dit dé eerste aanwijzing dat er iets niet helemaal soepel loopt in hun slokdarm. En dat hoeft heus geen paniek te betekenen, maar het kán wel een teken zijn van een onderliggend probleem dat je niet moet negeren.

Lichte slokdarmvernauwing

Bij een lichte vernauwing – bijvoorbeeld door littekenvorming na reflux (een zogenaamde peptische strictuur) – blijft voedsel nét iets langer hangen dan normaal. Vloeistof helpt om het brokje als het ware ‘erdoorheen te duwen’. Dit soort klachten ontstaan vaak geleidelijk. Eerst bij wat droger voedsel, later ook bij zachtere dingen.

Intermitterende voedselimpactie

Soms raakt een stukje voedsel tijdelijk ‘vastgelopen’ in de slokdarm. Dat heet voedselimpactie. Het kan spontaan weer loskomen – bijvoorbeeld na drinken, hoesten of een beetje bewegen – maar het kán ook vast blijven zitten. In dat geval is medisch ingrijpen nodig.

🧠 Mensen met eosinofiele oesofagitis ervaren dit soort impacties regelmatig. Water helpt soms wel, soms niet.

Beginstadium van achalasie

Bij achalasie werkt de spieractiviteit van de slokdarm niet goed mee. Het eten komt wel binnen, maar zakt niet goed door naar de maag. In het begin merk je dat alleen als het wat droger of plakkeriger is – je drinkt er water bij en het lukt alsnog. Maar op de langere termijn worden de klachten duidelijker, ook bij soep of pap.

📌 Als je structureel merkt dat je elke hap moet ‘napoetsen’ met een slok water, dan is dat niet gewoon. Het is je lijf dat zegt: dit gaat niet zoals het hoort.

Dus… moet je hiermee naar de dokter?

Niet bij één keer. Wel als het regelmatig gebeurt. Of als het erger wordt. Want telkens water nodig hebben om je eten ‘door te spoelen’ is een teken dat je slokdarm ergens tegenaan loopt. En dat verdient aandacht – niet pas als het misgaat, maar juist om dat vóór te zijn.

Wat kun je zelf doen bij slikklachten (tot je bij de dokter bent)

Slikklachten kunnen je behoorlijk onzeker maken. Gelukkig zijn er dingen die je zelf kunt doen om het wat aangenamer – of gewoon veiliger – te maken, in afwachting van je afspraak bij de huisarts.

Hier wat praktische tips die je vandaag al kunt toepassen:

Eet rustiger en bewuster

🟢 Neem de tijd voor je maaltijd
🟢 Eet zittend, met je rug recht
🟢 Kauw langzaam en goed – echt goed

📌 Probeer als regel: kauw tot je hap moeiteloos uit zichzelf zakt. Dat bespaart je een hoop gestoei achteraf.

Kies voor zachter voedsel

🟢 Soepen, stamppot, puree, yoghurt, havermout
🟢 Vermijd droog of ‘plakkerig’ eten zoals stokbrood, kipfilet of rijst
🟢 Snijd groente of vlees fijn en eet in kleine porties

📌 Als je merkt dat je regelmatig water moet drinken om het weg te krijgen, is dat een teken om je menu tijdelijk aan te passen.

Drink warm of lauw in plaats van koud

🟢 Een slokje warme thee of lauwwarm water helpt beter dan ijskoud drinken
🟢 Drink niet té veel tegelijk – kleine slokjes zijn fijner voor je slokdarm
🟢 Vermijd koolzuurhoudende dranken of zure sapjes

Spreid je maaltijden

🟢 Eet liever vijf kleinere porties dan drie grote
🟢 Ga niet plat liggen na het eten
🟢 Beweeg rustig na de maaltijd – even wandelen is prima

Let op spanningen

🟢 Veel mensen verkrampen hun slikspieren onbewust bij stress
🟢 Probeer bewust te ontspannen tijdens het eten
🟢 Adem diep in, even pauze tussen de happen – dat helpt écht

📌 Deze tips lossen het onderliggende probleem niet op, maar geven je lichaam wél even ademruimte. Wordt het erger of vertrouw je het niet? Trek dan aan de bel – je huisarts is er ook voor dit soort klachten.

Wanneer moet je naar de dokter?

Soms is het gewoon even schrikken. Een brokje kip dat wat stroef zakt, een slok water erachteraan en je dag gaat weer verder. Maar… blijf je dat rare gevoel houden? Of voelt het anders dan normaal? Dan is het tijd om je huisarts even te bellen.

Let goed op bij deze signalen:

• Je hebt het gevoel dat eten écht blijft hangen – ook als je water drinkt

• Slikken doet pijn, alsof er iets schaaft of prikt

• Je moet hoesten of verslikt je tijdens het eten

• Je valt af zonder dat je dat wilt

• De klachten kwamen plotseling op

• Je bent boven de 50 en hebt ineens moeite met slikken

• Het eten zakt niet meer lekker, vooral bij borsthoogte

• Het blijft terugkomen en je vertrouwt het niet

📌 Je hoeft niet meteen te stressen – maar luisteren naar je lijf is nooit verkeerd. Beter één keer te veel bij de huisarts, dan te lang doorlopen met iets wat je gerust had kunnen laten checken.

Onderzoek en diagnose: wat doet de arts als slikken lastig wordt?

Slikklachten kunnen van alles betekenen – van iets onschuldigs tot iets dat écht nagekeken moet worden. Gelukkig zijn er verschillende manieren waarop artsen kunnen achterhalen wat er speelt. En nee, dat betekent niet altijd meteen een slangetje door je keel… al komt dat soms wel ter sprake.

De huisarts als startpunt

De meeste mensen beginnen bij hun eigen huisarts. En dat is precies goed. Die stelt eerst een paar slimme vragen:

• Waar zit het precies, dat brokgevoel?

• Heb je pijn bij het slikken?

• Blijft eten of drinken hangen, of zakt het traag?

• Moet je erbij hoesten? Krijg je het soms weer omhoog?

• Hoe lang heb je er al last van? En is het erger geworden?

Met dat gesprek in de hand beslist de arts of verder onderzoek nodig is. En dan wordt het pas echt interessant.

Gastroscopie: een kijkje van binnen

Dé klassieker onder de onderzoeken. Een arts (meestal de maag-darm-leverarts) schuift een dun slangetje met een camera via je keel naar je slokdarm en maag. Klinkt spannend, maar het is snel klaar en je krijgt meestal een verdoving of roesje.

Hiermee kunnen ze zien of er sprake is van:

• ontsteking (zoals bij reflux)

• littekenvorming of vernauwing

• een uitstulping of divertikel

• zeldzamere zaken zoals een tumor of infectie

📌 Pro-tip: de arts kan ook meteen een klein stukje weefsel wegnemen voor verder onderzoek (biopt). Dat doet geen pijn, en je merkt er meestal niks van.

Slikvideo (slikfoto met contrast)

Vind je slikken lastig en wil de arts precies zien wat er gebeurt terwijl je slikt? Dan krijg je misschien een zogenoemde slikvideo. Je drinkt een papje met contrastmiddel (bijvoorbeeld barium), en onder een soort röntgenapparaat wordt live meegekeken. Je ziet letterlijk hoe je slokdarm het eten ‘verwerkt’.

Bijzonder nuttig bij mensen met:

• een trage slokdarmbeweging

• onduidelijke klachten op borsthoogte

• vermoeden van een blokkade of spasme

Manometrie: meten is weten

Minder bekend, maar supernuttig als het probleem zit in de beweging van je slokdarm. Denk aan aandoeningen zoals achalasie of slokdarmspasmen. Je krijgt een dun slangetje via je neus (ja, echt), waarmee de druk in je slokdarm wordt gemeten terwijl je slikt.

🧠 Klinkt technisch, en dat is het ook. Maar het vertelt precies waar het misgaat: opent de sluitspier wel goed? Werkt de ‘slokgolf’ wel zoals het hoort?

EndoFLIP: innovatief en gevoelig

Een van de nieuwere technieken heet EndoFLIP (ja, echt zo). Deze wordt soms gebruikt tijdens een kijkonderzoek, om met een soort ballonnetje de rekbaarheid en beweging van je slokdarmwand en sluitspier te meten.

Het voordeel?
Het detecteert problemen die op standaardonderzoek niet altijd zichtbaar zijn – zoals kleine spasmen of een stijve slokdarm bij eosinofiele oesofagitis.

📌 Vooral nuttig bij mensen met vage, terugkerende klachten zonder duidelijke oorzaak.

Andere onderzoeken

Afhankelijk van je klachten kunnen artsen ook nog denken aan:

• CT-scan of MRI bij vermoeden van een tumor of uitzaaiingen

• Allergietesten als er sprake is van eosinofiele oesofagitis

• pH-meting om te zien hoeveel zuur er écht terugstroomt uit je maag

• Logopedisch slikonderzoek als stress of verkeerde techniek meespeelt

Wil je weten welk onderzoek het meest zinvol is in jouw geval? Dan is het slim om bij de huisarts eerlijk te vertellen waar je precies last van hebt. Hoe specifieker jij bent, hoe gerichter zij kunnen doorverwijzen.

📌 Slikklachten hoeven geen raadsel te blijven. Hoe eerder je het onderzoekt, hoe groter de kans dat je weer gewoon zorgeloos kunt genieten van een hap eten.

Behandeling: van brokgevoel naar opluchting

Heb je het gevoel dat eten niet meer vanzelf gaat? Alsof je lichaam iets tegenwerkt wat jarenlang moeiteloos ging? Je bent niet de enige. Gelukkig zijn er manieren om slikklachten én brandend maagzuur aan te pakken. En het mooie is: vaak kun je zélf al beginnen.

Behandeling bij dysfagie: als slikken niet meer vanzelf gaat

Slikproblemen – of dysfagie – kunnen verschillende oorzaken hebben. Daarom is de behandeling ook maatwerk. Soms gaat het om een tijdelijk probleem, soms om iets structureels. In beide gevallen geldt: hoe eerder je erbij bent, hoe beter.

Wat kan helpen?

• Logopedie, jawel! Niet alleen voor kinderen met een slis, maar ook voor volwassenen met slikproblemen. Een logopedist leert je opnieuw op een goede manier slikken en ontspannen.

• Voedingsadvies op maat. Een diëtist kan je helpen met een veilig en toch smakelijk voedingspatroon. Geen rauwe wortels en droge korsten meer, maar zachte, voedzame alternatieven die wel goed glijden.

• Consistentie aanpassen. Dunne vloeistoffen, dikke papjes, gepureerd eten – soms is een kleine aanpassing genoeg om weer veilig te kunnen eten.

• Sondevoeding, als eten echt niet meer lukt. Tijdelijk, of in sommige gevallen wat langer. Maar altijd met het doel: goed gevoed blijven.

• Slokdarmverwijding: als er sprake is van een vernauwing, kan de arts de slokdarm oprekken met een ballonnetje of een stent plaatsen. Klinkt spannend, maar het lucht enorm op. Letterlijk.

Behandeling van reflux (GORZ): als zuur je dwarszit

Brandend maagzuur. Dat schurende gevoel achter je borstbeen. De zure oprispingen na een vetrijke maaltijd. GORZ – of gastro-oesofageale refluxziekte – komt vaker voor dan je denkt. En het goede nieuws? Je kunt er écht wat aan doen.

Leefstijl en voeding: jouw eerste medicijn

Voordat je naar de apotheek rent, kun je vaak al winst boeken in de keuken of op de bank:

• Eet met aandacht. Geen grote maaltijden, maar liever meerdere kleine porties verspreid over de dag.

• Let op vet en zuur. Gefrituurd voedsel, cola, citrus, koffie, alcohol – het zijn bekende triggers.

• Pepermunt klinkt fris, maar verslapt je sluitspier. Dus beter vermijden als je klachten hebt.

• Blijf rechtop zitten na het eten. Ga dus niet meteen bankhangen of platliggen. Even een wandelingetje doet wonderen.

• Slaap met je hoofd iets hoger. Een extra kussen of een verhoogd hoofdeinde voorkomt dat maagzuur omhoog komt tijdens de nacht.

• Stop met roken. Nicotine verslapt de sluitspier tussen slokdarm en maag, waardoor zuur makkelijker terugstroomt.

• Drink met mate – of liever niet. Alcohol werkt net als nicotine: het maakt de boel slap en laat maagzuur z’n gang gaan.

🧠 Kleine aanpassingen kunnen grote verschillen maken. Je hoeft niet alles tegelijk te schrappen – begin bij wat je het vaakst eet of drinkt en kijk wat dat doet.

Medicijnen: zuurremmers en meer

Blijft de irritatie terugkomen, dan zijn medicijnen vaak de volgende stap:

• Antacida: neutraliseren het maagzuur tijdelijk (bijvoorbeeld Rennies).

• H2-blokkers: verminderen de zuurproductie (zoals ranitidine of famotidine).

• Protonpompremmers (PPI’s): de krachtpatsers onder de maagzuurremmers (zoals omeprazol of pantoprazol). Ze pakken de zuurproductie bij de bron aan.

Let op: langdurig gebruik van PPI’s moet altijd met een arts besproken worden. Ze zijn effectief, maar kunnen bij chronisch gebruik ook bijwerkingen geven (zoals vitaminetekorten of een verhoogd infectierisico).

Operatie als laatste redmiddel

In sommige gevallen – bijvoorbeeld bij ernstige reflux die niet reageert op medicatie – kan een operatie overwogen worden. Meestal gaat het om een fundoplicatie, waarbij een deel van de maag om de onderkant van de slokdarm wordt gewikkeld, zodat het maagzuur minder kans krijgt terug te stromen.

Niet voor iedereen nodig, maar soms echt een uitkomst.

En tot slot…

Slikken is iets wat je pas mist als het niet meer vanzelf gaat. Het raakt aan genieten van eten, samen zijn, veiligheid. Maar je staat er niet alleen voor. Er zijn behandelingen, er is begeleiding – en er is hoop.

📌 Blijf dus niet rondlopen met het gevoel dat er iets vastzit. Er is ruimte om te ademen, om te eten, om te leven zonder dat branderige, brokachtige, ongemakkelijke gevoel. De eerste stap? Eén telefoontje naar je huisarts.

Reacties en ervaringen

Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over het gevoels alsof er eten vastzit. Of tips geven als het eten niet goed zakt. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.