Het Diogenessyndroom wordt gekenmerkt door extreme zelfverwaarlozing in de vorm van een verregaande veronachtzaming van de persoonlijke hygiëne en van de hygiëne in en rondom de eigen woning. En tevens door sociale terugtrekking. Het syndroom van Diogenes komt voornamelijk voor bij ouderen, maar het kan zich ook manifesteren bij jongeren en jongvolwassenen. Er is anno 2023 nog geen duidelijkheid over de onderliggende pathologie. Uit literatuuronderzoek blijkt dat bij een deel van de gevallen waarbij werd voldaan aan de criteria van het Diogenessyndroom, er ook sprake was van een psychose of schizofrenie. In een aantal andere gevallen werden diagnoses gesteld als obsessieve compulsieve stoornis, alcoholabusus, persoonlijkheidsstoornis en frontotemporale dementie (FTD). Bij FTD vallen veranderingen in het gedrag vaak als eerste op. Bij grofweg 30% van de gevallen kan helemaal geen duidelijke diagnose gesteld worden. Aanvullende diagnostiek kan vaak niet worden verricht doordat de persoon in kwestie hieraan niet wil meewerken; het zijn vaak zorgmijders. Het Diogenessyndroom kan dus worden gezien als een containerbegrip dat verschillende diagnoses kan bevatten.
Het Diogenessyndroom wordt gekenmerkt door extreme zelfverwaarlozing en sociale terugtrekking / Bron: Pixabay
Het Diogenessyndroom is een combinatie van symptomen. Vandaar dat het een syndroom wordt genoemd. Een syndroom is een ziektebeeld: een verzameling van verschijnselen die vaker in dezelfde combinatie optreedt. Bij het Diogenessyndroom gaat het om ernstige zelfverwaarlozing, verzamelwoede of -drang, slechte zelfzorg, achteruitgang van het dagelijks functioneren (adl), een vervuilde woonomgeving en sociale isolatie. Er is vaak sprake van comorbiditeit.
Het syndroom is genoemd naar de Griekse wijsgeer Diogenes, die leefde in de 4e eeuw voor Christus. Hij was van de cynische school. Hij stond bekend vanwege zijn extreem ascetische levensstijl en zelfverwaarlozing. Hij verkondigde dat geluk wordt verkregen door gemis aan behoeften.1Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:B349
Diogenes (1860) door Jean-Léon Gerôme / Bron: Wikimedia Commons
Symptomen van het Diogenessyndroom
De symptomen van het Diogenessyndroom bestaan uit extreme zelfverwaarlozing, verwaarlozing van het leefmilieu en sociale terugtrekking. Mensen met dit syndroom vertonen vaak een opvallend gebrek aan ziektebesef en -inzicht en kunnen zichzelf volledig isoleren van de buitenwereld.
Sommige mensen met dit syndroom hebben een verzamelstoornis, in de volksmond ‘verzamelwoede’, ‘verzameldrang’ of ‘hoarding’ genoemd. Zij hebben een sterk gevoelde behoefte om bepaalde voorwerpen te bewaren.
Andere symptomen die bij het Diogenessyndroom kunnen voorkomen zijn slechte persoonlijke hygiëne, ondervoeding, uitwerpselen in huis, verwaarlozing van huisdieren en onveilige of ongezonde leefomstandigheden.
Het gaat hier om zorgmijders, wat gekenmerkt wordt door een steevaste weigering van alle soorten van goedbedoelde hulp. Dit betreft ook weigering van professionele hulp.
Oorzaak
De oorzaak van het Diogenessyndroom is anno 2023 nog niet geheel duidelijk. Waarschijnlijk komt het voort uit een combinatie van factoren. Mogelijke oorzaken zijn onder andere:
psychiatrische stoornissen, zoals schizofrenie of depressie
traumata uit het verleden
sociale isolatie (het verstoken zijn van menselijk contact)
alcohol- of drugsverslaving
verlies van een dierbare
financiële problemen en schulden
verlies van autonomie en controle over het eigen leven.
Het Diogenessyndroom kan worden gezien als een copingmechanisme. Dit is een begrip uit de psychologie, waarmee de manier waarop iemand met problemen en stress omgaat wordt bedoeld. Bij dit syndroom trekt iemand zich volledig terug in een voor hem veilige en vertrouwde omgeving om zichzelf te beschermen tegen de (boze) buitenwereld en alle problemen.
Het Diogenessyndroom komt niet zo vaak voor in Nederland.
Twee vormen
Er worden twee vormen van Diogenes onderscheiden: primair en secundair.
Primaire Diogenes
Primaire Diogenes verwijst naar personen die symptomen vertonen zonder verder bewijs van een psychische aandoening.
Secundaire Diogenes
Secundaire Diogenes manifesteert zich in combinatie met een of meer psychische aandoeningen en kan een oorzaak of een gevolg zijn van die aandoeningen.
Beide vormen komen even vaak voor.
Complicaties
Het Diogenessyndroom leiden tot diverse complicaties, vooral als de stoornis langdurig aanhoudt. Mogelijke complicaties zijn:
Gezondheidsklachten
Als gevolg van een slechte persoonlijke hygiëne, ondervoeding en onveilige woon- en leefomstandigheden, kunnen er een waaier aan gezondheidsklachten ontstaan, zoals infecties, verwondingen, een verminderde immuniteit, slechtere wondgenezing en trager herstel bij ziekte.
Sociaal isolement
Mensen met het Diogenessyndroom trekken zich vaak volledig terug uit de samenleving. Hierdoor geraken ze in een sociaal isolement. Dit kan leiden tot eenzaamheid en verlies van sociale steun. Dit heeft zijn weerslag op de psychische en fysieke gezondheid van de persoon.
Financiële problemen
Het verzamelen van allerlei spullen kan leiden tot financiële problemen. De persoon geeft mogelijk te veel geld uit aan spulletjes of voorwerpen of omdat er extra kosten gemoeid zijn met het verwijderen van afval of het opknappen van de huurwoning.
Veiligheidsrisico’s
Onveilige en onhygiënische leefomstandigheden kunnen leiden tot brand, waterschade of ongedierte, zoals ratten, muizen, kakkerlakken, vlooien, etc.
Juridische problemen
Ernstige vervuiling en gevaarlijke leefomstandigheden kunnen leiden tot allerlei klachten van omwonenden en juridische kwesties, wat extra stress voor geeft voor de persoon in kwestie.
Onderzoek en diagnose
De diagnose wordt gesteld op basis van de symptomen en het klinisch beeld. Andere stoornissen met vergelijkbare symptomen moeten worden uitgesloten door de psychiater of psycholoog.
Doordat mensen met dit syndroom vaak alle vormen van zorg uit de weg gaan en een gebrek aan inzicht hebben in hun eigen gedrag en situatie, is het stellen van een diagnose geen sinecure. Het gaat bij het Diogenessyndroom vaak om zogeheten ‘zorgwekkende zorgmijders’. Dit zijn mensen met ernstige psychische problemen die intensieve begeleiding naar de zorg nodig hebben.2Ned Tijdschr Geneeskd. 2010;154:A1791
Behandeling van het Diogenessyndroom
De behandeling van het Diogenessyndroom is complex en vaak moeilijk. Dit komt door de vaak weigerachtige houding van de persoon in kwestie en een gebrek aan zelfinzicht en dus ook ene gebrek aan ziekte-inzicht.
Er is geen specifieke behandeling voor het Diogenessyndroom. De behandeling richt zich op het aanpakken van de onderliggende stoornis(sen) die het beeld veroorzaken, zoals psychische stoornissen, dementie, verslaving, etc.
Een belangrijke eerste stap in de behandeling is het opbouwen van vertrouwen. Dit is erg moeilijk bij de groep zorgmijders die het geloof in de hulpverlening onderweg volledig zijn kwijtgeraakt. Dit vraagt veel tijd en geduld en het is absoluut een kwestie van de lange adem. Vaak wordt zogeheten ‘bemoeizorg’ ingeschakeld. Dit is zorg voor kwetsbare mensen. Mensen die hulp nodig hebben, maar dit zelf niet kunnen, willen of durven regelen.
Medicatie kan worden voorgeschreven om specifieke klachten te behandelen, zoals angst of depressie. Zorgmijders zijn echter vaak niet gemotiveerd om hun medicijnen te nemen.
Prognose
Het is zeer wel mogelijk om te herstellen van het Diogenessyndroom. De hulp en steun van anderen is een belangrijk onderdeel van het behandelplan. De behandeling is een kwestie van de lange adem.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over het Diogenessyndroom, of tips geven. Bijvoorbeeld op het gebied van voeding. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
