Vrouw in het ambt: wat zegt de Bijbel?

Last Updated on 31 januari 2024 by M.G. Sulman

John MacArthur (1939) is predikant van de Grace Community Church (GCC) in Californië, Verenige Staten (VS). Hij haalde in september 2020 in zijn land de krantenkoppen toen hij in het openbaar tegen Beth Moore, een Amerikaanse anglicaanse evangelist, auteur en bijbelleraar, zei dat ze naar huis moest gaan (‘Go home’). Tijdens een vraag-en-antwoordsessie in Grace Church in het kader van een conferentie die daar werd gehouden, werd MacArthur gevraagd naar zijn mening over Beth Moore, en zijn antwoord luidde: “Ga naar huis”, en: “Er is geen Bijbels argument voor een vrouwelijke predikant”.¹Polite leader. Go Home, Beth Moore! https://www.youtube.com/watch?v=sPuZWI3WiGQ&t=55s (ingezien op 24-10-2022) Dit leidde tot verontwaardiging onder veel prominente christenen die het voor haar opnamen. In het kielzog van de controverse die werd aangewakkerd door de opmerkingen van MacArthur, gaf hij op 6 november 2019 een preek over de vrouw in het ambt. Hieronder volgt zijn vertaalde preek met de titel: ‘Staat de bijbel vrouwen toe om te prediken?’²Ik ben geen vertaler. Mijn excuses voor de soms houterige vertaling. Het transscript in het Engels is hier te vinden: Church Watch central. John MacArthur asks the question: ‘Does the bible allow women to preach?’ (Updated to include transcript), https://churchwatchcentral.com/2019/11/06/john-macarthur-asks-the-question-does-the-bible-allow-women-to-preach/ (ingezien op 24-20-2022). De tussenkopjes zijn van schrijver dezes. 

Wat zegt de Bijbel over de vrouw in het ambt?

“Vandaag wil ik een heel belangrijke kwestie behandelen die op internet is aangewakkerd, met mij een beetje in het middelpunt. Ik hou er niet van om korte antwoorden te geven. Ik hou er niet van om in de positie te worden gebracht om dat te doen, omdat ik het gevoel heb dat dat de verwarring alleen maar groter maakt. Dus ik wil van de gelegenheid gebruik maken om vanmorgen de kwestie van vrouwelijke predikanten te bespreken en je een grondiger antwoord te geven vanuit het Woord van God over dit zeer, zeer belangrijke thema. En ik denk dat tegen de tijd dat we klaar zijn, je zult begrijpen wat het Woord van God te zeggen heeft en hoe consequent het dit zegt.

Het spreken van vrouwen in de kerkdiensten (1 Korintiërs 14:33b-38)

Laten we dus om te beginnen het Woord van God openen bij 1 Korintiërs hoofdstuk 14:33: “Want God is geen God van wanorde, maar van vrede.” En dan begint in deze zin eigenlijk de tekst met betrekking tot ons onderwerp: “Zoals in alle kerken van de heiligen, moeten de vrouwen in de kerken zwijgen. Want zij mogen niet spreken, maar moeten zich onderwerpen, zoals ook de Wet zegt. Als ze iets willen leren, laat ze het dan thuis aan hun eigen man vragen. Want het is ongepast voor een vrouw om in de kerk te spreken. Heeft het woord van God zich soms verspreid vanuit uw gemeente? Of heeft het enkel u bereikt? Wie van u denkt te kunnen profeteren of in het bezit van de Geest te zijn, dient te erkennen dat wat ik u schrijf een bevel van de Heer is. Erkent hij dat niet, dan wordt hij zelf niet erkend.”

Alleen al door die passage is er geen gebrek aan duidelijkheid over wat de Bijbel zegt over vrouwen die prediken. Maar ondanks de duidelijkheid van de Schrift is dit in onze tijd een monsterlijke kwestie geworden.

Eén goddelijke uitspraak beantwoordt de vraag: “Wat zegt de Bijbel over vrouwelijke predikers?” Het staat in vers 35, het laatste deel van het vers: “Het is ongepast voor een vrouw om in de kerk te spreken.” Dat is niet dubbelzinnig; dat is helemaal niet onduidelijk. Het is ongepast voor een vrouw om in de kerk te spreken. Dat is een absoluut verbod.

En het woord ‘ongepast’ is zeer, zeer zorgvuldig gekozen door de Heilige Geest om geen gebrek aan duidelijkheid te laten bestaan over wat er staat. Het woord dat met ‘schandelijk’ is vertaald, is aischros in het Grieks. Het is echt een woord dat schandelijk of beschamend betekent. Het is meer dan alleen ongepast, het is schandelijk.

In feite is dat de manier waarop het in 1 Korintiërs 11:6 wordt vertaald met het woord “schandelijk”. Dat is de manier waarop het in Efeziërs 5:12, wordt vertaald als “schandelijk” of “onterend”. Datzelfde woord wordt gebruikt in Titus 1:11, en daar is het vertaald met “smerig”, een woord dat in feite laag of schandelijk betekent.

In het vijfde hoofdstuk van Efeziërs en het vierde vers wordt hier een woord uit dezelfde stam gebruikt. Ik zal het vers voorlezen. “Er mag geen vuiligheid en dwaas gepraat zijn, of grove grappen, die niet gepast zijn.” Nogmaals, het is dezelfde wortel: schandelijk of beschamend. Dus vuiligheid; dwaze of lage praat; grove grappen, die meestal seksuele toespelingen zijn – deze zijn schandelijk: smerig, schandelijk, beschamend. Dat is wat dit woord betekent.

Wat we dan in vers 35 lezen, is dat het een schande is voor een vrouw om in de kerk te spreken. Het is beschamend. Dat is een erkend oordeel over al dergelijk gedrag, hetzelfde als de verkeerde dingen te onderwijzen uit schandelijk winstbejag in Titus 1:11. Het is een beetje zoals valse profeten die doen wat ze doen voor geld. En deze ondubbelzinnige, goddelijke wet en dit bevel is zo absoluut dat we teruggaan naar vers 34, en het gedeelte begint eigenlijk, zoals je zult opmerken als je een ESV [The English Standard Version] hebt: “Zoals in alle kerken van de heiligen, moeten de vrouwen in de kerken zwijgen. Want zij mogen niet spreken,.” En dan vers 35: “Het is ongepast voor vrouwen om in de kerk te spreken”, zoals in alle kerken van de heiligen, altijd en overal.

Dit hele gedeelte begint met die uitspraak aan het einde van vers 33: “Zoals in alle kerken van de heiligen.” Paulus geeft ons hier een universeel principe. Dit is niet iets lokaals, dit is overal en altijd. Als Paulus dat zegt, heeft hij het over iets dat universeel is, en ik zal je dat laten zien aan de hand van enkele andere delen van 1 Korintiërs.

Als je teruggaat naar hoofdstuk 4 in 1 Korintiërs, Paulus schrijft aan de Korinthiërs en hij zegt: “Ik ga Timoteüs naar je toe sturen.” Vers 17, “Ik ga Timoteüs zenden, die mijn geliefde en trouwe kind in de Heer is, en hij zal u herinneren aan mijn wegen die in Christus zijn, zoals ik overal in elke kerk leer”, dezelfde uitdrukking. Wat Timotheüs hun zou brengen over de relatie van de gelovige met Christus, was wat Paulus overal in elke kerk leerde. Dit is de goddelijke leer. Dit is de ware leer van het evangelie, en hij leerde het in elke kerk, en het verschilde niet van kerk tot kerk. Dit is Paulus die zegt: “Hij zal je leren over mijn wegen in Christus, die ik in elke kerk leer, wat het betekent om in Christus te leven.” Dat is voor alle gelovigen in alle kerken.

In hoofdstuk 7 van 1 Korintiërs was er enige discussie onder de Korintiërs over wanneer je een gelovige wordt. Wat als je getrouwd bent met een ongelovige, scheid je of blijf je bij een ongelovige? Of wat als je besneden of onbesneden bent? Doe je daar iets aan? Is het dan nodig om besneden te worden? Dump je je ongelovige echtgenoot? Wat doe je aan je sociale situatie?

En hij zegt in vers 17: “Alleen, zoals de Heer aan een ieder heeft opgedragen, zoals God een ieder heeft geroepen, laat hem zo wandelen.” Als je getrouwd bent, blijf dan getrouwd. Als je single bent, blijf dan single. Maak je geen zorgen over de besnijdenis, dat zegt hij in het volgende vers, vers 18. Deze dingen doen er niet toe. In vers 20 staat: “Iedereen moet in de toestand blijven waarin hij geroepen is.” Luister, een gelovige worden is geen excuus voor een echtscheiding, zelfs niet als je een ongelovige partner hebt.

En wat hier belangrijk aan is, is het einde van vers 17, waar Paulus zegt: “Dus ik geef leiding aan alle kerken.” Nogmaals, hij onderwijst dezelfde doctrine in alle kerken, wat Timotheüs hun zal herhalen. Hij stelt exact dezelfde normen op. Wanneer iemand een gelovige wordt, verander je je levensomstandigheden niet. Nu je een gelovige bent, betekent dit niet dat je moet trouwen, het betekent niet dat je moet scheiden. Je blijft in de omstandigheid waarin je je bevindt. Dat is hetzelfde voor alle gelovigen in alle kerken.

En dan in hoofdstuk 11 en vers 16 – en we komen wat later op dit hoofdstuk terug. Maar Paulus heeft het hier over een vrouw die zich onderwerpt, en hij heeft het over een vrouw die zich onderwerpt op een manier die zich manifesteert door hoe ze zich kleedt, door hoe ze eruitziet, door de culturele symbolen van vrouwelijkheid te dragen om haar onderwerping te tonen. Maar hij weet dat er vrouwen zullen zijn die daartegen zullen strijden, dus in vers 16 zegt hij: “Maar als iemand op twist uit lijkt te zijn, wij hebben een dergelijke gewoonte niet, en de gemeenten van God evenmin.” Het is hetzelfde voor alle vrouwen in alle kerken in alle tijden. U moet duidelijk uw onderwerping aan uw man tonen, en dus aan de Heer.

Dus als Paulus zegt: “Zoals in alle kerken”, bedoelt hij de universele leer die in de kerk wordt onderwezen. Hij bedoelt het universele gedrag dat aan alle gelovigen wordt geleerd, wat betekent dat ze in de sociale situaties blijven waarin ze zich bevinden. Het christendom is geen excuus om het leven op sociaal niveau te ontwrichten. En het betekent in wezen dat vrouwen zich in alle kerken in alle tijden aan mannen moeten onderwerpen.

Nu is er geen gebrek aan duidelijkheid. Nogmaals, als je teruggaat naar 1 Korintiërs 14, dan is het niet mogelijk dat Paulus’ woorden verkeerd begrepen zouden kunnen worden. “Zoals in alle kerken van de heiligen, moeten de vrouwen in de kerken zwijgen. Ze mogen niet praten. Het is een schande dat een vrouw spreekt.”

In het licht daarvan kan het schokkend voor je zijn om het volgende te horen. In een onderzoek dat in 2017 werd gehouden, voelt ongeveer tachtig procent van de Amerikanen zich op hun gemak bij een vrouwelijke dominee, tweeënzestig procent van de praktiserende christenen staat open voor vrouwelijke dominees, en veertig procent van de evangelicals [evangelicalen] vindt vrouwelijke dominees prima. In de pastorale opleiding is er een graad, een graduaat dat Master of Divinity wordt genoemd. Het is over het algemeen een drie- of vierjarige opleiding om je voor te bereiden op pastorale bediening. Vijftig procent van de vrouwen schreef zich in voor seminaries, vijftig procent van, moet ik zeggen, M.Div. [the Master of Divinity] studenten in seminaries zijn vrouwen die zich voorbereiden op pastoraal werk. Vijfentwintig procent van de seminariefaculteiten is vrouw; dat betekent dat je vrouwelijke docenten hebt die vrouwelijke studenten onderwijzen om predikant te zijn. Elf procent van de seminariepresidenten is vrouw, zevenentwintig procent van de predikanten in dit land is vrouw. Dit is een explosie. In 1960 was twee procent van de geestelijken vrouw. De vrouwenbeweging is eigenlijk net uitgebroken in de kerk. En de laatste grens voor de beweging is de evangelische kerk, de laatste grens die het slachtoffer wordt van de rebellie van het feminisme samen met het culturele marxisme.

Misschien zijn vrouwelijke predikanten en vrouwelijke predikers het meest voor de hand liggende bewijs van kerken die in opstand komen tegen de Bijbel. Ik kan niets bedenken dat zo verstrekkend is en alle denominaties overstijgt als de rebellie van de vrouw tegen het woord van God met betrekking tot vrouwelijke predikanten. Vrouwen die prediken in een kerk zijn een schande, en ze weerspiegelen openlijk oppositie tegen het duidelijke gebod van het Woord van God. Dit is flagrante ongehoorzaamheid. Het was acceptabel in onze cultuur en nu zelfs acceptabel in de evangelische wereld.

Ik las deze week een artikel geschreven door een vrouw. De titel is “Have MDiv, Will Preach”.³Church Leaders. Have MDiv, Will Preach: Study on the Growth of Female Pastors. https://churchleaders.com/news/335794-have-mdiv-will-preach-study-on-the-growth-of-female-pastors.html (ingezien op 24-10-2022) En de vrouw die dit artikel schreef, zei dat het artikel bedoeld is om deze vraag te beantwoorden: “Hoe speelt seksisme een rol als uw gemeente zich inzet om het pastorale leiderschap van vrouwen te omarmen?” Dus als je niet bereid bent het pastorale leiderschap van vrouwen te omarmen, ben je niet bijbels, je bent seksistisch.

Terug naar Genesis 3

Waarom is dit zo’n verreikende, enorme opstand tegen het woord van God? Waarom? Welnu, het antwoord komt helemaal terug in Genesis hoofdstuk 3. Ga dus met mij terug naar Genesis 3 en we zullen zien hoe het allemaal begint.

We kennen allemaal het verhaal: Adam en Eva geschapen in de tuin, onschuldig. Eva komt onder de bescherming van Adam vandaan, heeft een ontmoeting met Satan. Ze wordt verleid, bedrogen; zij zondigt. Adam volgt, zonden; het hele menselijke geslacht katapulteerde in verdorvenheid. Dus de Heer vervloekt de deelnemers daarin. De slang is vervloekt in hoofdstuk 3, verzen 13 en 14, en zelfs 15. De man wordt vervloekt in verzen 17, 18, 19. Maar de vrouw wordt vervloekt in vers 16, en het is erg belangrijk. “Tot de vrouw zei Hij,” – dit is de vloek van de val – “Ik zal je pijn tijdens de bevalling enorm vermenigvuldigen, in pijn zul je kinderen baren; toch zal uw verlangen uitgaan naar uw man, en hij zal over u heersen.”

Is pijn bij de bevalling universeel? Ja. Ja. Elke vrouw die ooit een kind heeft gekregen, heeft pijn. Dat is universeel. Dat is de vloek. Dat is de eerste helft ervan. Maar de tweede helft is even universeel. “Uw verlangen zal zijn naar uw man, en hij zal over u heersen.”

Waar gaat dat over? Gaat dat over seksueel verlangen, fysiek verlangen? Nee, omdat er fysiek verlangen was vóór de val, want toen God Adam en Eva schiep, zei Hij: “Wees vruchtbaar en” – wat? – “en vermenigvuldig, vul de aarde, ga baby’s krijgen.” Wat tot baby’s leidt, is verlangen. Er is niets mis met een vrouw die op die manier naar haar man verlangt. Dat is het punt niet. Het punt is dat er een vloek op de vrouw rust, en de vloek is dat ze een verlangen naar haar man heeft, en dat hij over haar moet heersen. Als je een seksueel verlangen naar je man hebt, leidt dat er niet toe dat hij over je regeert, dat leidt tot een samengaan in een daad van liefde die een kind voortbrengt. Wat is dit verlangen van een vrouw dat haar man dwingt haar te domineren? Dit is een vloek. Deze seksuele aantrekkingskracht en huwelijksliefde is geen vloek. Maar wat dit ook is, het is een slechte zaak en het leidt tot conflicten.

Welnu, het antwoord staat in hoofdstuk 4. Deze specifieke zin wordt maar twee keer gebruikt in de Pentateuch in het Oude Testament, en hier is een tweede. De Heer zei in hoofdstuk 4 tegen Kaïn: “Waarom bent u boos?” U herinnert zich dat Kaïn een onaanvaardbaar offer aan God bracht. ” “Waarom ben je zo kwaad? Waarom kijk je zo boos? Als je doet wat goed is, ben Ik toch blij met je? Als je had gehoorzaamd en het juiste soort offer had gebracht, niet de vrucht van je inspanningen, maar een dierenoffer, zou je dit probleem niet hebben. En als je het niet goed doet,” – hier is waarom – “loert de zonde op je bij de deur van je hart. Het wil je grijpen, maar jij moet sterker zijn dan het kwaad.” Het is exact dezelfde uitdrukking als in hoofdstuk 3. Hier is het: “zonde die jou wil hebben, en je moet het beheersen.” Dat is precies wat er wordt bedoeld in hoofdstuk 3, vers 16: “Een zondig verlangen om je man te domineren, en hij zal over je moeten heersen.”

Als gevolg van de val draagt ​​de vrouw een vloek op twee gebieden. Eén, en het is alomtegenwoordig en universeel: pijn bij het krijgen van kinderen. Ten tweede een verlangen, vanwege haar gevallen hart, om de goddelijke orde van gezag en onderwerping te verstoren en haar man te willen domineren. Dit is tot op zekere hoogte de universele realiteit in het huwelijk. De vrouw zal willen heersen, de man zal over haar moeten heersen. Dat is net zo universeel als pijn bij het krijgen van kinderen. Het verwijst naar een verlangen, een zondig verlangen om te heersen. Dit is de reden waarom er voortdurend de inspanning van vrouwen is om het gezag van hun echtgenoten of het gezag van mannen in de cultuur omver te werpen.

Terug naar 1 Korintiërs hoofdstuk 14:34

En het is duidelijk dat er een veelheid aan vrouwen in de kerk is die het mannelijke leiderschap in de kerk probeert omver te werpen. Dat in gedachten, ga terug naar 1 Korintiërs hoofdstuk 14:34. “De vrouwen moeten zwijgen in de kerken. Want zij mogen niet spreken, maar moeten zich onderwerpen, zoals ook de Wet zegt.”⁴De Wet: dat is een beroep op de Thora!

Je moet grip op jezelf krijgen omdat je vecht tegen je eigen gevallenheid, en je eigen gevallenheid zou ervoor zorgen dat je de orde van je eigen huwelijk omver zou willen werpen – autoriteit en onderwerping. De vrouw moet zwijgen in de gemeente. Wat bedoel je, ‘Zwijgen’?” Niet moeilijk te begrijpen, toch? Je zegt niets.

Hij heeft dat al twee keer gebruikt in dit hoofdstuk, één keer terug in vers 28 in het geval van iemand die in een andere taal spreekt. Vers 28: “Als er geen uitlegger is, moet hij zwijgen in de kerk.” Dat betekent precies wat er staat; hij mag niet spreken.

In vers 30, waar je verschillende predikers en mensen hebt die een oordeel over hen uitspreken: “En als aan een ander die daar zit, iets geopenbaard wordt, laat dan de eerste zwijgen.” Je kunt geen chaos hebben met allerlei mensen die tegelijkertijd praten; iemand moet zwijgen terwijl een ander spreekt. Dit gaat dus over werkelijke stilte in een kerk. Vrouwen moeten dus zwijgen in de kerk; ze mogen niet praten. En dan vers 35, de laatste helft van het vers, het is eigenlijk schandelijk voor een vrouw om in de kerk te spreken.

Dit is nu van de apostel Paulus. Geïnspireerd door de Heilige Geest met een bevel van God die vrouwen overal verbiedt om op alle mogelijke manieren te spreken of te prediken in welke kerk dan ook. Dus dat is het antwoord op de vraag. We kunnen het Boek sluiten en naar huis gaan. Dat is het. Het is een absoluut verbod. Ze mogen niet spreken in de kerk.

Mogen vrouwen dan nooit onderwijzen?

Betekent dat nu dat vrouwen nooit les kunnen geven? Laten we eens kijken naar Titus hoofdstuk 2, Titus hoofdstuk 2. Zoals de apostel Paulus hier instructie geeft aan verschillende groepen in de kerk – oudere mannen, oudere vrouwen; jongere mannen, jongere vrouwen – we richten ons op de volwassen vrouwen, vers 3, Titus 2:3. “Oudere vrouwen moeten eerbiedig zijn in hun gedrag.” Eerbiedig gedrag zou gehoorzaamheid aan het woord van God zijn, toch? Zou je een eerbiedige vrouw zijn als je een vrouwelijke predikant was? Daarmee vereer je God niet.

“Ze moeten eerbiedig zijn in hun gedrag. Ze mogen niet kwaadspreken en niet aan wijn verslaafd zijn, onderwijzen wat goed is.” Heb je dat gezien? Natuurlijk kunnen vrouwen lesgeven. Vrouwen zijn geroepen om les te geven. Ze zijn geroepen om andere vrouwen te onderwijzen, “te onderwijzen wat goed is”, – vers 4 – “zodat zij de jonge vrouwen kunnen bemoedigen.” Oudere vrouwen geven les aan jongere vrouwen. En natuurlijk leren ze hun kinderen.

Ja, vrouwen geven les. Ja, ze leren wat in wezen goed is. En wat is dat wat ze leren? Wat is er zo goed aan dat ze leren? Ze leren jonge vrouwen – hier is de les: “Heb je man lief, heb je kinderen lief, wees verstandig, puur, werkers thuis, vriendelijk, onderworpen aan hun eigen man, zodat het woord van God niet zal worden onteerd.” Wanneer vrouwen niet individueel onderworpen zijn aan hun man in een huwelijk, of vrouwen niet collectief onderworpen zijn aan hun leiders in de kerk, wordt het woord van God onteerd. Je kunt niet zeggen dat je een vrouwelijke predikant bent die de Bijbel predikt en op grond van diezelfde rol God en Zijn woord onteren.

Ja, vrouwen geven les. Ze onderwijzen vanuit een leven dat eerbiedig is in zijn gedrag, en dat betekent dat het God eerbiedigt tot het punt dat het het woord van God gehoorzaamt. Ze mogen niet kwaadspreken en niet aan wijn verslaafd zijn. Ze leren wat goed is. En wat is het goede dat ze leren? “Ze moedigen jonge vrouwen aan om van hun man te houden, van hun kinderen te houden, verstandig en rein te zijn,” – dat betekent heilig – “het huishouden goed te doen, vriendelijk, onderworpen aan hun eigen echtgenoten, zodat het woord van God niet wordt onteerd. ”

Dat is de grote onderwijsverantwoordelijkheid van oudere vrouwen, om jongere vrouwen ervan te doordringen dat het gezin de prioriteit is, liefhebbende echtgenoten, liefhebbende kinderen, onderworpen zijn aan je man, zodat het woord van God niet zal worden onteerd. Als vrouwen zich niet op die manier gedragen, dan is het woord van God – wat? onteerd. Dus al deze vrouwen die rondrennen als predikanten en domina’s die zogenaamd de Bijbel onderwijzen, tarten wat de Bijbel zegt, en ze propageren een soort christendom dat grillig is over hoe het met het woord van God omgaat. Paulus zegt: “Kijk, je moet grip op jezelf krijgen.”

Onderdanig zijn

Ga nu terug naar 1 Korintiërs 14. Hij zegt, vers 34, heel belangrijk: “Ze moeten zich onderwerpen [onderdanig zijn].” Je moet jezelf tot de rode roepen. Je hebt hier een beetje zelfbeheersing nodig. Je moet jezelf onderwerpen. Dat is een gebiedende wijs van het werkwoord hupotassō, wat je onder iemand plaatsen ​​betekent. Breng je leven op orde. Krijg je leven onder controle. Breng jezelf tot onderwerping, onderwerping aan de Heer door onderwerping aan je man, en onderwerping aan mannelijk leiderschap in de kerk.

Hoe zit het nu met Paulus? Staat Paulus op zichzelf? Was hij gewoon een alfamannetje met een probleem? Of was Paulus misschien op de een of andere manier bevooroordeeld? “Zo is Paulus nu eenmaal.” Zoals de meest populaire vrouwelijke prediker vandaag de dag zegt: “Wel, Paulus is Jezus niet; en Jezus zei dat ik moest prediken.” Is dat waar we hier mee te maken hebben, Paulus is een soort onafhankelijke man die ons zijn eigen advies geeft dat niet consistent is met wat God wil? Nee, want er staat: “Kijk, je zult jezelf moeten onderwerpen.”

Waarom moet je jezelf onderwerpen? Omdat de neiging in je gevallen hart is om mannen te willen overheersen: je man en leiders in een kerk. En als je dat loffelijk maakt, als je dat opnieuw definieert, zoals je vandaag hoort: “We moeten vrouwen het gepaste respect geven dat ze de afgelopen decennia niet hebben gehad en ze hun plaats in de kerk geven”, dan bevorder je de zonde en help je mee aan het overtreden van Gods standaard.

De norm voor alle kerken is dat vrouwen zichzelf onder controle moeten krijgen en beseffen dat ze niet in een kerk mogen spreken. Wel spreken in de kerk is beschamend en schandelijk. En dit is niet een gril van Paulus, want aan het einde van vers 34 zegt hij, “zoals de Wet [Thora!] ook zegt.” De Wet, met een hoofdletter L, verwijst naar de Schrift. Dat weten we, want in vers 21 lezen we: “In de Wet staat geschreven”, en dan wordt Jesaja 28:11 geciteerd. Wet is gewoon een term voor het Oude Testament. Dit is niets nieuws. De gezags- en onderwerpingsorde die God wonderbaarlijk heeft ontworpen voor het geluk en de zegen van ons allemaal, is terug te voeren tot de schepping.

Wat zegt het Oude Testament hierover? Wat zegt de Wet erover? Welnu, ten eerste staat er dat God de mens schiep, en de mens was alleen; en dus nam Hij een ​​rib van Adama en schiep de vrouw, en Hij schiep de vrouw om zijn helper te zijn, om zijn helper te zijn. Dat weten we uit Genesis.

We weten ook dat juist sommige dingen heel duidelijk zijn als we het Oude Testament doorlopen. Er was nooit een vrouwelijke priester, nooit. Er was nooit een geautoriseerde vrouwelijke koning-koningin, noch in het noordelijke koninkrijk, noch in het zuidelijke koninkrijk, het waren altijd mannen. De enige keer dat een vrouw daartoe opsteeg, was Athalia de wrede.⁵Zij is bekend door haar wreedheid, daar zij al haar kleinkinderen liet vermoorden, alle leden van de koninklijke familie van het rijk Juda, baby Joas alleen uitgezonderd, die door Jojada gered werd en gedurende haar bewind verborgen werd gehouden. (Bron: Christipedia. Athalia. https://www.christipedia.nl/wiki/Athalia (ingezien op 24-10-2022)). Er was nooit een vrouwelijke profeet met een voortdurende profetische bediening zoals Elia en Elisa. Geen enkel boek in het Oude Testament is geschreven door een vrouw, noch is enig deel van een boek uit het Oude Testament geschreven door een vrouw.

Nu waren er in het hele Oude Testament enkele vrouwen die af en toe namens God spraken. Mirjam wordt een profetes genoemd of iemand die namens God spreekt, maar dit was een soort muzikale gebeurtenis, nietwaar, in Exodus hoofdstuk 15. Debora was een rechter in Richteren 4, en bij afwezigheid van een man gebruikte de Heer Debora om bij één gelegenheid Zijn wil tot stand te brengen. Maar als het erop aankwam om ten strijde te trekken met de vijanden, was ze niet van plan de troepen te leiden, en dus koos ze een man, Barak, om de troepen te leiden.

Een andere vrouw wordt genoemd als iemand die namens God sprak in 2 Koningen 22 met de naam Hulda. En dan heb je in het Nieuwe Testament Anna in de tempel toen Jezus daarheen werd gebracht om in de tempel te worden ingewijd, en ze sprak een woord van de Heer. Maar ze was geen levenslange profeet. Geen enkele vrouw had ooit een doorlopende profetische rol.

Maar af en toe gebruikte God vrouwen om voor Hem te spreken. In het Nieuwe Testament waren het de dochters van Filippus, die een keer door de Heer werden gebruikt om te spreken, niet in een kerkdienst, maar om namens God te spreken. Dat zijn allemaal uitzonderingen die de regel bevestigen. Je vindt gewoon geen enkele vrouw als priester, geen enkele vrouw als geestelijk leider, geen enkele vrouw als profeet, waar dan ook in het Oude Testament. Maar de opstand was aan de gang. Vrouwen zouden hun vijf minuten van roem krijgen; en dat deden ze, tragisch.

Jesaja 3: het oordeel komt

Ga naar Jesaja hoofdstuk 3, Jesaja hoofdstuk 3. Het oordeel komt, er komt een dag van afrekening. Dat is de boodschap van Jesaja. Dit is een zeer krachtig gedeelte van de Schrift. We beginnen in vers 16. God keurt de vrouwen af.

“De Heer zegt: Kijk eens hoe hooghartig die vrouwen van Sion zijn; zie hen verwaand flaneren en verleidelijke blikken om zich heen werpen, hoor het rinkelen bij de trippelpasjes die ze maken. Daarom zal de Heer Sions vrouwen de schedel kaalscheren en hun voorhoofd ontbloten.”

Ik denk dat het ergste voor een vrouw is om kaal te zijn. Dat is waarom die lieve vrouwen die lijden aan kanker en chemo krijgen, pruiken dragen, want iedereen erkent dat dat de glorie van een vrouw is. God zal hen in het oordeel kaal maken.

“Op die dag zal de Heer de schoonheid van hun enkelbanden, hoofdbanden, halvemaanvormige ornamenten, bungelende oorbellen, armbanden, sluiers, hoofdtooien, enkelkettingen, sjerpen, parfumdoosjes, amuletten, vingerringen, neusringen, feestgewaden, buitenste tunieken wegnemen , mantels, geldbuidels, handspiegels,” – dit klinkt als een lijst voor de volgende shopping spree – “onderkleding, tulbanden, sluiers.” Wat je hier hebt is dat deze vrouwen gewoon gek zijn geworden door te proberen de aandacht op zichzelf te vestigen in plaats van zichzelf te onderwerpen in bescheidenheid en discretie onder leiding van hun echtgenoot en hem eer te bewijzen.

Ze pronken brutaal op een verleidelijke manier met al deze versieringen: enkelbanden, hoofdbanden, halvemaanvormige ornamenten, bungelende oorbellen. Het is zo interessant dat de Heer er zo specifiek over is, niet dat een van deze dingen op zichzelf verkeerd is. Maar dit is zo schandalig: armbanden, sluiers, hoofdtooien, enkelkettingen, sjerpen, parfumdoosjes, amuletten, vingerringen, neusringen, feestgewaden, tunieken, mantels, geldbuidels, handspiegels, onderkleding, tulbanden, sluiers.

Helaas, vers 24: “Dan zal er stank zijn in plaats van balsemgeur en zullen er touwen zijn in plaats van gordels; kale schedels en geen fraaie kapsels, grove rouwkledij en geen mooie feestgewaden. Dit alles vervangt de schoonheid.” En dan is hier de fall-out: “Je mannen zullen door het zwaard vallen.” Raad eens; als vrouwen een cultuur overnemen, worden mannen zwak. Wanneer mannen zwak worden, kunnen ze worden overwonnen. Ze kunnen worden overwonnen. Je ziet dat gebeuren in dit land. Naarmate meer en meer en meer en meer vrouwen aan de macht komen, worden steeds meer mannen zwakker en zwakker en zwakker, en het niveau van kwetsbaarheid blijft maar escaleren.

“Uw mannen zullen door het zwaard vallen omdat ze zwak worden.” Je hebt letterlijk de vloek van Genesis 3 beleefd. Je hebt ze willen domineren, en je bent er in geslaagd. ‘En uw machtigen zullen in de strijd sneuvelen. En haar poorten zullen weeklagen en rouwen,” – waarmee ze de stad bedoelen – “en verlaten zal ze op de grond zitten.” Raad eens; als alle mannen zijn afgeslacht, kun je daar zitten met al je sieraden en rommel; je bent overwonnen omdat je je beschermers hebt overmeesterd. Begrijp dit niet verkeerd. Dit is waar we vandaag de dag in leven. De vloek is gelegitimeerd, zelfs in de evangelische kerk nu, de laatste grens die valt. Empowerment van vrouwen maakt zwakke mannen. Zwakke mannen maken iedereen, maar dan ook iedereen kwetsbaar voor gevaar.

Ga terug naar hoofdstuk 3, vers 12: “O Mijn volk! Hun onderdrukkers zijn kinderen, en vrouwen heersen over hen.” Dat is niet bedoeld om anti-vrouw te zijn, net zo min als anti-kinderen. Laat me je iets vertellen: als kinderen de leiding hebben, hebben we een probleem. Als vrouwen de leiding hebben, hebben we een probleem. En als je goed naar onze natie kijkt, zou je het ermee eens moeten zijn dat het kinderachtige, jonge, onervaren, onwetende vrouwen zijn die aan de macht komen.

Wanneer je de goddelijke orde omverwerpt, zijn de gevolgen altijd rampzalig. En nogmaals, het is niet meer anti-vrouwen dan het is anti-kinderen. Maar het is een goddelijk oordeel over een natie dat zijn jongeren en zijn vrouwen aan de macht zijn. Jongeren, lijkt me, en vrouwen nemen kerken over. Er zijn dus genoeg oudtestamentische openbaringen om de nieuwtestamentische norm voor vrouwen om te zwijgen in de kerken hoog te houden.

Trouwens, in het Nieuwe Testament was er geen vrouwelijke apostel. Er was geen vrouwelijke profeet. Er was geen vrouwelijke voorganger, ouderling. Geen enkel nieuwtestamentisch boek is geschreven door een vrouw. Er is nooit een preek van een vrouw opgenomen. En elke keer dat God mensen aanstelt, of het nu de apostelen zijn of Handelingen 13, zijn het allemaal mannen. Dit is de goddelijke orde.

1 Timotheüs 2

Eerst Timotheüs 1, laten we daar eens naar kijken; en dit sluit goed aan bij wat ik u zojuist heb voorgelezen uit Jesaja 3. Eerst Timoteüs 1. Nu schrijft Paulus aan Timoteüs om hem te helpen de kerk op orde te krijgen. Als je even naar hoofdstuk 3 kijkt, vers 14 en 15: “Ik schrijf je dit nu alvast, ook al hoop ik gauw naar je toe te kunnen komen. Maar het kan zijn dat ik nog een poosje wegblijf. Dan weet je nu alvast hoe de mensen zich moeten gedragen in het huis van God. Het huis van God is de gemeente van de levende God. Het is een steunpilaar en een fundament van de waarheid.”

Oké, “Ik schrijf je dit nu alvast, ook al hoop ik gauw naar je toe te kunnen komen. Maar het kan zijn dat ik nog een poosje wegblijf. Dan weet je nu alvast hoe de mensen zich moeten gedragen in het huis van God.” En door de hele brief heen, aan beide kanten van dat vers, ervoor en erna, geeft Paulus instructies voor het leven van de gemeente.

Laten we vooral teruggaan naar hoofdstuk 2 en kijken naar de instructie voor vrouwen. Vers 9: “De vrouwen moeten eenvoudige, nette kleding dragen. Ik wil niet dat ze de aandacht trekken met dure kleren, goud, parels of mooi gevlochten haren.” Dit is in tegenspraak met Jesaja 3, toch? Vrouwen moeten zich gepast kleden, gepast voor aanbidding, keurig en bescheiden.

Wat is dit gevlochten haar met gouden parels? Waar gaat dat over? Aangezien vrouwen in feite een gewaad van hun nek tot op de grond droegen, zou de enige manier waarop ze hun rijkdom konden laten zien, door de kwaliteit van het kledingstuk dat ze droegen. Maar meer nog, ze weven hun parels en hun goud door hun gevlochten haar. En dus zouden ze hun rijkdom tentoonstellen en de aandacht op zichzelf vestigen.

“Ik wil dat vrouwen zich met gepaste kleding sieren, bescheiden en discreet, niet met gevlochten haar of goud of parels of kostbare kledingstukken, maar veeleer door middel van goede werken, zoals gepast is voor vrouwen die aanspraak maken op godsvrucht.” U zegt dat u een godvrezende vrouw bent, dan zou u goede werken moeten manifesteren. En wat zijn die goede werken? Onmiddellijk vers 11: “Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. Want ik sta niet toe dat een vrouw onderwijs geeft, en ook niet dat zij de man overheerst, maar ik wil dat zij zich stil houdt. Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva.” Wauw.

Zo gedraag je je in de kerk. Vrouwen zijn geroepen tot bescheidenheid, ze zijn geroepen tot discretie, ze zijn geroepen tot goede werken, ze zijn geroepen tot godsvrucht. En wat betekend dat? Dat betekent dat ze rustig onderricht krijgen met volledige onderdanigheid. Zeer sterke, zeer sterke taal: volledige onderdanigheid.

1 Petrus 3

Wil je weten hoe compleet het is? Ga naar 1 Petrus 3, waar Petrus instructies geeft voor een godvruchtig leven. 1 Petrus hoofdstuk 3:1: “Evenzo, vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig.”  Snap je het? Ze blijven dit maar herhalen: “Wees onderdanig. Wees onderdanig. Wees onderdanig.” Waarom? Vanwege de realiteit van de val die in de vloek is ingebouwd, is het aangeboren, gevallen verlangen van een vrouw om haar man te overheersen en de controle over te nemen; en collectief betekent dat hetzelfde doen in de samenleving en zelfs hetzelfde doen in de kerk.

Er zijn dus deze herhaalde uitspraken over: “Vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig; opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn, zij door de levenswandel van de vrouwen zonder woorden gewonnen mogen worden.” Ze kunnen worden gewonnen zonder een woord te zeggen door het gedrag van hun vrouwen. Nogmaals: “Uw schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden, zoals kunstig gevlochten haar, gouden sieraden of elegante kleding, maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed. Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.”⁶1 Petrus 3:3-4 Wauw. Die zachte, rustige geest is kostbaar in de ogen van God.

En dan geeft hij een oudtestamentische illustratie. Dus hier is meer van de oudtestamentische wet. “Want zo tooiden zich voorheen ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en hun eigen mannen onderdanig waren; zoals Sara Abraham gehoorzaamde en hem heer noemde. U bent kinderen van haar geworden, als u goeddoet en niet bevreesd bent voor enig ding dat u angst zou kunnen aanjagen.” Je hoeft niet bang te zijn om je aan je man te onderwerpen; dat is God goddelijke orde. “Zelfs als hij een ongelovige is, kun je hem misschien winnen door je gedrag.” En nogmaals, de veronderstelling in al deze passages is dat dit iets is waar vrouwen aan moeten werken, omdat hun gevallen natuur van nature controle zoekt.

En trouwens, we weten dat vrouwen de macht hebben om te controleren. Ze kunnen het leven behoorlijk ellendig maken. Hoor ik daar een amen mompelen? Je krijgt het beeld met dit alles in het Woord van God, dat er hier een strijd gaande is. Er is een strijd in elk huwelijk, er is een strijd in elke samenleving, er is een strijd in elke kerk om de goddelijke orde te handhaven. Ga dus terug naar 1 Timoteüs 2.

Terug naar 1 Timoteüs 2

Dus vrouwen zijn geroepen tot bescheidenheid, discretie, goede werken, godsvrucht. En hoe ziet dat eruit? Het betekent dat ze rustig onderricht ontvangen in volledige onderdanigheid, volledige onderdanigheid. “Want ik sta niet toe dat een vrouw onderwijs geeft, en ook niet dat zij de man overheerst, maar ik wil dat zij zich stil houdt.” Dat is zo absoluut, het is onbuigzaam. Geen prediking, geen onderwijs, geen leidende positie in de kerk.

Je zegt: “Nou, nogmaals, dit is eigenzinnige Paul.” Is dit alleen Paulus? Nee. Kijk naar vers 13. Dit is door God ontworpen. “Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva.” Dit is de goddelijke orde. “Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva.” God schiep Adam, hij was alleen. Hij nam een ​​rib uit Adam en Hij maakte een vrouw, en de vrouw moest Adams helper zijn.

Maar niet alleen was dit Gods creatieve ontwerp, het werd in feite bevestigd in de zondeval, vers 14: “En niet Adam is misleid, maar de vrouw is, toen zij misleid werd, tot overtreding gekomen.” Dit is een zeer ernstige waarschuwing, een zeer ernstige waarschuwing. Een vrouw die onder de bescherming van haar hoofd vandaan komt, is kwetsbaar. Vanwege de typische gevoeligheden, passies en mededogen van vrouwen, vanwege hun neiging tot vriendelijkheid, barmhartigheid en zorgzaamheid, worden ze kwetsbaarder als ze niet worden beschermd. Dat is een realiteit die tegenwoordig niet zelden voorkomt en die tot uiting komt door het enorme aantal vrouwen die alleenstaand zijn, die noch een vader noch een echtgenoot hebben om hen tegen bedrog te beschermen.

De rol van vrouwen in dit partnerschap tussen gezag en onderwerping, is door God ontworpen in de schepping en bevestigd in de zondeval. Wat er gebeurde, was dat Eva onder de bescherming van Adam vandaan kwam. Ze was kwetsbaar; ze werd bedrogen. Adam werd niet misleid, hij at eigenlijk gewillig. Waarom? Zij zondigde omdat ze werd misleid door Satan; hij zondigde omdat hij niet zonder haar kon leven. Begrijpt je dat? Ze was alles voor hem geworden. En als de rollen worden omgedraaid, worden de vrouwen bedrogen, gebeuren er nare dingen; de mannen worden zwak gemaakt, er gebeuren ergere dingen. De hele mensheid ging ten onder met Adam. Als je met deze orde knoeit, is er geen einde aan de chaos.

Maar waar blijven vrouwen dan? Als mannen de baas zijn over alles, waar blijven we dan? Lees 1 Timoteüs 2:15: “Maar zij zal in de weg van het baren van kinderen zalig worden, als zij blijft in geloof, liefde en heiliging, gepaard met bezonnenheid.” Zalig worden – en het Griekse werkwoord is hier sōzō, wat gered betekent. Het is het woord voor ‘gered’, zoals geestelijk gered. “Vrouwen zullen gered worden door het baren van kinderen.” Daar is de balans, toch? Jij krijgt de baby’s. Jij mag de baby’s verzorgen. Je mag ze in je armen houden. Je mag elke dag met ze doorbrengen. Je mag ze koesteren. Je krijgt de kans om ze te ontwikkelen. Dat is je geweldige voorrecht. In werkelijkheid is er een diepgaande invloed op dat niveau die geen enkele man ooit met zijn kinderen zal hebben.

Wat betekent het nu: “Ze zal gered [zalig] worden door het baren van kinderen?” Ik herinner me dat ik een paar jaar geleden in Boekarest, Roemenië was. Er was een predikantenconferentie. Er waren ongeveer twaalf- of vijftienhonderd voorgangers en hun vrouwen in deze kerk, en ze wilden, nadat ik langdurig had gesproken, een vraag-en-antwoord moment inlassen. Eén van de jongens stelde de vraag: “Wat betekent dit: ‘Vrouwen zullen worden gered door kinderen te krijgen’?” En ik zei: “Nou,” – ik flapte het er gewoon uit – “nou, natuurlijk betekent het geen geestelijke redding. ’t Betekent niet dat je naar de hemel gaat als je baby’s hebt, weet je. Je krijgt het eeuwige leven niet door baby’s te krijgen. Dus het kan onmogelijk dat soort redding betekenen. Het heeft niets te maken met uw zielenverlossing.”

Plotseling werd de kamer gewoon doodstil. Het was alsof iemand alle zuurstof eruit had gezogen, en ik zag verwarring op de gezichten van mannen en vrouwen. En de moderator die naast me zat zei: ‘Je hebt net een bom laten vallen, want in onze theologie kun je je redding verliezen. En een manier om haar redding te verliezen’, hadden ze geleerd, ‘was door alles te doen om een ​​zwangerschap te voorkomen.’ Dus dat is hoe ze dat verkeerd hebben geïnterpreteerd. Daarom hadden ze allemaal 15 kinderen, deze arme vrouwen; en ze kijken naar hun man en zeggen: “Je hebt het bij het verkeerde eind met dat vers? (…) Dus ik besteedde de volgende 20 minuten om dat uit te werken. En dan die lieve mensen, die zouden natuurlijk niets willen terugdraaien omdat ze van hun kinderen houden. En zelfs met een gebrekkige theologie hadden ze gedaan wat godvruchtige vrouwen doen; ze hadden kinderen op de wereld gezet.

Toen Eva onder het gezag en de bescherming van Adam vandaan stapte, was ze kwetsbaar en viel ze. En Adam, door zijn hart aan haar gebonden, verlaat zijn eigen gezag en wordt zwakker, en stort het hele menselijke geslacht in het verderf. Adam werd niet bedrogen, Eva werd bedrogen. Als we in de volgorde blijven die God voor ons heeft ontworpen, bloeit iedereen op.

Mannen en vrouwen zijn als gevolg van de val trouwens even zondig. Adam had Eva zo nodig dat hij opzettelijk zondigde. Dat begrijpen we; we hebben jullie nodig. Het leiderschap van mannen was echter gevestigd in de schepping en bevestigd in de zondeval. Geen enkele dochter van Eva zou haar pad moeten volgen in verboden gebied om onder haar gezag vandaan te gaan, haar door God gegeven gezag, en te proberen onafhankelijk te leven; er is te veel gevaar. Eigenlijk zijn alle menselijke relaties gebaseerd op autoriteit en onderwerping. Dat zou je toch moeten weten? Je hebt een baan. Je snapt het toch? Autoriteit en onderwerping, iemand heeft de leiding.

“Vrouwen worden gered” – ga weer terug – “door het baren van kinderen”, – letterlijk in het Grieks – “kinderen verwekken” – dit is de hoge roeping van de vrouw – “als” – dit is belangrijk – “als die vrouwen in geloof blijven en liefde en heiligheid of heiliging met zelfbeheersing.” Daar gaan we weer. Vrouwen krijgen voortdurend te horen: “Houd jezelf in bedwang, wees onderdanig, onderwerp jezelf, beoefen wat zelfbeheersing”, omdat de impuls van je gevallen staat is om je man te overheersen.

En daar is een reden voor: omdat je man niet perfect is en je kunt veel redenen vinden waarom je  macht naar je toe zou willen trekken, toch? De hoge roeping van een vrouw is om zichzelf te redden van de schandvlek van de val. Ze leidde het mensen geslacht tot zonde door misleid te worden. Hoe keert ze dat om? Hoe kan haar leven nog iets goed betekenen als het een vrouw was die het hele menselijke geslacht tot zonde leidde? Een vrouw keert dat om door godvrezende kinderen op te voeden. Dit is het hoogste en meest invloedrijke leven dat mogelijk is.

Nu begrijp ik dat God niet wil dat elke vrouw getrouwd is. Er is een gave van ongehuwd zijn waar Paulus het over heeft in 1 Korintiërs 7. En soms zijn er echtparen die de Heer geen kinderen geeft. Maar als algemeen principe is dit de hoge roeping van vrouwen: krijg kinderen, stort je ziel en zaligheid in die kinderen. Dat is de grootste van alle invloeden.

1 Timotheüs 3

Ondertussen, terug in de kerk, 1 Timotheüs 3:1: “Dit is een betrouwbaar woord: als iemand verlangen heeft naar het ambt van opziener, begeert hij een voortreffelijk werk.” Ondertussen hebben mannen de leiding over de kerk. “Een opziener nu moet onberispelijk zijn, de man van één vrouw, beheerst, bezonnen, eerbaar, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen, niet verslaafd aan wijn, niet vechtlustig, niet uit op schandelijke winst, maar welwillend, niet strijdlustig en zonder geldzucht.” En hier komt het, vers 4: Hij moet goed leiding geven aan zijn eigen huis, zijn kinderen onderdanig houden, in alle waardigheid.” Net zoals hij thuis leiding geeft, is dat de proeftuin voor hem om verantwoordelijkheid te kunnen hebben in de kerk, want het volgende vers zegt, vers 5: “Want als iemand niet weet hoe hij leiding moet geven aan zijn eigen huis, hoe zal hij voor de gemeente van God zorg dragen?” Aangezien mannen door God geroepen zijn om leiding te geven aan zijn eigen huis, zijn ze, door gekwalificeerd te zijn om dat te doen, gekwalificeerd om de kerk te bestieren. Geen enkele vrouw is het hoofd van een gezin; geen enkele vrouw kan het hoofd van een kerk zijn.

1 Korintiërs 11:3

Nu gaat iemand zeggen: “Wel, hoe zit het met 1 Korintiërs 11?” Dus laten we daar eens naar kijken. Tot nu toe is het overduidelijk wat de Schrift zegt over het leven in de kerk met betrekking tot vrouwelijke predikanten. Maar hier in 1 Korintiërs hoofdstuk 11, in hetzelfde boek, zegt Paulus, zonder enige verwarring, in vers 3, 1 Korintiërs 11:3: “Maar ik wil dat u weet dat Christus het Hoofd is van iedere man en de man het hoofd van de vrouw en God het Hoofd van Christus.” God is het hoofd van Christus; Christus is het hoofd van de man; de man het hoofd van de vrouw. Dat is de orde, dat is de goddelijke orde, zo moet het zijn.

En dan zegt hij dit: “Iedere man die bidt of profeteert en iets op zijn hoofd heeft, onteert zijn hoofd. Iedere vrouw echter die bidt of profeteert met onbedekt hoofd, onteert haar eigen hoofd, want het is precies hetzelfde alsof zij kaalgeschoren is.” Nou, dat is een merkwaardig iets. Wat is hier aan de hand?

In de loop van het leven als gelovigen zullen er momenten zijn waarop vrouwen bidden. Het is duidelijk dat ze het niet in de kerk doen en de dienst van de kerk; dat is glashelder, ik heb je alle Schriftplekken laten zien om dat te onderbouwen. Maar in de gemeenschap van de heiligen en in een gelegenheid om het evangelie te prediken, het evangelie te verkondigen, getuigenis af te leggen, zullen er tijden zijn in huizen, in sociale bijeenkomsten of wat dan ook, dat vrouwen gaan bidden; en er zijn momenten waarop vrouwen zullen spreken. Bidden betekent dat je met God over mensen spreekt. Profeteren betekent dat je met mensen over God spreekt. Je gaat de waarheid van het evangelie tot iemand spreken. Je gaat namens iemand tot God bidden. Dus je bidt tot God, praat met God over mensen of praat met mensen over God; dat gaat gebeuren. En een geweldige gastheer – zegt het Oude Testament – een geweldige gastheer zijn de vrouwen die het goede nieuws bekendmaken.

Dus wij, mannen en vrouwen, zijn allemaal geroepen om te bidden. We moeten voor mensen bidden, we moeten samen met mensen bidden. We moeten de waarheid van het evangelie vertellen. We moeten elkaar koesteren en op een opbouwende manier met elkaar praten. Paulus zegt: “Als je dat doet, gewoon in het normale leven van de kerk, willen mannen niet iets op hun hoofd hebben; vrouwen wel.” Hij heeft het over een hoofdbedekking. Dit is blijkbaar een lokale gewoonte; Ik weet niet hoe ver het reikte. Maar ik zal je laten zien hoe belangrijk het is.

Als een man iets op zijn hoofd heeft terwijl dat traditioneel is wat vrouwen doen, dan gedraagt ​​een man zich op een verwijfde manier. Als hij bidt of profeteert en hij heeft een bedekking op zijn hoofd, dan onteert hij zijn Heer en hemzelf, omdat in die cultuur vrouwen hoofdbedekking droegen en mannen niet. Dus: “Als een vrouw bidt of profeteert met onbedekt hoofd, dan onteert ze haar eigen hoofd, want het is precies hetzelfde alsof zij kaalgeschoren is.” Welke vrouwen scheren hun hoofd kaal Lesbiennes, prostituees. Soms scheren ze het hoofd van overspelige vrouwen. Met andere woorden, wat Paulus zegt: “Wanneer je in het openbaar als een gelovige handelt, handhaaf dan de zichtbare symbolen van je mannelijkheid en vrouwelijkheid.” We leven in een cultuur waar ze dat proberen weg te poetsen, waar androgyne kapsels en androgyne kleding en wie weet wat die persoon is, transgender, de realiteit van gender afwijzend – dit alles is een complete aanval op Gods goddelijke ordening.

De plaatselijke gewoonte was dus dat vrouwen in het openbaar een bedekking droegen, een symbool van hun vrouwelijkheid. Het is hetzelfde vandaag. Ik bedoel, ik kan naar buiten kijken en ik kan precies zien wie de vrouwen en wie de mannen zijn vanwege je haar. Dat is een culturele cue. Mannen lijken op mannen en vrouwen lijken op vrouwen. Maar blijkbaar in de Korinthische samenleving, omdat daar zoveel verwarring over was, zoals je zou verwachten in een heidense afgodische cultuur, waren sommige vrouwen tot Christus gekomen maar hadden sommige van die opstandige kenmerken niet afgeworpen. En misschien ook een paar mannen. Er kunnen zeker wat verwijfde mannen zijn geweest, want wat zegt Paulus tegen de Korintiërs in 1 Korintiërs 6:11? “Verwijfd, homoseksueel – dat waren sommigen van jullie. Je hebt je misschien gekleed als een vrouw, je hebt misschien verwijfde symbolen gebruikt, of je hebt deel uitgemaakt van de bevrijdingsbeweging van de vrouw.” Zo waren er vele in Rome. We lezen over vrouwen die rondrennen met speren die varkens steken; vrouwen die harnassen dragen, zwaarden dragen; vrouwen die hun hoofd scheren. Al deze vormen van rebellie maakten deel uit van de antieke wereld. Paulus zegt alleen maar: “Kijk, als gelovige moet je ervoor zorgen dat mensen weten dat je een man of een vrouw bent.”

Als je niet wist dat het in het verleden werd aangevallen, zou je het vandaag weten, nietwaar? Een man met een hoofddeksel was verwijfd. Een vrouw zonder hoofdbedekking was mannelijk. Symbolen zijn belangrijk. Onze cultuur heeft mode die die grenzen doet vervagen gepopulariseerd. Als je gaat winkelen, jongens, ga dan naar de herenafdeling. En als je niet weet of je op de herenafdeling zit of niet, ga dan ergens anders heen. Dames, ga naar de damesafdeling. Geen plaats voor travestie en geslachtsverwarring.

Toen een vrouw zich op een vrouwelijke manier kleedde, verklaarde ze dat ze Gods ordening begreep. Ze verklaarde haar begrip van de goddelijke uniciteit van het vrouw-zijn, en ze getuigde van haar onderwerping aan dat goddelijke plan, en haar onderwerping en toewijding aan haar echtgenoot; en als christen verklaarde ze haar toewijding aan Jezus Christus. Maar zoals duidelijk is in deze brief, hadden de Korinthiërs het moeilijk om los te komen van hun vroegere leefstijl, en ze moesten worden geïnstrueerd om dit te doen. Hoofdbedekking is niet het probleem. Het dragen van die symbolen die je duidelijk als vrouw aanduiden, dat is waar het om gaat. Het dragen van dat soort symbolen die je duidelijk als man laten zien, dat is het punt. En dit is Gods ontwerp.

Vers 7. Al het andere is schandelijk, zegt vers 6. Vers 7 zegt: “Een man moet het hoofd namelijk niet bedekken, omdat hij het beeld en de heerlijkheid van God is. De vrouw is echter de heerlijkheid van de man.” God is de schepper van de mens uit het niets; God is de schepper van de vrouw uit de man. De heerlijkheid van de man is naar het beeld van God; de vrouw is dat ze door God uit de man is geschapen.

“De man immers is niet uit de vrouw, maar de vrouw uit de man. Want ook is een man niet geschapen omwille van de vrouw, maar een vrouw omwille van de man.” Met andere woorden, houd deze onderscheidingen duidelijk: autoriteit, onderwerping. En de cultuur erkent dit zo duidelijk, dat alle culturen dat soort onderscheidende kenmerken hebben.

En dan dit, vers 10: “Daarom moet de vrouw een teken van gezag op het hoofd hebben, omwille van de engelen.” Wat? Wat betekent dat? De meest onderdanige, de meest heilige, onderdanige wezens in het universum zijn de engelen, toch? Wat zijn de engelen? Het zijn dienende geesten, juist, die de Heer constant dienen. Ze zijn dus de zuiverste en hoogste van alle onderdanige wezens. En wanneer vrouwen hun onderwerping demonstreren, tonen ze hun gehoorzaamheid aan die meest onderdanige van alle schepselen, de heilige engelen.

Intermezzo: Efeziërs 3:8-11

En weet je, in Efeziërs 3 staat het volgende. Wat Hij in de kerk doet, is “de bediening van het mysterie, het evangelie, dat eeuwenlang verborgen is geweest in God die alle dingen schiep; zodat de veelvoudige wijsheid van God nu door de kerk bekend zou worden gemaakt aan de heersers en de autoriteiten in de hemelse gewesten.” Wie zijn zij? Engelen. De Heer werkt Zijn werk in de kerk om de kerk tentoon te stellen voor de engelen, en de engelen verwachten de kerk te zien en in de kerk de verheerlijkte kerk te zien.

Hoe teleurstellend moet het zijn voor engelen om naar beneden te kijken en opstandige vrouwen te zien die proberen om zich het leiderschap toe te eigenen: predikende rollen, hun echtgenoten overheersen. Waar je zo’n vrouw hebt, heb je zwakke echtgenoten. Overal waar je een groep van dat soort mensen in leiderschapsposities hebt, heb je zwakke mannen. Waar je zwakke mannen hebt, heb je de onvermijdelijke vernietiging van wat die entiteit ook is.

Terug naar 1 Korintiërs 11

Terug naar 1 Korintiërs 11. Laten we het over het geestelijk hebben, vers 11: “Echter, in de Heer,” – nu hebben we het hier niet meer over alleen seksuele verschillen – “maar in de Heer is de vrouw niet onafhankelijk van de man, noch is man onafhankelijk van vrouw. Want zoals de vrouw uit de man voortkomt, zo wordt ook de man door de vrouw geboren; en alle dingen zijn van God afkomstig.” Dus wat hij daar zegt, is dat we geestelijk van elkaar afhankelijk zijn. Ik bedoel, aan de basis van het leven zijn we wederzijds afhankelijk. Dus dit maakt de één niet minder dan de ander, dit zijn gewoon door God ingestelde rollen. En “in de Heer”, daarom zegt Galaten 3:28: “Er is geen man of vrouw in Christus; u bent allen één in Hem.” Geestelijk gesproken zijn we allemaal één, er is geen hiërarchie.

In vers 13 stelt hij de vraag: “Oordeel bij uzelf: is het gepast dat een vrouw met onbedekt hoofd tot God bidt?” Nee. “Of leert ook de natuur zelf u niet dat als een man lang haar draagt, het een oneer voor hem is? Maar als een vrouw lang haar draagt, is het voor haar een eer, omdat het lange haar als een bedekking aan haar gegeven is.” Ik las enige tijd geleden dat het haar van vrouwen eigenlijk sneller groeit dan dat van mannen, omdat God dat haar als bedekking heeft ingebouwd. “Als een man lang haar heeft”, – proberend op een vrouw te lijken – “is dat een schande voor hem.” Hij is een zwakke man. “Maar als een vrouw lang haar heeft, dan is het een eer voor haar. Want haar haar is een getuigenis van de bedekking die haar onderwerping symboliseert.”

Vind je dit niet leuk? Vers 16: “Maar als iemand op twist uit lijkt te zijn,” – ben jij dat? – “wij hebben een dergelijke gewoonte niet,” – sorry – “en de gemeenten van God evenmin.” Daar is die zin weer. Dit is het voor elke kerk, altijd en overal. “We hebben geen andere praktijk.”

Weer terug naar 1 Korintiërs 14

Dit brengt ons terug naar 1 Korintiërs 14:33, de universele standaard voor alle kerken van alle heiligen. Laat me je een perspectief geven, oké? De mensheid bestaat uit gezinnen naar Gods ontwerp. En waar door God ingestelde gezinnen sterk zijn, heb je een sterke cultuur, heb je een sterke kerk. De relaties in die families volgen in de samenleving en je hebt een geordende samenleving. Die relaties volgen de kerk in en je hebt een geordende kerk. Mannen leiden, voeden, beschermen, voorzien. Vrouwen ondersteunen en koesteren. Kinderen gehoorzamen. Dus de kerk zou de hoogste manifestatie van die goddelijke orde moeten zijn; en dat is wat Paulus zegt in Efeziërs 5: “Als mannen hun vrouw liefhebben en vrouwen zich onderwerpen aan hun man, wordt de kerk gezien in dat huwelijk”, want dat is de relatie die het heeft met zijn Heer. Dat is Gods ontwerp.

De wereld – en met name de wereld waarin we leven – is echter heel anders. Het bestaat niet meer uit families, het bestaat uit individuen. Het huwelijk heeft weinig waarde of betekenis meer, of je nu trouwt of niet. En als je toch gaat trouwen, ga je zo snel scheiden als dat je trouwde. Familie betekent niets. Mannelijke autoriteit betekent niets. Vrouwelijke onderwerping betekent niets. Dus je hebt al deze individuen rondrennen die Gods ontwerp tarten, en de wereld rebelleert sterk tegen deze door God geschapen rollen, zodat het het punt bereikt waarop het feitelijk ontkent dat ze bestaan.

Het begon een paar jaar geleden misschien met vrouwen die ervoor zorgden dat ze hun meisjesnaam in een huwelijk handhaafden, dus er was een soort symbool van macht. En nu is het punt bereikt waarop we ontkennen dat gender bestaat. Individualisme heeft de cultuur zo verdorven en de cultuur heeft de kerk zo verdorven dat de kerken de wil en het gebod van de Heer steeds meer verwerpen. Dit is niet onduidelijk. Ze hebben geen belang bij de eer van de Heer. Opstandige vrouwelijke predikanten en predikers overspoelen de kerk in de rollen die voor mannen zij bedoeld. Hetzelfde wat ze in de seculiere wereld doen, wordt gedaan in de kerk. Hoe kun je dat doen als het Woord van God zo glashelder is? Wel, Paulus anticipeert op hoe ze dat zouden kunnen doen.

Ga terug naar 1 Korintiërs 14, vers 35: “En als zij iets willen leren, laten zij dat dan thuis aan hun eigen man vragen. Het is immers schandelijk voor vrouwen om in de gemeente te spreken.” Dat legt een last op de echtgenoot om de leraar te zijn.

Maar dan, vers 36. “Of is het Woord van God van ú uitgegaan? Of heeft het alleen ú bereikt?” Nou, dat is gewoon sarcasme. ‘Heb jij de Bijbel geschreven? Ging het Woord van God van jou uit? – ben jij de bron van goddelijke waarheid? Want als je dit tart, gedraag je je alsof je God bent en heb je de openbaring van God terzijde geschoven omdat je een hogere autoriteit bent. “Of”” – nog meer sarcasme – “Of heeft het alleen ú bereikt?” Je had een persoonlijke openbaring, zie ik. Jezus kwam naar je toe. Jezus zei dat je dit moest doen. Kijk, Paulus anticipeert op de enige mogelijke verdediging van vrouwelijke predikers, namelijk: Je hebt ideeën die God letterlijk overtroeven. Je krijgt persoonlijke openbaring.

Zoals die beroemdste vrouwelijke prediker [Beth Moore] zegt: “Ik gaf me niet over aan een menselijk roeping toen ik 18 jaar oud was, ik gaf me over aan een roeping van God. Het komt geen moment in me op om het niet te vervullen. Ik zal Jezus volgen. Jezus zegt me wat ik moet doen.” Werkelijk? De enige verdediging is of je de auteur van de Schrift bent of dat je de auteur bent van een hogere Schrift dan die van God, of je krijgt persoonlijke openbaring.

Een van de gesprekken die die vrouw [Beth Moore] met Jezus had, ging als volgt: “Hoe gaat het vanmorgen?” zei Jezus. Ik zei: “Ik kom zo bij U.” Hij zei: “Oh, let niet op mij, het gaat goed met mij. Hoe is het met je?” Dit is de dagelijkse routine van iemand die zijn ongehoorzaamheid probeert te rechtvaardigen door speciale, intieme, persoonlijke openbaring waarbij Jezus alleen tot hen spreekt.

Dus hier is een laatste woord, de verzen 37 en 38: “Als iemand denkt dat hij een prediker is, of een geestelijk mens,” – geleid door de Geest, pneumatikos – “als iemand denkt dat hij een prediker is, of een geestelijk mens, laat hij dan erkennen dat wat ik u schrijf geboden van de Heere zijn. Maar als iemand onwetend wil zijn, laat hij onwetend zijn.”

Vers 38: “Maar als iemand onwetend wil zijn, laat hij onwetend zijn.” Maar als mensen dit niet serieus nemen, hoeven wij hen ook niet serieus te nemen. Dan zijn ze dwaas bezig. Wat Paulus schreef is het gebod van de Heer. Overtreed dat gebod en je bent geen prediker en je bent niet geestelijk; je bent een oplichter. Het woord van God is duidelijk.

Slotwoord en gebed

Laat me dit nu zeggen. Ik hou van veel dingen wat betreft Grace Church, maar één van de dingen waar ik het meest van hou, zijn de vrouwen van Grace Church. We hebben veel sterke mannen omdat je hun kracht eert, je hun verantwoordelijkheid respecteert. Maar wat deze kerk definieert, zijn de vrouwen: jullie beminnelijkheid, jullie genade, jullie vriendelijkheid, jullie tederheid, jullie goedheid, jullie barmhartigheid, jullie liefde. Het doordringt letterlijk deze hele kerk. Wij genieten ervan; we koesteren ons erin; wij leven erin. En vreemden die hier van tijd tot tijd komen praten er allemaal over. Er is zoveel liefde in deze kerk.

Kijk, mannen, we moeten onze werelden veroveren. Maar het hart en de ziel van deze kerk zijn de dierbare vrouwen die wandelen in de Geest en die hun leven leiden in geloof en liefde en heiligheid en zelfbeheersing, en godvrezende kinderen opvoeden, en jullie zijn de zegen voor ons allemaal. Jij bent het vuur van deze kerk. Wij zijn de kracht, jij bent het hart. Dus bedankt voor je trouw. Laten we bidden.

Vader, we danken U nogmaals voor Uw woord. Het is zo duidelijk en onmiskenbaar. Mogen we ons verheugen in waartoe U ons hebt geroepen. Help ons allemaal om deze rollen te vervullen, zodat we een generatie van godvrezende jonge mensen kunnen opvoeden tot Uw heerlijkheid, zodat Uw woord nooit zal worden onteerd, uw naam nooit zal worden onteerd, zodat de engelen die naar ons kijken zich zullen verheugen in onze gehoorzaamheid. Dank U voor de vreugde die voortkomt uit die gehoorzaamheid, we bidden in de naam van Christus. Amen.”

Video

Reacties en ervaringen

Hieronder kun je reageren op dit artikel over de vrouw in het ambt. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.