Last Updated on 11 februari 2024 by M.G. Sulman
Paruresis, oftewel plasangst en ook wel verlegen blaas genoemd, is de struggle om te plassen in de (echte of veronderstelde) aanwezigheid van anderen, zoals op een openbaar toilet. Deze angst om te plassen treft zowel mannen als vrouwen. Ofschoon het vaak wordt geclassificeerd als een specifieke fobie, kan plasangst ook een symptoom zijn van sociale fobie. Het gaat verder dan een beetje verlegenheid of de behoefte aan privacy en kan echt ongemak veroorzaken. Het onvermogen om te plassen, hoewel psychisch van aard, heeft fysieke gevolgen, en je hebt er geen controle over. In ernstige gevallen kan het je leven behoorlijk beperken: reizen wordt ontmoedigd, soms lukt het zelfs niet meer thuis te plassen als er iemand anders in de buurt is. Ook deelname aan drug- of dopingtests kan een enorme uitdaging zijn zonder een speciale regeling.
Wat is plasangst?
Daar sta je dan, met je gulp open, helemaal alleen in de rustige toiletruimte. Je probeert jezelf te ontspannen, maar opeens hoor je voetstappen op de gang naderen. Je hart begint sneller te kloppen en net op het moment dat je vreesde, zwaait de deur open. Tot overmaat van ramp kiest de nieuwkomer uitgerekend het urinoir naast dat van jou. Het plassen lijkt nu een onmogelijke missie. Snel was je je handen, probeert een pokerface op te zetten en verlaat de ruimte, hopend dat niemand doorheeft wat er zojuist is gebeurd.
Plasangst is een soort fobie waarbij je moeite hebt met plassen in de daadwerkelijke aanwezigheid van anderen of zelfs wanneer je denkt dat anderen in de buurt zijn, zoals in een openbaar toilet. Een vergelijkbare aandoening die van invloed is op de stoelgang, staat bekend als poepangst.
Synoniemen
Plasangst staat ook wel bekend als paruresis of verlegen blaassyndroom.
Vóórkomen
Grofweg 6% van de mensen zou hier last van hebben. Het lijkt vaker voor te komen bij jongens en mannen.
Oorzaken van het verlegen blaassyndroom
Paruresis is geen lichamelijk probleem omdat er niks mis is met je urinewegen. Om te kunnen plassen, moet de sluitspier (sfincter) van de blaas ontspannen zijn, maar angst om te plassen zorgt ervoor dat die juist gespannen blijft. Als je dan niet kunt plassen, maakt dat de angst alleen maar erger, vooral als je blaas goed vol zit.
Sommige mensen krijgen last van deze angst door een gênant moment, zoals niet kunnen plassen in een bekertje bij de dokter. Daardoor worden ze bang om in het bijzijn van anderen te plassen.
Wat plasangst veroorzaakt, blijft anno 2024 onduidelijk. Voor sommige mensen met paruresis lijkt een traumatische gebeurtenis aan de basis van hun angst te liggen, terwijl anderen niet kunnen pinpointen hoe de fobie is ontstaan.
Symptomen van plasangst
Symptomen van plasangst kunnen zijn:
- Geen momentje rust op het toilet zonder totale privacy nodig te hebben.
- De angst dat anderen elk plonsje in het toiletwater kunnen horen.
- Bezorgdheid dat mensen de geur van jouw plasje kunnen ruiken.
- Een innerlijke monoloog vol negativiteit tijdens de poging om te plassen, zoals: ‘Dit gaat niet lukken. Ik ga echt nooit plassen. Wat een sukkel ben ik.’
- Totale onmogelijkheid om te plassen in openbare toiletten of bij vrienden thuis.
- Thuis niet kunnen plassen wanneer er gasten zijn.
- Het onvermogen om thuis te plassen als er iemand buiten het toilet wacht.
- Voortdurende zorgen maken over de noodzaak om naar het toilet te gaan.
- Het beperken van drankjes om de drang om te plassen te verminderen.
- Actief vermijden van reizen en sociale evenementen.
Gevolgen van plasangst
Als plasangst onbehandeld blijft, kunnen er naast sociale en werkgerelateerde problemen ook andere gezondheidsklachten ontstaan, zoals:
- Buikpijn: Ophoping van urine in de urinewegen kan ernstige buikpijn en blaaspijn veroorzaken.
- Urineweginfectie: Ophoping van urine geeft bacteriën meer tijd om te groeien, wat het risico op het ontwikkelen van een urineweginfectie vergroot.
- Hydronefrose: Urineophoping kan zwelling in de nieren veroorzaken, bekend als hydronefrose. In ernstige gevallen kan dit leiden tot nierschade mjet alle gevolgen van dien.
- Schade aan de blaasspieren: Het vasthouden van urine kan de blaasspieren schaden. Dit kan uiteindelijk tot urine-incontinentie leiden.
- Gescheurde blaas: In ernstige gevallen kan de opbouw van urine leiden tot een blaasruptuur.
- Moeilijkheden bij het verstrekken van urinemonsters: Indien urinecontroles nodig zijn voor medische tests of drugstests op het werk of in de gevangenis, kan iemand met plasangst mogelijk geen monster kunnen afgeven.
Vroegtijdige behandeling van plasangst kan deze complicaties voorkomen.
Onderzoek en diagnose
Pplasangst wordt doorgaans vastgesteld door een arts na beoordleing van de klachten. Problemen met plassen in bepaalde omgevingen kunnen wijzen op paruresis. Uitsluiten van medische oorzaken gebeurt via lichamelijk onderzoek en mogelijk aanvullende tests, zoals urinetests, een volledig bloedbeeld (CBC), of een echografie om naar je blaas te kijken.
Behandeling van plasangst
Als het plasangst je parten speelt, is het slim om het aan te pakken of eventueel professionele hulp te zoeken.
Zelfzorg
Er zijn strategieën om plasnangst te bedwingen:
- Probleem omzeilen: Vermijd drukke openbare toiletten en kies voor minder drukke gelegenheden. Gebruik toiletcabines in plaats van urinoirs.
- Geluidsdemping: Laat de kraan lopen of trek het toilet door om geluiden te maskeren, waardoor je je meer op je gemak voelt.
- Ademhalingstechnieken: Probeer de zogeheten ‘Breath-Holding Technique’. Adem diep in, houd je adem even in en adem langzaam uit. Dit kan helpen ontspannen en angst verminderen.
- Toiletten met privacy: Geef de voorkeur aan toiletten met meer privacy, waar je je comfortabeler voelt om te plassen.
- Positieve zelfspraak: Verander negatieve gedachten in positieve. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf: “Ik kan dit, ik ben ontspannen.”
- Desensibilisatie: Stap voor stap wennen aan situaties die je angst veroorzaken, zoals langzaam wennen aan drukkere openbare toiletten.
Cognitieve Gedragstherapie (CGT) en exposure
Cognitieve gedragstherapie, afgekort als CGT, is een gestructureerde vorm van gesprekstherapie die je kan helpen om te gaan met psychische stoornissen zoals angst. Door kleine doelen te stellen, leer je nieuwe perspectieven en gezonde gewoonten aan te nemen, waardoor je beter kunt reageren op stress, angst en pijn.
Deze therapie helpt je tevens om je angsten onder ogen te zien door geleidelijke blootstelling (exposure) aan gevreesde situaties. Het doorbreken van vermijdingspatronen kan worden begeleid door een psycholoog.
Medicijnen 💊
Voorgeschreven medicatie kan een aanvullende behandeling zijn. Het kan gericht zijn op urineretentie of angstverlichting, afhankelijk van de ernst van je aandoening. Voorbeelden zijn angstverlichtende medicijnen zoals alprazolam (Xanax) of antidepressiva zoals fluoxetine (Prozac). Ook alfa-adrenerge blokkers zoals tamsulosine (Flomax) kunnen je blaasspieren ontspannen. Medicijnen zoals bethaanchol (Urecholine) kunnen urineretentie verlichten.
Prognose
Goed nieuws voor mensen met plasangst! De meesten hunner ervaren verlichting na therapie, waarbij ongeveer 80% na cognitieve gedragstherapie en geleidelijke blootstellingstherapie in het openbaar kunnen plassen. Psychotherapie kan ook effectief zijn om angst te begrijpen en je gedrag te veranderen.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over plasangst, of tips geven. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
