Last Updated on 20 augustus 2023 by M.G. Sulman
Een baaspoliep is een uitstulpingen van de bekleding van de blaas, een gezwel van het blaasslijmvlies. Meestal merk je het alleen aan bloed in de urine. Gelukkig worden ze vaak vroeg ontdekt en kunnen ze goed worden behandeld. Blaaspoliepen zijn meestal kwaadaardig. In dat geval wordt van blaaskanker gesproken. Er zijn veel verschillende vormen van blaaskanker. Indien blaaskanker oppervlakkig is en niet ingroeit in de spier van de blaas, spreekt men vaak van een blaaspoliep. Een blaaspoliep is meestal oppervlakkig met een goede prognose.
Wat is een blaaspoliep?
Een poliep is een gezwel dat zich vormt op een slijmvlieslaag of ander oppervlak in je lichaam. Poliepen kunnen zich in veel verschillende organen ontwikkelen, waaronder je blaas.
De urineblaas is een tijdelijke opslagplaats voor urine en ligt onderin de buik. Dit orgaan heeft drie lagen flexibele, gespierde wanden die samentrekken als je plast; deze wanden zetten uit naarmate de blaas zich vult met urine. Over het algemeen begin je aandrang te voelen om te plassen wanneer de blaas ongeveer halfvol is. In totaal kan de urineblaas ongeveer een halve liter urine bevatten. Maar voordat de blaas zo vol is, heb je vaak al wel geplast.
Een blaaspoliep is een gezwel in het slijmvlies van de blaas. Poliepen kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn. In dat laatste geval wordt gesproken van ‘kanker’.
Vóórkomen
Blaaspoliepen komen vaker voor bij ouderen. Dit komt doordat het risico op ontstekingen en celveranderingen toeneemt naarmate je lichaam ouder wordt.
Oorzaak van een poliep in de blaas
Een poliep ontstaat wanneer cellen abnormaal beginnen te groeien. Vaak is de oorzaak van deze groei niet bekend.
Verschillende factoren kunnen deze abnormale groei triggeren, waaronder:
Chronische ontsteking
Langdurige blaasontstekingen, vaak als gevolg van terugkerende infecties. Deze kunnen leiden tot de vorming van poliepen. Het constante ziekte- en herstelproces van ontstoken weefsel verstoort de normale celregulatie en kan abnormale celgroei triggeren.
Langdurige irritatie
Langdurige irritatie van de blaaswand kan worden veroorzaakt door factoren zoals aanhoudende blootstelling aan bepaalde chemicaliën, roken of andere irriterende stoffen. Deze aanhoudende irritatie kan leiden tot celveranderingen die uiteindelijk kunnen leiden tot de vorming van poliepen.
Abnormale celgroei
Soms kunnen bepaalde genetische factoren of genetische mutaties leiden tot ongecontroleerde celgroei in de blaaswand. Dit kan resulteren in de vorming van poliepen.
Symptomen van blaaspoliepen
Blaaspoliepen veroorzaken vaak geen symptomen. Mogelijke symptomen die kunnen optreden zijn:
- pijn bij het plassen
- bloed in de urine
- vaker plassen
- een dringende behoefte om te plassen
- pijn in de zij (flankpijn)
Deze symptomen kunnen wijzen op blaaskanker. Ze kunnen ook het gevolg zijn van een andere aandoening, zoals een urineweginfectie of goedaardige prostaatgroei (vergrote prostaat) bij mannen.
Onderzoek en diagnose
Om een blaaspoliep te diagnosticeren, zal je verwezen worden naar een uroloog. Mannen, vrouwen en kinderen kunnen met aandoeningen van de urinewegen en geslachtsorganen terecht bij de uroloog. De specialist zal eerst informeren naar je klachten en je medische geschiedenis in ogenschouw nemen.
Tests die worden gebruikt om blaaspoliepen en kanker te diagnosticeren, zijn onder meer:
- Urineonderzoek. De arts controleert een urinemonster op bacteriën die infecties veroorzaken.
- Urinecytologie. Een urinemonster wordt getest om te zoeken naar kankercellen.
- Urine tumormarker testen. Een tumormarker is een stof die in het lichaam voorkomt bij kanker.
- Cystoscopie. De arts plaatst een dunne scoop met aan één kant een lamp en een camera in je blaas. Deze test kan eventuele gezwellen in het slijmvlies van je blaas aantonen.
- Biopsie. De arts kan een poliep op kanker controleren door er tijdens een cystoscopie een klein stukje weefsel uit te halen en naar een laboratorium te sturen voor onderzoek onder een microscoop. Deze test wordt een biopsie genoemd.
Behandeling van een blaaspoliep
Als een blaaspoliep goedaardig is en geen symptomen veroorzaakt, is behandeling niet nodig.
Als een blaaspoliep kwaadaardig is, of groot genoeg is om symptomen te veroorzaken of je blaasfunctie te verstoren, zal de arts deze verwijderen.
Een manier om poliepen te verwijderen is middels ene ingreep die transurethrale blaasresectie (TURBT) wordt genoemd. Transurethraal betekent dat de operatie via de plasbuis (urethra) wordt uitgevoerd, dus via de natuurlijke weg. De arts brengt eerst een cystoscoop door je urethra in de blaas. Vervolgens gebruikt de chirurg een laser, een draadlus of elektriciteit om de groei te verwijderen.
Als de poliep kankerachtig is en de kanker zich heeft verspreid, kan de arts een radicale cystectomie uitvoeren. Deze procedure verwijdert de gehele blaas, samen met nabijgelegen organen zoals de:
- prostaat (bij mannen)
- urinebuis
- baarmoeder en eierstokken (bij vrouwen)
Overlevingskans en prognose
De overlevingskans bij blaaspoliepen is over het algemeen hoog. De meeste blaaspoliepen zijn goedaardig. Deze zijn meestal niet levensbedreigend en kunnen vaak succesvol worden behandeld.
Indien de poliep echter kwaadaardig (kankerachtig) blijkt te zijn, wordt de situatie serieuzer. In dat geval hangt de prognose af van factoren zoals het stadium van de kanker, het type kanker en je algemene gezondheid.
Vroege opsporing en adequate behandeling is gunstig voor de prognose. Als je symptomen opmerkt zoals bloed in de urine, moet je onmiddellijk medische hulp inschakelen om de oorzaak ervan te achterhalen.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over een blaaspoliep. Of tips geven. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
