Baarmoederhalspoliep: symptomen, oorzaken en behandeling
Een baarmoederhalspoliep is een gezwel op de baarmoederhals, die de verbinding van de baarmoeder met de vagina vormt. Dergelijke poliepen zijn vaak roodachtig, paarsachtig of grijsachtig van kleur. Ze kunnen de vorm hebben van een vinger of een bolletje op een dunne steel. Baarmoederhalspoliepen kunnen in grootte variëren van enkele millimeters tot enkele centimeters lang. Dergelijke poliepen in je baarmoederhals komen vrij vaak voor. Ze komen het meest voor bij vrouwen ouder dan 20 jaar die meer dan één kind hebben gebaard. Ze worden zelden gezien bij meisjes die nog niet aan hun menstruatie zijn begonnen. De meeste baarmoederhalspoliepen zijn goedaardig en niet kwaadaardig (geen kanker). De medische term voor een poliep van de baarmoederhals is cervixpoliep.
De oorzaak van baarmoederhalspoliepen wordt nog niet helemaal goed begrepen, maar ze worden in verband gebracht met een ontsteking van de baarmoederhals. Ze kunnen ook het gevolg zijn van een abnormale reactie op het vrouwelijk hormoon oestrogeen. Baarmoederhalspoliepen komen relatief vaak voor, vooral bij vrouwen ouder dan 20 jaar die ten minste één kind hebben gehad.
Een baarmoederhalspoliep is een over het algemeen onschuldige woekering van slijmvlies., die meestal geen symptomen veroorzaakt. Een klein percentage van de poliepen kan echter veranderingen ondergaan waardoor ze voorstadia van kanker worden. Om deze reden is het raadzaam om baarmoederhalspoliepen te laten verwijderen.
Wat is een baarmoederhalspoliep?
De baarmoederhals is een buisvormig kanaal dat de baarmoeder met de vagina verbindt. Baarmoederhalspoliepen zijn gezwellen die meestal verschijnen op de baarmoederhals waar deze uitmondt in de vagina. Dergelijke poliepen zijn meestal kersenrood tot roodpaars of grijsachtig wit. Ze variëren in grootte en zien er vaak uit als bolletjes op dunne stengels. Baarmoederhalspoliepen zijn meestal goedaardig en niet kwaadaardig (dus geen kanker) en kunnen alleen of in groepjes voorkomen. De meeste poliepen zijn klein, ongeveer 1 centimeter tot 2 centimeter lang. Omdat zeldzame soorten kanker op poliepen kunnen lijken, moeten alle poliepen door een arts worden verwijderd en onderzocht op tekenen van kanker. De oorzaak van baarmoederhalspoliepen wordt nog niet goed begrepen, maar ze worden geassocieerd met een ontsteking van de baarmoederhals. Ze kunnen ook het gevolg zijn van een abnormale reactie op het vrouwelijk hormoon oestrogeen.
De baarmoederhals is het onderste, smalle deel van de baarmoeder / Bron: Marochkina Anastasiia/Shutterstock.com
Soorten baarmoederhalspoliep
Er worden twee soorten baarmoederhalspoliepen onderscheiden:
Ectocervicale poliepen
Ectocervicale poliepen kunnen ontstaan uit de cellen van de buitenste oppervlaktelaag van de baarmoederhals. Ze komen vaker voor bij postmenopauzale vrouwen. Dat wil zeggen bij vrouwen na de menopauze (je laatste menstruatie).
Endocervicale poliepen
Endocervicale poliepen ontwikkelen zich uit cervicale klieren (baarmoederhalsklieren) in het baarmoederhalskanaal. De meeste baarmoederhalspoliepen zijn endocervicale poliepen en komen vaker voor bij premenopauzale vrouwen.
Vóórkomen
Baarmoederhalspoliepen komen relatief vaak voor, vooral bij vrouwen ouder dan 20 jaar die ten minste één kind hebben gebaard. Ze komen zelden voor bij meisjes die niet menstrueren.
Oorzaken van baarmoederhalspoliepen
Mogelijke oorzaken van een baarmoederhalspoliep zijn:
baarmoederhalsontsteking
chronische ontsteking
een abnormale reactie op het hormoon oestrogeen
verstopte bloedvaten bij de baarmoederhals
Echo van een baarmoederhalspoliep / Bron: Wikimedia Commons
Symptomen van baarmoederhalspoliepen
Geen symptomen
Ongeveer twee op de drie vrouwen met een baarmoederhalspoliep heeft geen symptomen of klachten. Dergelijke asymptomatische gezwellen worden normaal gesproken tijdens een uitstrijkje of een andere procedure ontdekt.
Wel symptomen
Als je wel symptomen hebt, kunnen deze bestaan uit:
Soms komt een poliep vanzelf los tijdens geslachtsgemeenschap of menstruatie. De meeste poliepen moeten echter worden verwijderd om eventuele symptomen te behandelen en om het weefsel onder een microscoop te beoordelen op tekenen van kanker, wat overigens zeldzaam is.
Onderzoek en diagnose
Als je een baarmoederpoliep hebt, kun je deze waarschijnlijk niet voelen of zien. Baarmoederpoliepen worden ontdekt tijdens een bekkenonderzoek als onderdeel van routinematige preventieve zorg, door onderzoek in verband met bloedingen of tijdens het krijgen van een uitstrijkje.
Behandeling van een baarmoederhalspoliep
Een baarmoederpoliep wordt normaal gesproken verwijderd. De arts zal een speciaal instrument, een zogeheten polieptang, gebruiken om de basis van de poliepsteel vast te pakken en vervolgens voorzichtig met een zachte, draaiende beweging aan de poliep te trekken. Het bloeden dat daarop volgt is meestal kort en beperkt. Niet-voorgeschreven, milde pijnstillers zoals paracetamol of ibuprofen kunnen ongemak of krampen tijdens of na de ingreep helpen verlichten.
De poliep of poliepen worden voor onderzoek naar een laboratorium gestuurd. De arts kan antibiotica voorschrijven als de poliep tekenen van infectie vertoont. Als er sprake is van kanker, hangt de behandeling af van de omvang en het type kanker. In minder dan 5% van de gevallen evolueren baarmoederpoliepen tot baarmoederslijmvlieskanker.
Grote poliepen en poliepstelen die erg breed zijn, moeten meestal in een operatiekamer worden verwijderd met behulp van lokale, regionale of algehele anesthesie. Dit betreft meestal een dagbehandeling.
Preventie
Je kunt baarmoederhalspoliepen niet voorkomen. Alleen routinematige bekkenonderzoeken en het ondergaan van een uitstrijkje (PAP-test) kunnen helpen bij het opsporen en behandelen van baarmoederhalspoliepen voordat ze symptomen veroorzaken.
Prognose
De vooruitzichten van een baarmoederhalspoliep zijn uitstekend. De overgrote meerderheid van deze poliepen zijn niet kwaadaardig. Eenmaal verwijderd, komen poliepen meestal niet meer terug.
