Het komt regelmatig voor dat iemand een vinger in zijn anus steekt, meestal ter stimulatie van de prostaatklier. In d eliteratuur komen we ook de casus tegen van een man die dat deed om van obstipatie (verstopping) af te komen, maar uiteindelijk leidde het tot schuldgevoelens, stinkende vingers, niet in staat zijn om normaal te poepen, en dysfore emoties.1Maqbool M, War FA, Kumar M. Can We Call It “Stinky-finger Syndrome?”. Indian J Psychol Med. 2017 Sep-Oct;39(5):663-664. doi: 10.4103/0253-7176.217025. PMID: 29200565; PMCID: PMC5688896. Verder onderzoek is nodig om de precieze oorzaak van deze aandoening te achterhalen.
Het stinkende-vinger-syndroom kan behoorlijk gênant zijn / Bron: Wikimedia Commons
Er zijn veel mensen die ooit hebben geprobeerd een vinger in hun anus te steken. De ervaringen variëren van aangenaam tot walgelijk. Als het een gewoonte wordt, kan het leiden tot negatieve emoties. Je kunt er ook een stinkvinger van krijgen.
Stinkende-vinger-syndroom
Casus van een jongen van 13 jaar
In het Indian Journal of Psychological Medicine van september-oktober 2017 wordt een casus beschreven van een 13-jarige jongen met wat de onderzoekers het stinkende-vinger-syndroom noemen (‘stinky-finger Syndrome’).2Maqbool M, War FA, Kumar M. Can We Call It “Stinky-finger Syndrome?”. Indian J Psychol Med. 2017 Sep-Oct;39(5):663-664. doi: 10.4103/0253-7176.217025. PMID: 29200565; PMCID: PMC5688896.
Symptomen
Het gaat om een jongen van13 jaar, man met een gemiddelde sociaaleconomische status. Hij bezocht een klinisch psycholoog met klachten van sombere stemming, extreme schuldgevoelens en angst. Deze symptomen lijken secundair te zijn aan zijn herhaalde handeling van het inbrengen van een vinger in zijn anus. De jongen meldde dat hij vroeger last van obstipatie had en dat dit ertoe leidde dat hij meer tijd op het toilet doorbracht. Een keer stak hij per ongeluk zijn vinger in zijn anus en ontdekte dat het hem hielp om gemakkelijk te poepen. Vervolgens werd het een gewoonte. Maar al snel begon deze handeling zijn leven te beheersen.
Ten eerste begon hij meer tijd door te brengen in het toilet om de handeling uit te voeren. Ten tweede zouden zijn vingers stinken naar poep zelfs als hij zijn handen herhaaldelijk met zeep wast of mosterdolie op zijn handen aanbracht. Veel mensen, waaronder zijn familieleden, merkten op dat hij stonk en dat hij zijn handen bedekte in het bijzijn van anderen. Ten derde leidde het herhaaldelijk inbrengen van de vinger tot hevig bloeden.
De jongen voelde zich meestal verdrietig en angstig en dit ging gepaard met extreme schuldgevoelens die de handeling opriepen. Hij had reeds drie maanden last van deze klachten. De onderzoekers merken op:
“Depression and anxiety symptoms were found to be subsyndromal rather waxing and waning around the thoughts of the act and guilt-ridden thoughts such as “why am I indulging into such act?” and “Is it that I can’t defecate normally now?.” Many times, the patient tried to stop this act, but he was not able to defecate and thus continued despite his sad mood and guilt feelings.”3Maqbool M, War FA, Kumar M. Can We Call It “Stinky-finger Syndrome?”. Indian J Psychol Med. 2017 Sep-Oct;39(5):663-664. doi: 10.4103/0253-7176.217025. PMID: 29200565; PMCID: PMC5688896.
Vele malen probeerde de jongen deze handeling te stoppen, maar hij kon niet poepen. Hij ging er daarom mee door ondanks zijn sombere stemming en schuldgevoelens.
Analyse
De onderzoekers merken dat het gedrag van de jongen niet worden verklaard door een obsessieve-compulsieve – of impulsstoornis. Sommige jongens of mannen steken een vinger in hun achterste vanwege het genot dat ze krijgen door de prostaat aan te raken. Doch blijkbaar was dat niet bij de jongen het geval. Hij doet het, zodat hij gemakkelijk kan poepen en plezier beleeft aan de ontlasting.
Bij het zoeken op internet konden de odnerzoekers niets vinden dat met deze aandoening te maken had, behalve één geval dat erg lijkt op het indexgeval.4Is it normal? I have to put my finger up my anus to signal the sphincter to poop. https://www.isitnormal.com/post/i-have-to-put-my-finger-up-my-anus-to-signal-the-sphincter-to-poop-33688 Die zelfgerapporteerde casus beschrijft ook het ervaren van symptomen zoals schaamte, vinger gebruiken om te poepen, gevoel van plezier na de ontlasting, stinkende vingers en verstoring in sociaal-beroepsmatig functioneren.
Tijdens het afnemen van de anamnese onthulde de 13-jarige jongen dat hij vaak dezelfde vieze geur rook bij zijn neef die net 9 jaar oud was. Als het over dezelfde aandoening gaat, is er mogelijk sprake van genetische invloeden. Dit is echter speculatie zijn en het moet verder worden onderzocht, aldus de onderzoekers. Meer onderzoek is nodig om de fenomenologie van de aandoening te onderzoeken, zo besluiten ze.
Casus van een 22-jarige met hetzelfde probleem
Op de website ‘Is it normal?’ (‘is het normaal?’) deelt een 22-jarige man of vrouw zijn of haar verhaal.5Is it normal? I have to put my finger up my anus to signal the sphincter to poop. https://www.isitnormal.com/post/i-have-to-put-my-finger-up-my-anus-to-signal-the-sphincter-to-poop-33688 Het is een soortgelijk verhaal als de voorgaande casus. Vrij vertaald komt het op het volgende neer:
“Ik schaam me hier heel erg voor en het is 100%% waar … alsjeblieft geen haters! Mijn leven is hierdoor echt klote. Oké, daar gaat het…
Ik heb dit gedaan sinds ik 13 was of zo en ik weet niet meer hoe ik begon, ik wou dat ik het nooit had gedaan! Ik vond het leuk om mezelf te laten poepen, want het was handig voor mij om op mijn tijd te poepen. Ik was in dans, tennis, toneelclub, koor en vele andere naschoolse activiteiten en poepen was zo vervelend. Dus ik denk dat ik erachter ben gekomen hoe ik ‘mezelf kan laten gaan’ toen ik thuis was, op mijn gemak. Ik deed dit door voor het toilet te hurken en een vinger in mijn anus te steken, dit gaf me het gevoel dat ik moest gaan, en op wonderbaarlijke wijze bedroog ik mijn lichaam om me te helpen de ‘moet gaan’-klier te activeren en zorgde ervoor dat mijn spieren gemakkelijk duwden en de poep eruit kwam en ik was opgelucht. Ik bleef dit de afgelopen 9 jaar doen, en ik ben bijna 23 en kan mezelf op geen enkele andere manier laten poepen! Ik heb geprobeerd heel veel vezels te eten en mijn ontlasting is zacht, maar na verloop van tijd was die ’trigger’ uitgewerkt! Dus nu, is dit DE ENIGE manier waarop ik kan poepen! Het is zooooo erg, ik kan NERGENS in het openbaar gaan zoals een vliegtuig, enz. Ik heb mijn lichaam klassiek geconditioneerd om lange bijeenkomsten te vermijden voor het geval ik de drang krijg om te gaan en niet kan omdat de muren van het toilet niet helemaal tot de vloer reiken of iemand zal die ‘duidelijke geur’ op mijn hand opmerken, hoewel ik mijn hand schrob en was met warm water en antibacteriële zeep gedurende ten minste een minuut nadat ik ben gegaan. Heeft IEMAND anders dit soort problemen?? Help me alstublieft! Hoe ga ik te werk? School is al moeilijk genoeg, ik moet mijn lessen zo indelen dat ik vaak naar huis kan. Help me, dit is geen grap, of een leugen, of een geintje… Ik meen het. Het verpest mijn leven. Ik heb geprobeerd op het toilet te zitten en te persen, en te persen en te persen, en soms werkt het, maar meestal kan ik nooit ‘eindigen’ met dat ‘opgefriste/opgeluchte’ gevoel zoals ik deed toen ik een kind was. Als er iemand is die dit probleem heeft/weet/etc. Ik ben een en al oor. Ik voel me zo slecht, wat heb ik met mijn lichaam gedaan???”
Veel reacties van mensen die er ook mee kampen
Er kwamen honderden reacties op het bericht. Vaak ook van mensen die het probleem herkenden. Bijvoorbeeld:
“Ik heb precies hetzelfde probleem. Alleen doe ik het al sinds ik drie jaar oud was. Ik ben momenteel tweeëntwintig. Ik heb eerlijk gezegd geen herinnering aan hoe het begon. Maar sindsdien kon ik er niet mee stoppen. Ik schaam me er niet voor, maar ik wil gewoon dat er een naam is voor deze aandoening. Het is zo frustrerend om dit al negentien jaar te doen en het heeft geen naam. Ik denk serieus dat dit een soort medische aandoening is. Ik verwarm meestal gewoon mijn vinger met de kraan en schuif hem daar omhoog. Ik heb al eerder wat snijwonden in mijn anus gehad, maar niets ernstigs. Ik hoop echt dat dit mijn lichaam niet schaadt. Soms laat mijn lichaam deze slijmachtige substantie vrij als ik erin rondsnuffel. Ik heb geen idee wat het is en of het normaal is dat mijn lichaam dat doet. Help me alsjeblieft om erachter te komen wat dit is!”
Een 22-jarige vrouw schrijft:
“Het is het jaar 2020. Ik ben een 22-jarige vrouw die dit probleem heeft sinds ik waarschijnlijk 10 was. Ik weet nog precies hoe het begon. Ik zit op het toilet terwijl ik probeer het niet te doen, dus ik heb (zoals ik vaak heb gedaan) gezocht naar antwoorden waarom ik dit doe. Ik heb het nog nooit aan iemand verteld. Niemand heeft ooit gestimuleerd dit te doen. Door dit gewoon te typen voel ik me zoveel beter, ook al zal niemand dit waarschijnlijk zien. Ik ben zo blij om de reacties te lezen en me niet zo alleen te voelen. Dus bedankt voor het plaatsen van dit bericht en bedankt aan iedereen die heeft gereageerd. Ik heb nu zin om te huilen! Ik heb nog nooit IEMAND kunnen vinden die dit heeft gedaan. Bedankt allemaal voor het delen van je verhalen en het helpen van mij 1-10 jaar later. Dank je!”
Ook deze 22-jarige vrouw herkent zich in het probleem:
“Ik heb letterlijk tranen van vreugde na het lezen van deze verhalen. Ik heb al jaren hetzelfde probleem. Ik had nooit gedacht dat zoveel mensen precies hetzelfde probleem hadden. Ik ben 22 jaar en heb dit gedaan voordat ik aan het rijden was. ik kan me ook niet precies herinneren wanneer ik voor het eerst begon, noch waarom, maar ik was rond de 14 jaar. Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld en ik probeer al een paar jaar te stoppen. Ik kom nooit verder dan de 2e dag, ik begin me opgeblazen te voelen en ik zit een aantal minuten op het toilet zonder te poepen, dus uiteindelijk gebruik ik mijn vinger weer. Ik ben onlangs bij mijn vriendje ingetrokken en ik ben zo bang dat hij erachter zal komen. Laatst voelde ik de behoefte om het te doen terwijl hij thuis was. Ik vertelde hem dat ik aan het douchen was, ik zette de douche aan en ik begon het te doen en hij begon op de deur te kloppen en zei dat hij moest plassen. Ik spoelde snel het toilet door dat vol was met tissues en ik merkte dat ik onder de douche zo beschaamd was dat ik trilde. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik schrijf de hele tijd in een dagboek en zeg ‘vandaag ga ik stoppen’, maar ik doe het nooit. Ik had een paar maanden geleden een steenpuist op mijn been en ik ging naar mijn dokter om het te laten legen. Ik zei tegen mezelf dat ik mijn dokter over mijn probleem zou vertellen, maar ik kreeg koudwatervrees. Ik weet dat het niet gezond kan zijn en ik moet stoppen, maar ik heb het zo vaak geprobeerd en ik heb gewoon niet de sterke wil. Ik maak me zorgen over hepatitis en aambeien. Ik heb geen tekenen van een van beide aandoeningen gehad, maar het maakt me doodsbang. Nadat ik de badkamer heb gebruikt, was ik mijn handen en daarna was ik ze weer met peroxide. Ik koop elke week tissues en peroxide, het is vreselijk. Ik doe het niet voor mijn plezier of om af te vallen, ik kan gewoon niet meer poepen zonder het te doen. En ik kan me zelfs niet voorstellen iemand over dit probleem te vertellen omdat ik me veel te veel schaam. Ik weet niet wat ik moet doen.”
Er kwamen nog veel meer van dit soort reacties.
Nog weinig over bekend
Het is anno 2023 onduidelijk hoe vaak het voorkomt, hoe lang de klachten aanhouden en hoe het komt dat sommige mensen hier last van hebben en anderen niet. Er wordt – voor zover mij bekend – geen onderzoek naar gedaan.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over het ‘stinkende-vinger-syndroom’, of tips geven hoe ermee om te gaan of ervan af te komen. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
