Last Updated on 11 april 2024 by M.G. Sulman
In de video ‘Ramadan & Eid al-Fitr are from a pagan cult’ (vertaald: ‘Ramadan en Eid al-Fitr vinden hun oorsprong in een heidense cultus’) wordt de oorsprong van het feest Eid al-Fitr (beter bekend als ‘Suikerfeest’), dat na Ramadan wordt gevierd, besproken.1CIRA International. Ramadan & Eid al-Fitr are from a PAGAN Cult – Holes in the Narrative – Why the SIN is Sketchy – Ep 7 De connectie tussen dit islamitische feest en een oude cultus gewijd aan de maangod Sin, die oorspronkelijk in Harran werd beoefend, wordt onderzocht. Met behulp van archeologisch bewijs en historische bronnen wordt aangetoond dat deze cultus zich verspreidde naar Arabië, waar het later door de islam werd overgenomen. De video suggereert dat zowel Ramadan als Eid al-Fitr direct afstammen van deze oude cultus, ondanks het feit dat de islam een monotheïstische religie beweert te zijn.
Maangod Sin
In de Mesopotamische religie werd de maangod Sin beschouwd als de vader van de zonnegod Shamash en van Ishtar, ook bekend als Aphrodite. Samen vormden ze een triade van godheden met een sterke associatie met de hemellichamen, zoals de zon en de maan. Interessant is dat Sint-Jan van Damascus de Zwarte Steen in verband brengt met Aphrodite, oftewel Ishtar, wat een interessante zijnota is.
Het woord “Sin” komt oorspronkelijk van “su-n” en werd gebruikt om de wassende maan aan te duiden. In het zuiden van Irak, in Nipur, voerden aanhangers van Sin elk voorjaar een ritueel uit waarbij ze de mythische reis van Sin naar zijn vader Enlil bij Nipur naspeelden. Ze brachten de eerste zuivelproducten van het jaar met zich mee als offergave.
De aanbidders van Sin, ook wel bekend als Nanna, waren voornamelijk te vinden in het noorden, zoals in Harran, en in het zuiden van Irak, zoals bij Nippur. Deze aanbidders hadden een pantheon van goden, maar benadrukten de maangod Sin als de belangrijkste godheid. Hoewel ze nog steeds polytheïstisch waren, legden ze een bijzondere nadruk op Sin als de oppergod, wat een stap in de richting van het monotheïsme leek te zijn, zij het nog niet volledig.
Al met al vereerden de aanhangers van Sin hun godheid als superieur aan andere goden, een geloof dat diepgeworteld was in hun religieuze overtuigingen en rituelen.
De connectie met de maangod Sin
Waar komt het Ramadan-vasten en het Eid al-Fitr-feest vandaan? Een ding kunnen we meteen uitsluiten: het komt niet voort uit het christendom of het jodendom. Het antwoord is eigenlijk behoorlijk verrassend. Het ligt helemaal in het noorden, in Harran. Het gaat over een festival dat teruggaat tot 4000 jaar geleden, afkomstig uit Iran, met een verrassende link naar de maangod Sin.
Het is interessant om te onderzoeken hoe dit gebruik van Iran naar Arabië kwam en vervolgens door de islam werd overgenomen.
In 1956 ontdekte Dr. D.S. Rice vier stèles met inscripties in de fundamenten van een moskee in Harran, die op de oude tempel van de maangod Sin stond. Deze inscripties getuigen van de pogingen van koning Nabonidus (de vijfde en laatste koning van het Nieuw-Babylonische Rijk (556 – 539 v.Chr.)) om de cultus van Sin te verspreiden, zelfs tot in Arabië.
In de wereld van religie en cultuur zijn er vaak fascinerende verbanden te vinden tussen oude tradities en moderne praktijken. Een intrigerend voorbeeld hiervan is het verband tussen bepaalde islamitische gebruiken en de oude maangod Sin.
Een veelgehoorde uitdrukking onder moslims is “Allahu akbar”, wat “Allah is de grootste” betekent. Deze zin roept associaties op met de maangod Sin, die duizenden jaren geleden in de stad Harran werd vereerd als de “grootste” god. In die tijd, zo’n vierduizend jaar geleden, beschouwden de inwoners van Harran de god Sin als superieur aan andere goden, zij het niet als de allerhoogste. Deze overeenkomst in terminologie is alleszins opvallend..
Een ander opvallend verband tussen islamitische tradities en de maangod Sin is te vinden in het vasten. In oude tijden, tijdens de derde week van maart, geloofden aanhangers van Sin dat de maan verdween nadat deze zich had samengevoegd met de sterrencluster Pleiaden in het sterrenbeeld Stier. Dit leidde tot een periode van vasten, waarbij de mensen baden voor de terugkeer van de maan. Het vasten eindigde met een viering ter ere van de terugkeer van de maangod. Dit ritueel vertoont opvallende gelijkenissen met het islamitische vasten tijdens de maand Ramadan, waarbij moslims ook vasten en vervolgens het feest van Eid al-Fitr vieren om het einde van het vasten te markeren.
De naam van het feest dat gevierd werd ter ere van de terugkeer van de maangod Sin, al-Fitr genaamd, lijkt sterk op het islamitische feest van Eid al-Fitr, dat het einde van de Ramadan markeert. Dit verband suggereert een historische continuïteit tussen de oude aanbidding van de maangod Sin en de modernere islamitische tradities.
Interessant is ook de verschuiving van het vasten van de maand Rajab naar de Ramadan in de islamitische kalender. Als het vasten tijdens de maand Rajab was gebleven, zou het duidelijk zijn geweest dat het verbonden was met de aanbidding van de maangod Sin. Door het naar de Ramadan te verplaatsen, werd dit verband minder voor de hand liggend.
De overgang van de verering van Sin van Iran naar Arabië en de mogelijke invloed op islamitische riten
Hoe veranderde het van een religieuze praktijk in Iran naar iets dat werd beoefend in Arabië in pre-islamitische tijden, wat de islam vervolgens overnam?
De laatste koning van Babylon, Nabonidus, die regeerde van 556 tot 539 voor Christus, probeerde Sin een superieure positie te geven binnen het pantheon. Nabonidus ging in zelfopgelegde ballingschap en begon in Atma in Noord-Arabië te prediken. Zijn zoon, Belsazar, werd regent en hij was degene die het schrift op de muur kreeg als waarschuwing van God (zie: Daniël 5).
In Sumara, dicht bij Odessa en Iran, werd een heiligdom dat aan de god Sin was gewijd, gevonden. Het dateert uit de derde eeuw na Christus. Dus het is redelijk om aan te nemen dat de verering doorging tot in islamitische tijden. Deze cultus verspreidde zich door vele delen van Arabië, en de Arabieren die heidenen waren, beoefenden deze cultus tot in de zevende en achtste eeuw. Toen de islam opkwam, werd dit feest naar alle waarschijnlijkheid opgenomen in hun religie.
Het Bijbelse verhaal van koning Belsazar
In Daniël 5:1 staat dat koning Belsazar een groot feestmaal gaf voor duizend van zijn edelen en wijn met hen wijn. Het belangrijkste festival in de Harran-kalender was het feest van al-Fitr.
Het is tijdens dit festival waar God ingrijpt en de boodschap op de muur plaatst, waarschuwend dat zijn koninkrijk spoedig ten einde zal komen. Aan het einde van dat hoofdstuk staat dat diezelfde nacht Belsazar werd gedood. Darius de Meder nam het koninkrijk over op 62-jarige leeftijd.
Archeologisch bewijs onder een moskee in Harran
In Daniël 5:3-4 staat dat voor het feest wijnbekers gebruikten uit de tempel van Jeruzalem:
“Toen haalde men de gouden voorwerpen die men uit de tempel, het huis van God, in Jeruzalem had weggehaald, en de koning, zijn machthebbers, zijn vrouwen en bijvrouwen dronken eruit. Zij dronken wijn en prezen hun goden van goud, zilver, koper, ijzer, hout en steen.”
Dit was de trigger voor Gods ingrijpen en ze werden veroordeeld voor het gebruik van heilige voorwerpen voor een heidens festival.
Saillant is dat in 1956 de archeoloog dr. D.S. Rice vier stèles ontdekte met inscripties in de fundering van een moskee in Harran, op de plaats van een oude tempel die was gewijd aan de maangod Sin. Ze bevatten inscripties namens Nabonidus (de vijfde en laatste koning van het Nieuw-Babylonische Rijk) en zijn moeder, waarin ze opscheppen over zijn inspanningen om deze cultus van Sin ver te verspreiden, met name in Arabië. Het is verbazingwekkend dat het werd gevonden in de fundering van een moskee.
Conclusie
In de video wordt geconcludeerd dat zowel Ramadan als Eid al-Fitr, die thans worden gevierd als islamitische feesten, in feite afstammen van een oude polytheïstische cultus welke is gewijd aan de maangod Sin. Dit roept vragen op over de vermeende monotheïstische aard van de islam en werpt een nieuw licht op de oorsprong van deze religieuze rituelen.
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel over de heidense en niet-islamtische oorsprong van Ramadan en Eid al-Fitr. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
