Hamas wil geen vrede met Israël

Last Updated on 12 november 2023 by M.G. Sulman

De islamitische terreurorganisatie Hamas heeft op zaterdagochtend 7 oktober 2023 een verrassingsaanval op Israël gelanceerd. Op die sabbatdag werden voorbereidingen getroffen om het feest Simchat Thora (Vreugde van de Wet) te vieren. Palestijnse terroristische eenheden zijn Israël binnengevallen, deels met parachutes en per boot en ook ter land nadat zij een grenshek hadden doorbroken. Ook vuurde Hamas duizenden raketten af. De aanval aan Israëlische zijde geleid tot zeker 1200 doden en zo’n 3000 gewonden, zowel burgers als militairen.¹ Een vreselijk bloedbad. Hamasterroristen hebben enkele Israëlische dorpen aangevallen en verschillende Israëliërs, waaronder vrouwen en kinderen, gegijzeld. In reactie hierop is Israël begonnen met luchtaanvallen op Hamas-doelen in Gaza. De keuze van de aanvalsdatum lijkt waarschijnlijk niet toevallig te zijn, omdat het precies 50 jaar geleden is dat de Jom Kipoer-oorlog begon. Hamas is opgericht met als doel Israël te vernietigen. Het stichten van vrede met zo’n groep is niet mogelijk. De enige kans om een ander regime aan de macht te krijgen waarmee mogelijk wel vrede gesticht kan worden, is de (totale) vernietiging van Hamas.

Pro_Hamas_Rally_in_Damascus. — *Pro Hamas Rally in Damascus / Bron: Wikimedia Commons*

Inhoud verberg

1 Wat is Hamas?

2 Hamas grijpt de macht

3 Vergelijking met terreurgroep IS

4 “From the River to the Sea”

5 De wapenstilstand van Hudaybiyyah

6 Ongekende terrorische aanval

7 Diep gewortelde Jodenhaat

8 Wanneer is vrede mogelijk?

9 Denazificatie

10 Reacties

Wat is Hamas?

Hamas, een Arabisch acroniem voor Islamitische Verzetsbeweging, is een Palestijnse terreurorganisatie met wortels in de Moslimbroederschap, welke ontstond in 1928 in Egypte en als de meest invloedrijke politiek-islamitische beweging ter wereld geldt.

Hamas werd opgericht in 1987, te midden van de zogeheten ‘Eerste Intifada’ (Palestijnse opstand tegen de Israëlische bezetting). Hamas heeft nooit vrede met Israël nagestreefd. Sinds hun oprichting is de expliciete doelstelling altijd de vernietiging van Israël geweest. Het oorspronkelijke handvest van Hamas, gepubliceerd in 1988, staat de volgende veelzeggende passage: “Israel will exist and will continue to exist until Islam will obliterate it, just as it obliterated others before it.” Hieruit blijkt dat Hamas vanaf het begin de vernietiging van Israël als haar missie zag. Hamas voerde een gewapende strijd tegen Israël, waarbij zowel terroristische aanslagen als raketaanvallen werden uitgevoerd. Er zijn meerderen gewapende conflicten geweest met Israël, waaronder de operaties Cast Lead (2008-2009), Pillar of Defense (2012) en Protective Edge (2014).

In augustus 2005 trok Israël zich terug uit de Gazastrook. Hierbij werden alle Israëlische nederzettingen in de Gazastrook verlaten en ook trokken de Israëlische troepen uit het gebied weg. Heel Gaza werd ‘Jodenvrij’.

In de ochtend van die dag trokken tienduizenden Palestijnen de huizen binnen van de Joden die door de Israëlische regering waren gedwongen de Gazastrook te verlaten. Ze plunderden de dorpen, nederzettingen, boerderijen, kassen en openbare gebouwen, waarbij ze alles meenamen, van leidingen en deuren tot stukken beton. Zelfs de Palestijnse politie keek toe maar greep niet in. Tegen het einde van de dag was er vrijwel niets meer over van de Joodse nederzettingen, behalve puin.

Dit markeerde het einde van de Joodse aanwezigheid in de Gazastrook. Kort daarna nam de Palestijnse terreurbeweging Hamas de controle over. Ondanks de beperkte omvang van dit dichtbevolkte gebied, dat slechts twee keer zo groot is als Texel, wonen er 2,3 miljoen Palestijnen. De Gazastrook werd al snel een broeinest van anti-Israëlische activiteiten en sinds de ontruiming hebben er om de paar jaar oorlogen plaatsgevonden. Het gewelddadige dieptepunt was te zien met de gecoördineerde verrassingsaanval vanuit Gaza op 14 oktober 2023.

*Een kaart van de Gazastrook met de belangrijkste steden en buurlanden / Bron: Wikimedia Commons*

Hamas grijpt de macht

In 2006 nam Hamas deel aan de Palestijnse parlementsverkiezingen en behaalde een absolute meerderheid in Gaza, met 76 van de 132 zetels. Fatah, de zittende partij, behaalde 43 zetels. Het was echter duidelijk dat westerse landen een regering onder leiding van Hamas, dat als een terreurorganisatie werd beschouwd, niet zouden erkennen. Onder deze druk probeerden zowel Hamas als Fatah samen te werken om een ‘regering van nationale eenheid’ te vormen. Deze poging mislukt en en het kwam tot gewelddadige conflicten tussen aanhangers van Fatah en Hamas. Uiteindelijk, op 14 juni 2007, nam Hamas de controle over de Gazastrook over. Sindsdien heeft Hamas de controle over Gaza, terwijl Fatah de controle over de Westelijke Jordaanoever heeft behouden.²

Na de overname van de Gazastrook werd Hamas geconfronteerd met internationale isolatie en boycots, omdat Israël en veel westerse landen Hamas als een terroristische organisatie beschouwen. Hamas heeft door de jaren heen veel gewelddadige acties uitgevoerd, waaronder zelfmoordaanslagen en aanvallen op zowel burgers als Israëlische soldaten. Maar ook talloze raketaanvallen op Israël. Deze terroristische groepering heeft gezworen Israël te vernietigen en zet daarbij terroristisch geweld in.³

Vergelijking met terreurgroep IS

Er kan een vergelijking worden gemaakt tussen Hamas en IS (Islamitische Staat). Beide groepen zijn religieus geïnspireerde geweldsgroepen die in naam van Allah onschuldige mensen doden. Dit soort groepen is geenszins bereid om vrede te sluiten en kunnen alleen maar militair wordne bestreden.

Hamas is opgericht als een op Islamitische leest geschoeide groepering die zich verzette tegen de seculiere benadering van de Palestine Liberation Organization (PLO) in het ‘Israëlisch-Palestijnse conflict’. Hamas is een terreurgroep die strijdt tegen elke vorm van concessie aan Israël.

Ondanks het feit dat Hamas enige vorm van sociale dienstverlening en humanitaire hulp in Gaza biedt, wordt het grootste deel van de internationale hulpgelden die voor humanitaire doeleinden bedoeld zijn, gebruikt voor de bouw van bommen en terreurtunnels en soortgelijke militaire doeleinden.⁴ Dit laat zien dat Hamas niet opkomt voor het welzijn van het volk en het opbouwen van een welvarende samenleving, maar dat ze slechts gericht zijn op de eliminatie van Israël.

Hamas vermoordt Joden omdat ze Joden zijn. Het doodt Joden die leven in een land waarvan de islamisten geloven dat het geen bestaansrecht heeft. In de religieuze ideologie van Hamas wordt de wereld verdeeld in twee delen: Dar al-Islam (het huis van de islam) en Dar al-Harb (het huis van oorlog):

Dar al-Islam verwijst naar het ‘huis van de islam,’ waar de islamitische wetten en normen gelden. Dit grondgebied wordt beschouwd als veilig en onder controle van de islamitische gemeenschap.
Dar al-Harb staat voor het ‘huis van oorlog’ wat verwijst naar gebieden die nog niet onder islamitische heerschappij vallen. Deze gebieden worden beschouwd als in staat van conflict en strijd, waarbij het doel is om ze uiteindelijk onder islamitische heerschappij te brengen.

De staat Israël, als Joodse en dus niet-islamitische staat, wordt thans beschouwd als Dar al-Harb. Dit betekent dat ‘fundamentalistische’ moslims alles zullen doen wat nodig is om deze voormalige islamitische provincie weer in handen van de islamitische heerschappij te krijgen. Dit is geen politieke plicht, maar een religieuze plicht.⁵

“From the River to the Sea”

Het handvest van Hamas van 1988 stelt dat het land Palestina een heilige islamitische bezitting is, gewijd aan toekomstige moslimgeneraties tot de Dag des Oordeels. Niemand kan er afstand van doen of er een deel van opgeven. Jihad wordt verplicht voor elke moslim wanneer vijanden een deel van het islamitische land in bezit nemen.⁶ Deze overtuiging toont aan dat het conflict niet alleen nationalistisch van aard is, maar diepgeworteld is in religieuze overtuigingen.

Het handvest is in 2017 herzien. In het document wordt gesteld dat Hamas akkoord gaat met de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat binnen de grenzen van vóór 1967. Dit betekent echter niet dat Hamas afstand doet van zijn aanspraken op heel Palestina. Het conflict met Israël wordt in dit document niet als een religieus conflict beschreven. Er wordt gesteld dat het conflict niet gaat over Joden als zodanig, maar over “het zionistische project.” De “zionisten die Palestina bezetten” worden gezien als tegenstanders waar tegen gewapend verzet geoorloofd bleef.⁷ Ondanks enkele veranderingen in bewoordingen, zijn de fundamentele doelstellingen hetzelfde gebleven. Ook blijft Hamas volledig religieus geïnspireerd in denken en doen. Deze terreurgroep is niet getransformeerd in een seculiere organisatie.

Hamas-leider Mahmoud Al-Zahar spreekt over het streven naar wereldheerschappij. In de video, die in december 2022 werd gepubliceerd op MEMRI TV, zei al-Zahar:

“We geloven in wat onze Profeet Mohammed zei: ‘Allah heeft de uiteinden van de wereld dicht bij elkaar gebracht omwille van mij, en ik heb de oostelijke en westelijke uiteinden gezien. De heerschappij van mijn natie zal zich uitstrekken tot die uiteinden die dichtbij mij zijn gebracht.”

Hij vervolgde met de verklaring:

“De hele 510 miljoen vierkante kilometer van de planeet Aarde zal worden onderworpen aan [een systeem] waar geen onrecht, geen onderdrukking, geen zionisme, geen verraderlijk christendom en geen moorden en misdaden zoals die worden gepleegd tegen de Palestijnen en tegen de Arabieren in alle Arabische landen, Libanon, Syrië, Irak en andere landen.”⁸

Deze uitspraken weerspiegelen de retoriek van Hamas en het geloof in een toekomstig islamitisch kalifaat waarin geen plaats is voor zionisme of wat hij “verraderlijk christendom” noemt.

De wapenstilstand van Hudaybiyyah

Dit alles betekent dat geen enkele politieke inspanning van wie dan ook dit conflict zal helpen oplossen of zal leiden tot (permanente) vrede. In tegenstelling tot conflicten zoals die in Noord-Ierland, waar politieke oplossingen verzoening kunnen brengen. Palesijnse leiders hebben weliswaar vredesverdragen met Israëlgesloten, maar dit moet gezien eerder een tactische zet en niet als een oprechte wens tot vrede. Een voorbeeld is de Oslo-akkoorden van 1993, waarbij Yasser Arafat publiekelijk als vredestichter werd geprezen, maar in privébijeenkomsten een andere boodschap verspreidde.

Er mogen vanuit islamitisch oogpunt alleen tijdelijke verdragen worden gesloten met de vijand als strategische zet. Als de vijand te sterk is en de islamitische strijders tijd nodig hebben om zich te hergroeperen en te herbewapenen, is het toegestaan om een wapenstilstand aan te gaan. Dit concept komt overeen met wat Arafat deed na de ondertekening van de Oslo-akkoorden in 1993, waarbij hij de overeenkomst vergeleek met de wapenstilstand die Mohammed in 628 sloot met de ongelovige stammen van Quraish in Medina. Mohammed brak deze wapenstilstand na ongeveer twee jaar toen hij sterker was en overwon de Quraish. Dit wordt vaak aangeduid als ‘de wapenstilstand van Hudaybiyyah’ en dient als een model voor hoe moslims verdragen moeten sluiten.⁹

Deze diepgewortelde theologische overtuigingen binnen de radicale islam verhinderen echte co-existentie met de staat Israël. Dat geldt voor Hams. Dit is geen gewoon nationaal conflict dat simpelweg als het ‘Arabisch-Israëlische’ conflict kan worden aangeduid. Het is te beschouwen als een religieuze oorlog, geleid door de onbuigzame theologische overtuigingen van de radicale islam. Deze strijd richt zich niet alleen tegen de Joodse staat, maar ook tegen het Joodse volk in zijn geheel en hun fundamentele recht op vrijheid.¹⁰

Bij pro-Palestinademonstraties wordt vaak vaak de volgende leus gescandeerd: “From the River to the Sea, Palestine must be free”. Dit is te beschouwen als een duidelijke oproep tot de vernietiging van Israël en op genocide van de Joden.¹¹ Daar kan na de terrorische aanslagen op 7 oktober 2023 geen enkele twijfel meer over bestaan.

Ongekende terrorische aanval

Op 7 oktober 2023 lanceerde Hamas een grootschalige terroristische operatie tegen Israël, bestaande uit raketbeschietingen, gemaskerde strijders die uit paragliders sprongen en grondaanvallen op burgers in hun huizen, op straat en bij een muziekfestival. Dit was de meest gedurfde en geavanceerde operatie van de Palestijnse terreurbeweging, die in 1988 opkwam en sindsdien is uitgegroeid tot een van de twee grootste veiligheidsbedreigingen voor Israël.

Hamas had op bele plekken de grens doorbroken en was te voet en in voertuigen binnengekomen; sommige terroristen gebruikten zelfs gemotoriseerde paragliders om over de grens te vliegen.

De aanval viel samen met de 50e verjaardag van de Jom Kipoer-oorlog in 1973, gelanceerd door Egypte en Syrië tegen Israël, wat ook de laatste keer was dat de Israëlische inlichtingendienst geen oorlog had voorzien. Net als in 1973 werd Israël er volkomen door overdonderd.

In verschillende delen van Zuid-Israël heeft Hamas mannen, vrouwen en kinderen op een wrede en diabolische manier afgeslacht. President Biden noemde de aanval van Hamas “de dodelijkste dag voor de Joden sinds de Holocaust”. Nog schokkender was dat de wereld beelden zag van Hamas die mensen, inclusief ouderen, vrouwen en kinderen, vastgreep en in vrachtwagens gooide om ze als gijzelaars mee terug te nemen naar Gaza. Tijdens deze Hamas-pogrom werden mensen gemarteld en (levend) in brand gestoken, hele families vermoord, vrouwen verkracht, kinderen (waaronder tientallen baby’s) gedood en circa 200 mensen gevangengenomen. Een ooggetuige beschrijft het schokkende moment waarop hij een zwangere vrouw vond die was neergeschoten en waarvan de buik was opengesneden met een ongeboren baby die nog aan de navelstreng was verbonden: “En je vraagt je af, wat gebeurde er als eerste?”¹²

Het Israëlische leger heeft in reactie op deze ongekend terrurdaad de tegenoperatie ‘Zwaarden van IJzer’ afgekondigd.

Een met bloed doordrenkt kinderbed in kibboets Kfar Aza, te zien op een foto gedeeld door premier Benjamin Netanyahu op 11 oktober 2023 in de nasleep van de Hamas-aanval op Israël op 7 oktober. (X/Netanyahu)

Diep gewortelde Jodenhaat

De NOS zondt beelden uit Nablus op de bezette Westelijke Jordaanoever, waar veel Palestijnen feestvieren. De mensen staan achter de aanval van de Palestijnse militante beweging Hamas tegen Israël:

De beelden die uit Gaza kwamen waren veel verontrustender. Michael Koplow, die verbonden is aan het Israel Policy Forum en tevens Senior Onderzoeksmedewerker is bij het Kogod Research Center van het Shalom Hartman Institute of North America, beschrijft de volgende taferelen in Gaza:

“Hamas-strijders in gevechtskleding zijn, maar dat er ook een verontrustend aantal ogenschijnlijke burgers meedoet om Israëlische gijzelaars terug naar Gaza te brengen. Velen van hen leken opgewekt, alsof ze in een avonturenpark met vrienden waren. Ik zag gewone Palestijnen die hun overwinnende helden toejuichten toen ze met burgergevangenen terugkeerden naar de straten van Gaza, alsof hun team zojuist de wereldbeker had gewonnen. In een video duwden ze elkaar bijna omver om op dode Israëlische lichamen te trappen. Ondanks alle verontwaardiging over de Hamas-commando’s, baren de niet-Hamas-commando’s mij het meeste zorgen. Ze laten zien in hoeverre de dehumaniserende Jodenhaat de Palestijnse samenleving heeft doordrongen, tenminste in Gaza, tenminste in deze beelden die vandaag op sociale media circuleren. We hebben eerder vieringen van Palestijnse martelaarschap gezien, gesteund door de toelagen van de Palestijnse Autoriteit aan de overlevende familieleden van degenen die Israëliërs aanvallen. Maar er is een wereld van verschil tussen het uitdelen van baklava nadat er een paar Israëli’s zijn neergeschoten of gestoken op straat in Tel Aviv en het vrolijk meewerken aan de ontvoering van jongvolwassenen op een dansfeest in de woestijn.”¹³

Terrible and disturbing visuals of the kidnapping of an Israeli soldier who was taken into Gaza. #Israel pic.twitter.com/5R1LGLf8aC

— Sneha Mordani (@snehamordani) October 7, 2023

Mensen die feest vieren als er Israëliërs zijn vermoord en elkaar verdringen om op dode Israëlische lichamen te trappen, zijn niet geïnteresseerd in vrede. Volgens colmuniste Fidan Ekiz is het een uiting van “een diep gewortelde Islamitische Jodenhaat, die verder gaat dan vergelding voor het leed en het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan”.¹⁴

Deze terroristische aanval van Hamas op Israël is het resultaat van jarenlange verspreiding van religieus geïnspireerde Jodenhaat. De antisemitische ideologie van Hamas en andere actoren in de moslimwereld heeft deze haat gevoed en het heeft zich verspreid in alle onderdelen van de samenleving, waaronder religie, politiek, onderwijs en cultuur. Deze ideologie demoniseert niet alleen Israël, maar beschouwt ook de Joden als minder dan menselijk.

In de Arabische wereld is het gebruikelijk om Joden in moskeeën en de politieke arena af te schilderen als apen en varkens. Deze beeldspraak is gebaseerd op bepaalde koranverzen waarin wordt beschreven dat sommige Joden werden gestraft door in apen en varkens te veranderen vanwege het schenden van de sabbat. Dit gaat verder dan simpele beledigingen, omdat door Joden herhaaldelijk af te schilderen als apen en varkens, ze worden gedehumaniseerd en ontmenselijkt. Dit creëert een voedingsbodem voor de uitroeiing van Joden.

In het boek “Van Jodenhaat naar zelfmoordterrorisme: Islamisering van het Europees antisemitisme in het Midden-Oosten” van theoloog Hans Jansen, worden tientallen preken geanalyseerd die vooraanstaande imams in het Midden-Oosten tussen 2000 en 2005 op televisie en in moskeeën hebben gehouden. In deze preken komt het thema naar voren dat Joden die weerstand bieden tegen Allah door Hem worden vervloekt en door Hem in apen en varkens worden veranderd.¹⁵

Het is een ideologie van haat die van generatie op generatie wordt doorgegeven, zelfs aan schoolkinderen.¹⁶ Op school wordt het martelaarschap gepropageerd en op zomerkampen krijgen Gazaanse kinderen een militaire en een religieus-ideologische training ter voorbereiding op de jihad tegen Israël. Sterven als een shahid (martelaar) is de garantie om direct in het paradijs toegelaten te worden. Een hele nieuwe generatie Palestijnen is grootgebracht met deze doodscultus, waarin sterven voor Allah en het maken van zoveel mogelijk slachtoffers als het hoogste goed wordt gezien.¹⁷

Dit diepgewortelde antisemitisme heeft geleid tot de recente gruwelijke aanval op Israël, waarbij honderden ongewapende burgers, onder wie vrouwen, kinderen en bejaarden, zijn vermoord of gegijzeld. Het beschouwen van een heel volk als minderwaardig, vormt de rechtvaardiging voor de wreedheden die we hebben gezien op 7 oktober 2023.

Matthias Küntzel: “Het antisemitisme van Hamas past in de traditie van de nationaal-socialistische wil tot vernietiging en wordt gesteund door Iran.”¹⁸

Wanneer is vrede mogelijk?

Hamas, een terreurbeweging die haar eigen volk, waaronder vrouwen en kinderen, inzet als menselijk schild, wil geen vrede. De leiding van Hamas heeft keer op keer rampspoed gebracht, ook over de eigen burgers in Gaza en dit moet stoppen. Er zal geen vrede zal zijn voor Gaza of Israël totdat de infrastructuur van Hamas is vernietigd. Israël moet zichzelf verdedigen tegen deze barbaarse terreurgroep; de veiligheid van Israël en haar inwoners is topprioriteit.

Dit is de echte en langetermijnstrijd. Op korte termijn zal de uitdaging voor het Israëlische leger liggen in het met man en macht aanvallen van de Hamas-infrastructuur, zoals het tunnelcomplex onder Gaza, de operatiecentra, waar ze hun wapens opslaan en waar de Gaza-leiding zich schuilhoudt, waarbij getracht wordt om het aantal burgerslachtoffers zo klein mogelijk te houden.

Tegelijk probeert Hamas te voorkomen dat veel Palestijnen van het noorden van Gaza naar het zuiden vluchten. Israël heeft veilige vluchtwegen geopend, maar de jihadisten willen juist dat er zoveel mogelijk burgers in dat gebied blijven, omdat ze weten dat het Israëlische leger altijd probeert om burgerslachtoffers te vermijden. Ze weten dat dit het Israëlische leger zal vertragen bij een grondoffensief. Bovendien hebben de terroristen er belang bij dat er zoveel mogelijk burgerslachtoffers vallen, omdat ze die voor propagandadoeleinden kunnen gebruiken.¹⁹

Daarna is het zaak dat een ander regime aan de macht te krijgen waarmee mogelijk wel vrede gesticht kan worden. Het is echter de vraag of dat mogelijk is.

Over het algemeen heeft 57% van de Gazanen op zijn minst een enigszins positieve mening over Hamas. De percentages zijn vergelijkbaar onder Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever (52%) en Oost-Jeruzalem (64%). Maar organisaties zoals Islamitische Jihad en Lion’s Den genieten de meeste wijdverspreide steun onder de bevolking in Gaza. Ongeveer driekwart van de Gazanen geeft steun aan beide groepen.²⁰

Islamitische Jihad, volledig bekend als de Islamitische Jihadbeweging in Palestina, is een coalitie van diverse Palestijnse splintergroeperingen met als doel de vernietiging van de staat Israël en het vestigen van een islamitische Palestijnse republiek op zowel Israëlisch grondgebied als in de Palestijnse gebieden.²¹

De Lions’ Den is een militante Palestijnse groep die opereert in Judea en Samaria, ook bekend onder de naam ‘Westelijke Jordaanoever’. Deze organisatie bestaat uit leden van verschillende Palestijnse militante organisaties, waaronder Hamas, Palestijnse Islamitische Jihad, en ontevreden leden van Fatah, voornamelijk jongeren en seculieren.²²

Denazificatie

Het was Golda Meir, de 4e premier van Israël van 1969 tot 1974, die lang geleden terecht zei: “You cannot negotiate peace with someone who has come to kill you.”

We hebben een eigentijdse vorm van ‘denazificatie’ nodig in Gaza en de andere Palestijnse gebieden. Deze aanpak moet zich richten op de diepgewortelde en rabiate Jodenhaat dat de basis vormt voor de massamoord van 7 oktober 2023. Dit antisemitisme is wijdverspreid, van de preken van talloze imams over de hele moslimwereld tot het aanmoedigen van studenten om deze slachting te prijzen als ‘dekolonisatie’.²³ Het doel is om deze diepgewortelde haat aan te pakken en te vervangen door een cultuur van vrede, menselijke waardigheid en respect voor het leven. Ook hier zijn de woorden van Golda Meir van toepassing: “Vrede zal er pas komen wanneer de Arabieren meer van hun kinderen gaan houden dan zij ons haten.”

Dit denazificatieproces zal een langdurige en moeilijke strijd zijn, vergelijkbaar met de naoorlogse denazificatie, maar het is cruciaal voor het bereiken van een duurzame vrede in de regio.

Een dergelijke ‘denazificatie’ vereist niet alleen het veranderen van individuele overtuigingen, maar ook het transformeren van hele islamitsiche samenlevingen en politiek-religieuze structuren. Het is een taak van epische omvang. Vooral ook omdat deze Jodenhaat religieus geïnspireerd is. Het is de diepgewortelde haat tegen Joden die de grondlegger van de islam, Mohammed, in het geloof heeft geïntroduceerd. Deze haat drijft zowel het wereldwijde probleem van extreem antisemitisme onder moslims aan, zoals blijkt uit harde onderzoeksgegevens, als de voortdurende inspanningen om de staat Israël te vernietigen.²⁴

Een dergelijke transformatie is menselijkerwijs gesproken onhaalbaar. Dat kan alleen maar als mensen veranderen door het levensveranderende evangelie van Jezus Christus. En als er genoeg mensen tot geloof komen, de kerken volstromen en de mensen een wezenlijke geestelijke verandering en groei doormaken en steeds meer op Jezus Christus gaan lijken, dan zal het uiteindelijk leiden tot een diepgaande en blijvende transformatie in de volle breedte van de samenleving.

Reacties

Hieronder kun je reageren op dit artikel. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.