Hoogfunctionerende depressie: als je doorgaat terwijl je langzaam leegloopt + zelftest

Last Updated on 5 juni 2025 by M.G. Sulman

Je doet wat er van je verwacht wordt. Je bent behulpzaam, ambitieus, georganiseerd. En toch voel je het steeds vaker vanbinnen schuren: een moeheid die niet overgaat, een leegte die je niet kunt plaatsen. Welkom in de wereld van hoogfunctionerende depressie — een vorm van depressie die zich slim verstopt achter een glimlach, prestaties en verantwoordelijkheden. In dit artikel lees je hoe het voelt, hoe je het herkent, wat het met je doet, en vooral: wat je eraan kunt doen. Want je hoeft niet eerst in te storten om serieus genomen te worden.

Wat is hoogfunctionerende depressie?

Achter het masker van succes

Je lacht, je zorgt, je presteert. Op kantoor ben je de rots in de branding, thuis de stille kracht waarop iedereen leunt. En toch… vanbinnen brokkelt er iets af. Hoogfunctionerende depressie is een stille vorm van lijden. Geen donkere kamer en tranen op de bank — maar een masker van normaliteit, dat vaak zó goed past dat zelfs jij vergeet dat je het draagt.

Geen klassiek beeld van depressie

Bij ‘depressie‘ denken veel mensen aan iemand die niets meer kan, niets meer wil, die in bed ligt met de gordijnen dicht. Maar hoogfunctionerende depressie ziet er heel anders uit. Het is een vorm van depressie waarbij je wel blijft functioneren — en soms zelfs uitblinkt — terwijl je geestelijk uitgeput, somber of leeg vanbinnen bent. Het is een strijd in stilte, waarbij de buitenwereld niets in de gaten heeft. En vaak jijzelf ook niet.

De kracht die je opbrandt

Je houdt alle ballen in de lucht, want je móet sterk zijn. Je moet doorgaan. Maar dat constante ‘moeten’ eist z’n tol. Hoogfunctionerende depressie treft vaak mensen die veeleisend zijn voor zichzelf, die perfectionistisch zijn, verantwoordelijk, en… moe. Niet van gisteren, maar van jaren.

Een term zonder label

In medische handboeken kom je ‘hoogfunctionerende depressie’ niet officieel tegen — het is geen aparte diagnose. Maar de ervaring is echt. Het lijkt op dysthymie (een aanhoudende lichte depressie), of op een gemaskeerde depressie waarbij klachten zich verstoppen achter gedrag. Toch herkennen steeds meer therapeuten én patiënten zich in deze term. Het geeft woorden aan wat eerder stil bleef.

Hoe voelt het van binnen?

Een glimlach met een barst

Je begint je dag met een lach – maar hij zit losjes op je gezicht geplakt. Je maakt grapjes op je werk, je luistert naar anderen, je zegt: “Gaat prima!” En toch voel je het knagen vanbinnen. Alsof er iets ontbreekt. Alsof er iets zwaar op je drukt, maar je kunt er de vinger niet op leggen. Mensen bewonderen je om je veerkracht, maar jij weet: het is niet veerkracht, het is overleven.

Leegte tussen de regels

Hoogfunctionerende depressie voelt als doorgaan op reserve. Alsof je geest op standje ‘overleven’ staat, terwijl je uiterlijk gewoon meedraait. Je voelt je vaak leeg, futloos, snel geïrriteerd of vlak. Dingen die je vroeger blij maakten, doen je weinig meer. Je hunkert naar rust, maar weet niet wat echte rust is. Ondertussen blijf je taken afvinken en verwachtingen inlossen — soms tot het absurde toe.

De innerlijke strijd

Je innerlijke dialoog is zelden mild. “Stel je niet aan.” “Er zijn mensen die het zwaarder hebben.” “Je moet gewoon dankbaar zijn.” Je leeft onder een zelfopgelegde druk: altijd sterk zijn, altijd doorgaan. En juist omdat je functioneert, neem je je eigen signalen niet serieus. Je blijft maar redeneren, relativeren, rationaliseren. Tot het licht langzaam dooft — zonder dat iemand het merkt.

Niemand ziet het. Behalve jij – soms

Je omgeving zegt: “Wat knap hoe je alles doet!” Maar ze zien niet dat je wakker ligt van alles wat nog moet. Ze merken niet dat je eten minder smaakt, muziek minder raakt, dat je hart al tijden niet echt licht voelt. Je glimlacht. Je werkt. Je belt je moeder. En diep vanbinnen fluistert iets: “Ik ben moe. Zo moe.”

Signalen en symptomen die vaak worden gemist

Het masker van ‘alles onder controle’

Wie aan depressie lijdt maar tóch doorgaat, zendt vaak verwarrende signalen uit. Je lijkt georganiseerd, actief, gevat. Maar achter dat gecontroleerde uiterlijk gaat vaak een emotionele uitputtingsslag schuil. Juist dat contrast maakt hoogfunctionerende depressie moeilijk te herkennen — voor anderen, én voor jezelf.

Constante vermoeidheid die je niet kunt slapen

Je slaapt misschien acht uur per nacht, maar je wordt moe wakker. Niet alleen lichamelijk moe, maar geestelijk uitgeput. Elke dag lijkt een marathon. Je hoofd draait overuren, en zelfs in het weekend lukt het je niet om écht op te laden.

Emotionele vlakheid of juist prikkelbaarheid

Veel mensen met hoogfunctionerende depressie voelen zich afgestompt. Dingen laten je koud die je vroeger raakten. Of je reageert juist snel geprikkeld: kleine dingen kunnen je uit het veld slaan, al laat je het niet altijd merken. Je lontje is kort, je reserves zijn op.

Overmatig perfectionisme en controledrang

Je legt de lat hoog. Altijd al gedaan. Maar nu voelt het alsof je móet presteren, anders val je door de mand. Je bent streng voor jezelf, plant alles strak, en laat geen ruimte voor fouten. Controle geeft je een tijdelijk gevoel van grip — maar kost enorm veel energie.

Sociale overcompensatie

Je bent altijd beschikbaar voor anderen. Je helpt, je luistert, je regelt. Je houdt de sfeer erin. Maar dat sociale ‘inchecken’ komt vaak voort uit een diepgewortelde angst om afgewezen te worden of niet goed genoeg te zijn. En ondertussen verwaarloos je jezelf.

Schuldgevoel zonder reden

Je voelt je vaak schuldig. Omdat je niet écht blij bent. Omdat je denkt dat je tekortschiet. Omdat je je partner, je kinderen of je collega’s niet kunt geven wat je zou willen. Dat schuldgevoel zit diep — zelfs al zegt iedereen dat je het goed doet.

Kleine lichamelijke signalen

Hoogfunctionerende depressie laat zich soms ook lichamelijk zien: hoofdpijn, gespannen spieren, buikklachten, hartkloppingen. Maar je wijdt het aan ‘drukte’ of ‘stress’ — niet aan iets wat dieper zit.

Waarom het zo moeilijk is om hulp te vragen

“Ik red me wel” – maar tegen welke prijs?

Mensen met een hoogfunctionerende depressie hebben één ding gemeen: ze zijn doorzetters. Ze houden het draaiende. Voor hun gezin, hun werk, hun reputatie. Die kracht is bewonderenswaardig — maar wordt ook hun valkuil. Want als je altijd degene bent die anderen helpt, wie mag jou dan helpen?

Schaamte in een nette verpakking

Veel hoogfunctionerende mensen schamen zich voor hun somberheid. Ze denken dat het zwakte is. “Ik heb toch een baan, een huis, misschien zelfs een gezin — waar klaag ik over?” Ze rationaliseren hun gevoelens weg en vergelijken zichzelf met mensen die het ‘zwaarder’ hebben. Alsof je eerst op de grond moet liggen voordat je mag zeggen dat je pijn hebt.

Angst om het beeld te breken

Wie lang heeft geleefd met het masker van “sterk, vrolijk en capabel”, vreest vaak het moment dat anderen de barsten gaan zien. Wat zullen ze denken als jij zegt dat je het niet meer trekt? Wat als je niet langer voldoet aan het beeld dat je zelf zo zorgvuldig hebt opgebouwd?

Onzichtbare strijd = onzichtbare hulpvraag

Omdat je blijft functioneren, ziet je omgeving de ernst niet. “Je doet het toch goed?” “Je lacht toch?” En dus voel je je onbegrepen. Of erger nog: je twijfelt aan je eigen gevoelens. Misschien is er wel niks aan de hand. Misschien stel je je aan. En zo gaat de cirkel verder.

Hulp vragen voelt als falen

Voor veel mensen voelt hulp vragen als toegeven dat je tekortschiet. Zeker als je gewend bent om alles zelf te regelen. Maar echte kracht zit niet in volhouden tot je omvalt — echte kracht zit in herkennen wanneer je jezelf geweld aandoet. En in durven zeggen: “Ik heb hulp nodig.”

Impact op werk, relaties en gezondheid

Op het oog succesvol, vanbinnen aan het wankelen

Je doet je werk. Je haalt deadlines. Je bent beschikbaar, beleefd en productief. Op papier ziet het er allemaal keurig uit. Maar wat niemand ziet, is dat je elke ochtend jezelf bij elkaar moet rapen om überhaupt te beginnen. Dat je hoofd bonkt van de spanning, je concentratie afbrokkelt, en je glimlach steeds meer een reflex wordt. De werkdruk is zwaar — niet per se door je taken, maar door het gewicht dat je zelf meedraagt.

Werk: altijd aan, nooit echt opgeladen

Voor veel mensen met een hoogfunctionerende depressie wordt werk een schuilplaats én een valkuil. Het is de plek waar je controle hebt, waar je doelen kunt afvinken. Maar het kost je ook alles. Je werkt over om maar niet stil te hoeven vallen. Je pakt verantwoordelijkheden op die niemand vraagt, uit angst om ‘nee’ te zeggen. Ondertussen hakt het erin: je geheugen laat je vaker in de steek, je maakt fouten waar je van schrikt, en je voelt je nooit écht klaar met de dag.

Relaties: aanwezig, maar op halve kracht

In relaties voelt het alsof je toneel speelt. Je bent er — maar niet helemaal. Je partner merkt misschien dat je stiller bent, sneller geprikkeld, minder warm. Je vrienden zeggen dat je afstandelijk bent geworden, of juist té sociaal druk, alsof je alles wilt verdoezelen. Je voelt je schuldig omdat je er ‘niet echt’ bent, maar ook onbegrepen omdat niemand ziet hoe moe je bent. En dus trek je je verder terug, of blijf je oppervlakkig lachen — want dan vallen de barsten minder op.

Je gezondheid betaalt de prijs

Je lichaam spreekt. Maar luister je? Spanningshoofdpijn, stijve schouders, een opgejaagd gevoel, hartkloppingen. Eten is iets wat ‘moet’, slapen is onrustig, sporten lukt al weken niet meer. En toch blijf je gaan. Totdat je lichaam zegt: stop. Soms via een burn-out. Soms via een paniekaanval. Soms via totale uitputting.

Hoogfunctionerende depressie speelt zich misschien in stilte af, maar laat sporen na in elke vezel van je bestaan. Het is geen ‘lichte’ vorm van depressie. Het is een diepe worsteling — alleen in een net pak.

Wat kun je doen als je jezelf hierin herkent

Je bent niet gek. Je bent moe van sterk zijn

Het eerste wat je moet weten: je bent niet alleen. En je stelt je niet aan. Hoogfunctionerende depressie is écht — en jij hoeft niet te wachten tot je instort om serieus genomen te worden. Als je dit herkent, is dat al een teken van innerlijke wijsheid. Er zit iets in jou dat zegt: “Zo wil ik niet blijven doorgaan.” Luister daarnaar.

Sta even stil. Adem. Kijk eerlijk naar jezelf

Je hoeft niet meteen een grote stap te zetten. Begin klein. Neem bewust tijd om stil te staan. Zet je telefoon uit. Ga wandelen. Schrijf op wat je voelt — zonder filter. Wat zou je zeggen tegen een goede vriend(in) die zich zo voelt als jij nu? En durf dat ook tegen jezelf te zeggen. Mildheid is geen zwakte; het is herstel in de kiem.

Doorbreek het zwijgen – juist bij wie je vertrouwt

Je hoeft het niet alleen te dragen. Vertel iemand wat je voelt. Kies iemand bij wie je je veilig voelt — een vriend, partner, mentor, collega. Begin simpel: “Ik merk dat het al een tijd niet goed gaat vanbinnen, ook al ziet niemand het.” Je hoeft niet alles ineens te vertellen. Maar elke keer dat je iets deelt, valt er een stukje gewicht van je schouders.

Zoek passende hulp, ook als je nog twijfelt

Hoogfunctionerende mensen wachten vaak té lang met hulp zoeken. “Het gaat nog wel.” “Ik functioneer toch?” Maar stel jezelf de vraag: functioneer je — of overleef je? Een huisarts kan je helpen om de eerste stap te zetten. Therapie hoeft geen laatste redmiddel te zijn; het kan juist een plek zijn waar je eindelijk even mag zijn, in plaats van doen.

Geef jezelf toestemming om te helen

Je hoeft niet eerst ‘kapot’ te gaan om zorg te verdienen. Je hoeft niets te bewijzen. Je mag ruimte innemen, verdrietig zijn, moe zijn, op adem komen. Herstel begint waar je stopt met doen alsof het goed gaat, en waar je zacht wordt voor jezelf. Niet zwakker — maar wijzer.

Behandelmogelijkheden

Geen quick fix, wél een echte weg terug

Hoogfunctionerende depressie vraagt om meer dan een ‘positieve mindset’ of een weekje vakantie. Het vraagt om een behandeling die niet alleen kijkt naar je functioneren, maar naar je binnenkant: je overtuigingen, patronen, pijnpunten én krachtbronnen. De weg terug begint met serieus genomen worden — door jezelf én door een deskundige.

Therapie: een plek om jezelf terug te vinden

De meeste mensen met hoogfunctionerende depressie hebben baat bij gesprekstherapie, vooral cognitieve gedragstherapie (CGT). Deze therapievorm helpt je negatieve denkpatronen te herkennen en vervangen door gezondere overtuigingen. Ook schematherapie wordt vaak ingezet, vooral als je jezelf chronisch tekortdoet, moeilijk grenzen stelt of perfectionistisch bent.

Soms helpt het om therapie te combineren met mindfulness of ACT (Acceptance and Commitment Therapy), waarin je leert leven met moeilijke gevoelens zónder je ermee te vereenzelvigen. Je bént niet je depressie — je bént een mens die ermee worstelt.

Medicatie: niet altijd nodig, soms helpend

Als je klachten ernstig zijn of al lang bestaan, kan medicatie een optie zijn. Antidepressiva worden soms voorgeschreven om de biologische disbalans in je hersenen te herstellen. Ze nemen de oorzaak niet weg, maar kunnen je net genoeg lucht geven om therapie aan te kunnen. Het is geen zwakte, maar soms gewoon nódig.

Laat je hierin goed begeleiden door je huisarts of psychiater — en weet: stoppen of afbouwen doe je altijd onder toezicht, nooit op eigen houtje.

Lichaamsgerichte therapie: hoofd en lijf weer verbinden

Je lichaam is niet je vijand, maar vaak wél de plek waar je spanning opslaat. Denk aan somatic experiencing, ademcoaching of zelfs fysiotherapie. Zulke therapieën kunnen helpen om weer te voelen, te landen in het hier en nu, en beter te leren luisteren naar je grenzen.

Groepstherapie of lotgenotengroepen

In een groep praten met anderen die hetzelfde meemaken, kan helend zijn. Het normaliseert je ervaring en breekt het isolement open. Je ontdekt dat je niet alleen bent, dat anderen jouw ‘maskermechanismen’ herkennen, en dat er hoop is op verandering.

Geloofsgerichte begeleiding (voor wie dat zoekt)

Als geloof een belangrijke rol speelt in je leven, kan een christelijke hulpverlener je helpen om je klachten te verbinden met je zingeving, je worsteling met controle, schuld of roeping. Denk aan een christelijke psycholoog, een pastorale counselor of een geestelijk begeleider die ook psychisch lijden serieus neemt.

Ervaringen van mensen met een hoogfunctionerende depressie

“Ik was de vrolijke collega — en ondertussen zonk ik weg”

Sanne (34, jurist):

“Iedereen zei altijd dat ik zo’n positieve energie had. Ik was de sfeermaker op kantoor, deed alles op tijd, haalde targets. Maar wat niemand zag: ik ging huilend naar huis. En dan de volgende ochtend weer in de make-up, glimlach op, en doorgaan. Pas toen ik letterlijk niet meer uit bed kon komen, ben ik gaan praten. Ik schaamde me kapot. Maar dat was het begin van mijn herstel.”

“Mensen zeiden: ‘Jij? Depressief? Nooit gedacht!’”

Mark (41, docent):

“Ik heb nooit een dag ziek gemeld. Ik gaf les, schreef boeken, coachte studenten. Van buiten leek alles prima. Maar vanbinnen voelde ik me al jaren leeg. Geen energie, geen vreugde. Toen ik uiteindelijk bij de huisarts zat, zei ik: ‘Ik denk dat ik depressief ben, maar ik functioneer nog te goed.’ Ze keek me aan en zei: ‘Dat maakt het juist gevaarlijk.’”

“Ik dacht dat ik gewoon lui was”

Esra (26, student):

“Iedereen noemde me een perfectionist. Altijd hoge cijfers, altijd bezig. Maar ik voelde me vaak zinloos. Als ik niet studeerde, voelde ik me schuldig. Als ik wél studeerde, voelde het leeg. Ik dacht dat ik gewoon lui of ondankbaar was. Pas in therapie leerde ik dat ik mezelf totaal overvroeg — en eigenlijk diep verdrietig was. Het gaf zoveel opluchting om woorden te vinden voor dat gevoel.”

“Mijn geloof gaf me kracht — en tegelijk zat ik ermee”

Marije (38, moeder van drie):

“Ik bad, ik las mijn Bijbel, ik vertrouwde op God. Maar ik voelde me ook zó moe, zó verloren. Ik dacht: een echte christen hoort zich niet zo te voelen. Dat was het ergste: ik voelde me niet alleen somber, maar ook schuldig over mijn somberheid. Pas toen ik besefte dat God ook in mijn gebrokenheid dichtbij was, durfde ik hulp te zoeken. Niet omdat ik Hem minder vertrouwde — maar juist omdat ik dat wél deed.”

Geloof, hoop en kwetsbaarheid

God vraagt geen masker

Als er één plek is waar je jezelf zou moeten kunnen zijn, dan is het in de aanwezigheid van God. En toch voelen veel gelovigen met hoogfunctionerende depressie zich dubbel belast: niet alleen worstel je met somberheid, maar ook met schuldgevoel daarover. “Waar is mijn vreugde?” “Ben ik ondankbaar?” “Waar is mijn geloof gebleven?” Maar weet dit: God eist geen opgewekt gezicht. Hij wil je hart — juist als dat moe is, gebroken, stil.

Kracht in zwakheid

In 2 Korinthe 12:9 zegt de Heere:

“Mijn genade is u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.”
Dat is geen troost voor later — het is een belofte voor nu. Niet jouw presteren, maar Zijn genade draagt je. Niet jouw vermogen om vol te houden, maar Zijn trouw. Juist wanneer jij niet meer kunt, is Hij des te nabij. En ja, dat gaat tegen alles in wat onze prestatiecultuur ons leert. Maar het is de omgekeerde logica van het Koninkrijk.

Je bent geen mindere gelovige

Je bent niet minder waard als je depressief bent. Je geloof is niet per definitie zwakker. Denk aan Elia, die onder een struik ging liggen en bad dat hij mocht sterven (1 Kon. 19). Denk aan Job, die zijn geboortedag vervloekte. Denk aan David, die in de psalmen roept: “Tot U roep ik, maar U antwoordt niet.” (Psalm 22:3). God schrikt niet van je duisternis. Hij ís er middenin.

Hoop die niet afhangt van je stemming

De hoop van het evangelie is niet gebaseerd op hoe jij je voelt, maar op wie Christus is. Zelfs als jij geen hoop voelt, is er hoop. Zelfs als jij geen kracht hebt, blijft Hij trouw. Je gevoel is grillig, maar Zijn Woord is vast. Hij, die Zichzelf gaf voor jou, laat het werk dat Hij begon, niet in de steek. Niet op je piek — en niet in je diepte.

Kwetsbaarheid is geen zwakte — het is ruimte maken voor genade

Het voelt misschien als falen om te zeggen: “Ik trek het niet.” Maar dat moment van eerlijkheid is vaak het begin van iets nieuws. Een nieuw fundament, niet gebouwd op ‘sterk moeten zijn’, maar op afhankelijkheid van Degene die jou door en door kent. En die zegt: “Ik ben met je. Ook als je niets meer te geven hebt.”

Wanneer moet je wél aan de bel trekken

Wachten tot het misgaat? Niet nodig, niet gezond

Veel mensen met een hoogfunctionerende depressie stellen hulp uit tot het écht niet meer gaat. Tot je huilend op het toilet zit. Tot je lijf het opgeeft. Tot je plotseling door de mand valt — op je werk, thuis, of in jezelf. Maar waarom wachten tot de storm onhoudbaar is, als je nu al de eerste signalen voelt? Aan de bel trekken is geen teken van zwakte. Het is moed. Het is wijsheid. Het is leven kiezen.

Alarmsignalen die je serieus moet nemen

Let op deze signalen — ook als ze ‘klein’ lijken:

• Je voelt je al weken (of maanden) leeg, gespannen of somber, ook als er niets ‘ergs’ gebeurt.

• Je kunt niet meer écht genieten van dingen die je vroeger energie gaven.

• Je blijft functioneren, maar alles voelt als sleuren of overleven.

• Je hebt fysieke klachten zonder duidelijke medische oorzaak: moeheid, hoofdpijn, buikpijn, hartkloppingen.

• Je hebt moeite om in slaap te komen of wordt uitgeput wakker.

• Je merkt dat je steeds meer doet om ‘de schijn op te houden’ — en steeds minder jezelf voelt.

• Je hebt gedachten als: “Ik zie er niet tegenop om niet meer te bestaan.”

• Je denkt regelmatig dat het anderen beter zou vergaan zonder jou.

Ook bij vage twijfels: ga wél

Je hoeft niet te wachten op een ‘diagnose’ of een crisis. Als je ergens voelt dat het niet goed gaat, is dat al reden genoeg om iemand in vertrouwen te nemen. Een huisarts. Een therapeut. Een mentor. Een voorganger. Zelfs één goed gesprek kan al iets losmaken, iets verlichten.

Wat je nu al kunt doen

• Bel je huisarts. Dit is altijd een goed startpunt.

• Schrijf op wat je voelt. Zo kun je er later beter woorden aan geven.

• Praat met één persoon die je vertrouwt. Je hoeft het niet alleen te dragen.

• Overweeg professionele hulp. Je hoeft niet ‘diep genoeg’ te zitten om serieus genomen te worden.

• Weet: je mag hulp ontvangen. Niet als luxe, maar als recht van een mens die leeft.

Je bent het waard — nu, vandaag

Hoogfunctionerende depressie fluistert vaak: “Het valt wel mee.” “Je redt het nog.” “Je stelt je aan.” Maar dat zijn niet je echte gedachten. Dat zijn de stemmen van vermoeidheid, schaamte en doorgaan-op-automatisch. Doorbreek ze. Door simpelweg toe te geven: “Ik heb hulp nodig.” En dat is geen eindpunt — maar het allereerste lichtpunt.

✅ Zelftest: herken jij hoogfunctionerende depressie?

Beantwoord onderstaande vragen met ja of nee. Tel daarna hoeveel keer je ‘ja’ hebt geantwoord.

Mentale en emotionele signalen

1. Voel je je al langere tijd leeg, vlak of onverschillig, terwijl je ‘gewoon doorgaat’?

2. Heb je vaak het gevoel dat je speeltoneel speelt of een masker draagt?

3. Ben je vaak vermoeid, ook als je voldoende slaapt?

4. Heb je last van schuldgevoelens of het gevoel tekort te schieten, zonder duidelijke reden?

5. Kun je moeilijk genieten van dingen die je vroeger blij maakten?

Functioneren en coping

6. Presteer je op werk of studie, maar voelt het alsof je aan het overleven bent?

7. Heb je moeite om ‘nee’ te zeggen of grenzen te stellen, zelfs als je uitgeput bent?

8. Voel je je schuldig of zwak bij de gedachte om hulp te vragen?

9. Ben je bang om anderen teleur te stellen als je toegeeft dat het niet goed met je gaat?

10. Zoek je afleiding in werk, scrollen, eten of constante activiteit om maar niet stil te hoeven staan?

---

🔍 Uitslag

• 0–2 keer ja: Je ervaart mogelijk stress of vermoeidheid, maar er zijn weinig aanwijzingen voor hoogfunctionerende depressie. Blijf wel alert bij aanhoudende klachten.

• 3–5 keer ja: Er kunnen tekenen zijn van overbelasting of onderdrukte somberheid. Overweeg een gesprek met een vertrouwenspersoon of huisarts.

• 6 of meer keer ja: De kans is groot dat je kenmerken van hoogfunctionerende depressie vertoont. Je hoeft niet te wachten tot het erger wordt — hulp zoeken mag ook nu al.

🟡 Deze test is geen medische diagnose, maar kan wel een eerste stap zijn naar inzicht en herstel.

Reacties en ervaringen

Heb je zelf ervaring met hoogfunctionerende depressie? Of wil je iets delen wat je anderen kan helpen — een tip, een herkenbaar moment, een bemoediging? Reageren kan hieronder.

Let op: je reactie wordt niet direct geplaatst. We lezen eerst alle bijdragen om spam of ongepaste reacties eruit te filteren. Dat kan soms even duren, maar we waarderen je inbreng enorm. 💬