Leugens in het denken van deze tijd, door de Bijbelse mangel gehaald

Last Updated on 8 maart 2025 by M.G. Sulman

Zeg eerlijk, het is toch bijna niet bij te benen? Overal waar je kijkt vliegen de levenswijsheden je om de oren. Van die kekke kreten op tassen, podcasts vol zelfliefde en buurvrouwen die bij het tuinhek fluisteren dat iedereen vooral “z’n eigen waarheid” moet leven. En hé, het klinkt allemaal best gezellig. Totdat je erachter komt dat bijna al die uitspraken in feite regelrecht ingaan tegen wat de Bijbel erover zegt. In dit artikel nemen we de proef op de som. Geen zware kost, wél een frisse duik in de 10 hardnekkigste leugens waar Nederland anno 2025 maar al te graag in zwemt – en we zetten daar gewoon ouderwets Bijbelse waarheid naast. Met een knipoog, een beetje peper, en een flinke schop onder die moderne feelgood-tafels. Klaar? Komt-ie.

De grote leugenfabriek van 2025

Wat zeg je nou? Een fabriek?

Ja, precies dat. Een dampende, stampende, nooit slapende leugenfabriek, ergens tussen het laatste restje nuchterheid en de eerstvolgende algoritmepush in. En of je wilt of niet, je krijgt er dagelijks gratis samples van in je schoot geworpen. Je hoeft er niet eens op te abonneren. Zet je telefoon aan. Open een willekeurige app. Loop een supermarkt binnen. Strik je veters op het schoolplein. Daar zoemt het alweer rond: “Jij bent goed zoals je bent.” “Iedereen heeft zijn eigen waarheid.” “Het universum luistert naar jouw wensen.”

Nu goed, in een wereld waar influencers meer impact hebben dan je grootmoeder en waar tijdgeest klinkt als een hippe podcasttitel, is het ook niet heel verrassend. Maar allez, even serieus… Wie heeft deze dingen ooit op waarheid gecontroleerd? Je zou bijna denken dat we collectief ons hoofd gestoten hebben tegen een te laag deurkozijn en vervolgens besloten: ach joh, laten we alles maar geloven wat lekker klinkt.

Een voorbeeld dat te gênant voor woorden is

Er was eens – en nee, dit is geen sprookje – een docent die zijn klas vertelde dat goed en kwaad niet écht bestaan. “Dat bepaal je zelf,” zei hij met een halve latte macchiato in zijn hand. Twee dagen later werd zijn fiets gestolen. En wat denk je? Verontwaardigd tot op het bot. “Wat bezielt iemand om zoiets te doen?” vroeg hij aan een leerling die haar best deed haar lach in te houden.

Tja, zeg het maar. Als goed en kwaad subjectief zijn, is die fietsendief simpelweg iemand die ‘zijn eigen waarheid’ volgde. C’est la vie, meester.

Waarom we dit pikken

Ergens zijn we moe geworden van absolute dingen. Alles wat ‘moet’, voelt verdacht. Alles wat naar autoriteit riekt, naar iets hogers dan onszelf, krijgt een sticker met ‘oude meuk’. En dus laten we liever de boel een beetje waaien. Gewoon gezellig. Geen gedoe. Ieder z’n ding.

Ondertussen is er een soort moreel IKEA-pakket in omloop gekomen: bouw zelf je waarden in drie eenvoudige stappen. Staat niet stabiel? Ach ja, het gaat om het idee.

Maar ondertussen sluipen die leugens overal in. In reclames. In kinderprogramma’s. In coachingsessies van mensen die ‘authentiek leiderschap’ verkopen voor een uurtarief waar je stil van wordt. En we knikken erbij, want wie wil er nou de zuurpruim zijn die roept: “Ehm… klopt dit eigenlijk wel?”

Wie gelooft wat?

Het lijkt veel, maar is weinig

Als je het aan mensen vraagt, lijkt het vandaag de dag wel alsof er duizend wereldbeelden bestaan. Alsof we allemaal op een eindeloze vlooienmarkt staan, waar iedereen van alles op z’n kleedje heeft uitgestald. Hier wat Boeddha, daar wat chakra’s, verderop een snufje mindfulness en ergens in de hoek nog een verdwaalde Bijbel tussen de LP’s van BZN.

Maar kijk, als we het even met bijbelse ogen bekijken – presuppositionalistisch, zoals dat deftige woord luidt – dan valt het reuze mee. Er zijn er maar twee. Ja, echt. Gewoon twee. Je hebt het christelijke wereldbeeld, dat start bij God als Schepper en Koning. En dan heb je de rest. Alles wat het zonder Hem probeert. Meer smaken zijn er niet.

Tussen halfgeloof en halve waarheden

En nee, dat betekent niet dat iedereen die niet gelooft meteen op dezelfde hoop gegooid wordt alsof ze allemaal exact hetzelfde denken. Daar gaat het niet om. Wat wél telt, is het fundament. De bodem onder je denken. De startlijn van je complete wereldbeschouwing.

Dat klinkt misschien een tikje rigide in een tijd waarin je zelfs nog je mening kunt herzien als het gesprek al drie kwartier bezig is, maar dit principe is vrij eenvoudig: óf je bouwt je leven op de waarheid die God heeft gegeven, óf je verzint iets anders. Dat ‘iets anders’ kan heel zacht en spiritueel aanvoelen (“ik geloof in energieën”) of juist snoeihard en kil zijn (“er is alleen maar materie”). Maar in wezen blijft het altijd dat tweede kamp: het niet-christelijke wereldbeeld.

De wijze en de dwaze bouwer

“Daarom, ieder die deze woorden van Mij hoort en ze doet, die zal Ik vergelijken met een verstandig man, die zijn huis op de rots gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en stortten zich op dat huis, maar het stortte niet in, want het was op de rots gefundeerd. En ieder die deze woorden van Mij hoort en ze niet doet, zal met een dwaze man vergeleken worden, die zijn huis op zand gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis, en het stortte in en zijn val was groot.” (Matteüs 7:24-27)

Deze wereld verkoopt zand als fundament. De Bijbel wijst naar de Rots. Waar bouw jij op? 💡

Twee brillen, één werkelijkheid

Stel je voor: twee mensen kijken naar exact dezelfde regenboog. De één ziet Gods trouw. De ander ziet waterdruppels en zonlicht.

Zelfde regenboog. Zelfde moment. Andere bril.

En dat is het punt. Het draait niet alleen om wat je ziet, maar om hóé je kijkt. Wat je aanneemt nog vóór je aan het waarnemen slaat. Je uitgangspunt kleurt alles. En allengs ontdek je: zelfs over de meest simpele dingen als rechtvaardigheid, liefde, waarheid of een ordinaire regenboog valt totaal anders te denken, afhankelijk van welke bril je draagt.

Neutraal terrein bestaat niet

Misschien nog wel het meest ongemakkelijke van dit alles: er is dus geen neutrale grond. Geen filosofisch café waar je even vrijblijvend wat ideeën kunt proeven zonder dat je ergens in gelooft. Zelfs in twijfel zit al geloof verstopt. In afwachten. In jezelf centraal zetten. In alles wat je tussen de regels door belangrijk vindt.

Dus wat blijft er over? Twee wereldbeelden, twee routes, twee bouwtekeningen. En kiezen maar. Want zelfs niks kiezen… is kiezen.

Leugen #1 t/m #5: de gezellige leugens die lekker voelen

Als het maar goed klinkt

Ken je dat? Van die uitspraken waar je mond vanzelf van meezegt: “Ja, precies, zó is het!” En je denkt nog net niet: zet het op een tegeltje en hang het boven de bank. Ze zijn overal, als confetti bij een slecht huwelijk. En eerlijk is eerlijk, op het eerste gehoor… ach, wat klinkt het allemaal vriendelijk. Knus bijna.

Maar hier komt het venijn: deze leugens hebben zachte woorden en warme randjes, maar onder dat laagje poedersuiker zitten ze muurvast in wat de Bijbel gewoon ‘dwaasheid’ noemt. Zonder gêne. Zonder disclaimer. Dus hup, trek je denkpet op en laat je niet in slaap sussen door de gezelligheid.

We gaan er vijf doorakkeren. Vijf leugens die klinken als een gratis kop koffie van de buren, maar ondertussen je wereldbeeld omver duwen als een Duitse herder in een modderpoel.

“Jij bent perfect zoals je bent”

Ha! Deze is vaste prik. Zet Instagram open, tel tot drie en boem, daar is-ie. Een foto van iemand in yogabroek op een fjord met daaronder: “Je bent genoeg. Jij bent precies goed.”

Het klinkt als een knuffel in zinnen. Maar denk eens een tikje verder. Als jij perfect bent zoals je bent, waarom voelde Jezus Zich dan geroepen om aan een kruis te hangen? Waarom al dat gedoe met vergeving, bekering en genade? Waarom überhaupt een Bijbel?

De waarheid? Die schuurt. Die zegt: wij missen glans. Wij zijn stuk. Zondig tot op het bot. Psalm 51 draait er niet omheen. En weet je wat pas écht liefdevol is? Niet om te horen dat je volmaakt bent, maar dat Christus je uit de zonde redt door Zijn onverdiende genade. Merci beaucoup.

 “Volg altijd je hart”

Ach gut, deze kan zo op een wenskaart bij de plaatselijke boekhandel. “Volg je hart, het wijst je de weg!” Alsof dat hart van ons een betrouwbare TomTom is in plaats van een roekeloze bestuurder met losse schroeven.

Kijk, Jeremia 17:9 doet daar niet gezellig over. Die zegt gewoon ronduit: “Arglistig is het hart, boven alles.” Geen halve maatregelen. Het hart liegt je voor en sleurt je desnoods met een grote glimlach de afgrond in.

En tóch… blijven we massaal in de fuik zwemmen. Want het klinkt zo romantisch. Lekker je gevoel volgen. Totdat je hart zegt: steel die fiets, breek dat huwelijk, laat iedereen maar barsten. Dan ineens moeten we weer regels. Dan is er paniek.

“God wil vooral dat jij gelukkig bent”

Ai. Deze hoor je vooral op momenten dat iemand nét iets doet waarvan je weet: hmm, apart.

“Hè, ga je je gezin verlaten?”
“Ja, maar God wil toch dat ik gelukkig ben?”

Tja. Zo lusten we er nog wel een paar. Het idee dat God boven alles bezig is met ons happy maken, is een moderne klassieker. Maar het staat er niet. Niet in Genesis, niet bij Paulus, niet in Openbaring.

God is bezig met iets groters. Met heiligheid. Met redding. Met herstel. Soms loopt dat dwars door dingen heen die je liever was misgelopen. Kijk maar naar Jozef in de put, Job op de scherven, Jezus aan het kruis. Dat is geen wellnessvakantie met smoothiebar.

“Waarheid is persoonlijk”

Deze is tegenwoordig officieel erkend als nationaal erfgoed, lijkt het. “Mijn waarheid. Jouw waarheid. Iedereen z’n eigen waarheid.” We zeggen het alsof we het menukaartje van een tapasbar aan het voorlezen zijn.

Maar als de waarheid vloeibaar is geworden als vla, hoe moeten we dan ooit iets bouwen dat blijft staan?

De Bijbel maakt er korte metten mee. Jezus zegt: “Ik bén de Waarheid.” Niet een stukje ervan. Niet voor mij voelt dit als waarheid. Nee, gewoon De Waarheid. Met hoofdletter, zonder optionele sides.

Zonder vaste waarheid wordt alles schuim op de golven. Vandaag dit, morgen dat. En ondertussen zijn we vergeten dat je daar niet op kunt leven.

“Als het goed voelt, is het goed”

Hier is er eentje die zich graag voordoet als onschuldig, maar ondertussen… Och, och. Deze fluistert tegen je op regenachtige dinsdagen: “Toe maar. Trakteer jezelf. Je hebt het verdiend.”

Maar een gevoel is net een mistbank: voordat je het weet, zie je niks meer en loop je ergens tegenaan. Spreuken 14:12 zegt: “Er is een weg die iemand recht schijnt, maar het einde daarvan voert naar de dood.”

Kijk, soms voelt iets echt verrukkelijk. De derde donut. Die overbodige aankoop. Dat venijnige appje. En toch… een uur later zit je met een lege portemonnee, buikpijn en spijt. Dus nee, gevoel als kompas? Liever niet. Dank u, volgende.

Waarom deze zo lekker binnen glijden

Het venijn zit ’m in de verpakking. Deze vijf leugens komen niet binnen als een lompe stormram. Ze kruipen via de achterdeur naar binnen, gewikkeld in fleeceplaids en met een kop thee erbij.

En nog iets. Ze geven je precies wat je stiekem wilt horen. Je bent goed genoeg. Je mag doen wat je wilt. Alles draait om jou. Echt, dat verkoopt beter dan warme chocolademelk op een ijskoude Blue Monday.

Maar allengs… als je ze serieus neemt, zak je langzaam weg in drijfzand. Want de kern van dit alles is simpel: ze sluiten God buiten. Ze zetten jou op de troon en fluisteren erbij: zet je kroon recht, majesteit.

Enfin, dit was pas de eerste vijf. Trek je laarzen maar aan, want straks komen de giftige varianten. Die prikken nog net iets harder.

Leugen #6 t/m #10: de giftige leugens die stiekem slopen

Pas op, hier wordt het linke soep

Waar die eerste vijf leugens nog een beetje aanvoelen als een dampend kopje thee met honing – gezellig, geruststellend, beetje zoet – daar beginnen we hier bij de sterkere drankjes. Je weet wel, van die glazen die op de menukaart staan met waarschuwingen erbij.

Deze leugens zijn minder schattig. Ze zijn sluwer, stekeliger, en voor je het weet zitten ze in je denken gewikkeld als klimop rond een regenpijp. En dat is niet zonder risico. Want deze dingen zijn niet zomaar wat kromme spreuken die je achteloos voorbijscrollt. Nee, dit zijn van die ideeën die je blik op de wereld omduwen als een stormram tegen een gammel tuinhuisje.

En ondertussen blijven ze zich als vanzelf verspreiden. Op het schoolplein. In de kroeg. Tijdens een sollicitatiegesprek. In die ene familie-appgroep waar standaard drie discussies tegelijk ontsporen.

Goed, genoeg opwarmertje. Daar gaan we.

“Je bepaalt zelf wat goed en fout is”

Kijk, deze hoort eigenlijk thuis in een museum. Want zeg nou zelf, dit is in feite de oeroude slogan uit Genesis 3. De klassieker der klassiekers. De slang die sist: “Jullie zullen als God zijn, kennende goed en kwaad.”

En dat was meteen ook het startschot van de chaos. Sindsdien zijn we lekker zelf gaan bepalen wat wel en niet door de beugel kan. Wat eerst nog vloeken was, noemen we nu expressie. Wat vroeger trouw heette, heet nu leven in vrijheid.

Maar als iedereen z’n eigen moraal bij elkaar mag knutselen, weet je wat er gebeurt? Dan zit je op de snelweg zonder verkeersborden. Rij jij links, rij ik rechts, maakt niet uit joh. Succes ermee.

“Alle religies leiden naar dezelfde God”

Dit is zo’n zin die meestal wordt uitgesproken met een stem die bijna fluistert. Alsof iemand iets heel wijs aan het onthullen is. Je voelt de sfeer direct de sauna in glijden: “We zijn toch allemaal op zoek naar hetzelfde, in de kern?”

Klinkt vredig. Lekker zen. Maar hier wringt het. Want stel dat je de Bijbel erbij pakt, dan ontdek je dat Jezus iets totaal anders zegt. Hij is niet één van de opties op het menu. Hij ís het menu. “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.” Zonder sluiproutes of alternatieve wandelpaden.

Dat klinkt misschien niet super inclusief. Maar soms is duidelijkheid gewoon pure liefde. Als iemand zegt: “Dit is de enige uitgang bij brand”, dan ga je ook niet lopen mekkeren over je behoefte aan meerdere opties.

“Vergeving? Alleen als de ander het verdient”

Daar gaan we, recht het moeras in. Want zeg eens eerlijk: wie heeft er niet ooit gedacht, midden in een conflict, dat de ander toch echt eerst maar even diep door het stof mag? Eerst sorry zeggen. Eerst voelen wat jij voelde. Eerst de schade herstellen.

Maar daar zegt Jezus dus iets totaal anders over. Die hing niet aan het kruis te wachten tot wij massaal in koor “sorry” riepen. Nee, Hij bad voor Zijn moordenaars. Op dat moment. Terwijl ze Hem net genadeloos aan spijkers hadden gehangen.

Vergeving is geen beloning voor goed gedrag. Het is geen bonus na een keurig ingevulde evaluatie. Het is een radicale daad van genade. Van loslaten wat je eigenlijk vast wilt houden.

“Geloof is privé. Houd het lekker bij jezelf”

Oei. Deze is in Nederland echt standaard geworden. Geloof mag – jawel – maar dan graag achter de voordeur. Stilletjes. Niet te veel gedoe ermee. Laat de buren er vooral geen last van hebben.

Maar ja, als je in het evangelie duikt, merk je al snel dat daar niets privé’s aan zit. Jezus zei niet: “Ga zitten en houd je mond.” Hij zei: “Ga heen en vertel het aan iedereen.” Overal. Tot aan het einde van de straat en verder.

En dat is niet bedoeld als missionaire spam. Het is bedoeld als levensreddend nieuws. Wie een medicijn vindt voor een dodelijke ziekte, gaat dat toch ook niet fluisterend aan één iemand in de hoek vertellen?

“Je kunt alles manifesteren als je er maar in gelooft”

Hier hebben we de moderne tovenarij in een notendop. Denk positief. Visualiseer succes. Trek het universum naar je toe met affirmaties en een duur notitieboek.

Klinkt krachtig. Alsof je het leven in je broekzak hebt. Maar in werkelijkheid is het gewoon verkapte zelfverheerlijking. Als jij alles maar hard genoeg wilt, komt het goed? Dan is God eigenlijk gereduceerd tot een soort assistent die jouw verlanglijstje mag afwerken.

De Bijbel zet daar iets totaal anders tegenover. Niet: “Uw wil geschiede, tenzij ik het anders visualiseer.” Maar gewoon: “Uw wil geschiede.” Punt.

En ja, dat kan betekenen dat dingen anders lopen dan je droomde. Misschien minder glans en glitter. Maar allengs ontdek je dan ook dat er vrede is die niet afhangt van of je manifestatie een beetje meewerkt.

Waarom deze leugens zo venijnig zijn

Het geniepige aan deze vijf is dat ze zich vermommen als wijsheid. Ze komen binnen als filosofie, als verdraagzaamheid, als zelfzorg. Maar ondertussen graven ze een sloot tussen jou en de waarheid.

En nog iets. Ze maken van jou de hoofdpersoon. Alles draait ineens om jouw gevoel, jouw geluk, jouw plannen. God mag toekijken vanaf het balkon. Ach, laat Hem daar maar rustig zitten, wij hebben de touwtjes zelf wel in handen.

En dat is precies waar het fout gaat. Want zodra wij denken dat we de regie zelf wel in de vingers hebben, begint het kaartenhuis te wiebelen. Eerst een beetje. Dan wat meer. En voordat je het weet, stort de boel met veel gedruis in elkaar.

Enfin, deze vijf waren van het zwaardere kaliber. Maar goed nieuws: je bent er nog. Dus hup, schud je af, neem een slok water, en bereid je vast voor op wat er hierna komt. Want we zijn nog lang niet klaar.

Waarom deze leugens zo lekker plakken

Alsof ze speciaal voor ons gebakken zijn

Er zit iets geniaals in de samenstelling van deze leugens. Ze zijn als van die mierzoete macarons waarvan je al bij de eerste hap weet dat je er spijt van krijgt, maar toch werk je er drie weg. Want zeg nou zelf, wie wil er níet horen dat je perfect bent? Dat je je hart moet volgen? Dat alles draait om jouw geluk?

En dat is precies de truc. Deze leugens zijn op maat gemaakt voor mensen zoals wij. We zijn dol op comfort. Gemak. Niet te veel gedoe. Een beetje joie de vivre zonder de zware ballast van verantwoordelijkheid of waarheid die schuurt.

Vraag maar eens rond. Mensen willen best geloven dat er ‘iets’ is. Maar zodra dat ‘iets’ ineens regels heeft, grenzen stelt of – stel je voor – jou ergens op aanspreekt? Weg ermee. Dan haken we massaal af en schuiven we door naar het volgende feelgoodconcept dat wél lekker in het gehoor ligt.

De charme van het halve verhaal

Wat deze leugens extra gevaarlijk maakt, is dat ze vaak nét genoeg waarheid bevatten om geloofwaardig te lijken. Zoals iemand die fluitend door de markt loopt met een mand vol appels en stiekem achterin een rotte peer verstopt.

💖 “Je bent geliefd.” Zeker waar.
❌ “Je bent perfect zoals je bent.” Nope.
🔄 Maar zet ze achter elkaar en bijna niemand die nog het verschil merkt.

En kijk, dat maakt het ingewikkeld. Want daardoor klinkt het allemaal best redelijk. Best sympathiek. Best menselijk ook. Dus voor je het weet, knik je ja. En nog eens. En allengs zit je erin vast alsof iemand ongevraagd bubblegum in je haar heeft gesmeerd.

Comfort als gouden kalf

Wat ook meespeelt? We hebben in Nederland anno 2025 een levensgroot zwak ontwikkeld voor comfort. Alles moet soepel gaan. Liefst zonder pijn, zonder frictie, zonder inspanning. Als het te lastig wordt, gooien we het over een andere boeg.

En deze leugens? Die bedienen precies dat verlangen. Ze zeggen: “Rustig aan, joh. Het gaat niet om goed of kwaad. Volg je gevoel maar. Alles is liefde.”

Maar ondertussen glijdt de bodem onder je vandaan. En niemand die het merkt. Totdat het te laat is.

Wat de Bijbel ertegenover zet

Radicaal anders dan de rest

Waar de wereld je influistert dat jij het centrum van alles bent – ster van je eigen show, koning(in) van je universum – daar komt de Bijbel met een totaal ander geluid. Eén dat nog weleens als een koude plens water overkomt als je net lekker onder je dekentje lag.

❌ In plaats van “jij bent genoeg”, zegt de Bijbel: “Jij hebt redding nodig.”
➡️ In plaats van “volg je hart”, zegt de Bijbel: “Volg Christus.”
✝️ In plaats van “alles draait om jouw geluk”, zegt de Bijbel: “Draag je kruis maar op.”

Niet echt de teksten die trending zijn op TikTok, laten we wel wezen. Maar wat blijkt? Juist dáár, in dat schurende, oncomfortabele, zit iets wat alles overstijgt. Iets wat blijft staan als de hype van dit jaar weer is weggeëbd en de volgende trend zijn intrede doet.

Niet wat je wilt horen, wel wat je nodig hebt

Wat de Bijbel biedt, is niet per se gezellig of makkelijk. Maar het is wél waar. En daar knapt een mens uiteindelijk meer van op dan van een eindeloze stroom halve waarheden.

Want kijk, de waarheid in de Bijbel zegt:

🛠️ Jij bent gemaakt naar Gods beeld.
🤝 Je bent bedoeld om te leven in relatie met Hem.
🎯 Zonder Hem mis je het doel van je bestaan.
❤️ Vergeving is mogelijk. Altijd. Voor iedereen.
🔄 Maar er is wel bekering nodig. Echte verandering.

Dat is geen optioneel bijgerecht. Dat is het hoofdgerecht. De kern van alles.

Weg met het midden

Wat opvalt, is dat de Bijbel niets moet hebben van halfzacht gemompel of twijfelachtige tussenwegen. Er is licht en duisternis. Waarheid en leugen. Leven en dood. Christus of alles daarbuiten.

Of zoals de Fransen zeggen: c’est clair.

Dus nee, er is geen neutraal terrein waar we met z’n allen gezellig in campingstoeltjes kunnen gaan zitten en roepen: “Ach, weet je, het zal allemaal wel.”

Het is kiezen. Altijd. Dag in, dag uit.

De uitnodiging die niemand verdient

En het mooiste? Ondanks al onze dwaasheid, hoogmoed en hardnekkige behoefte om vooral zelf de baas te blijven, blijft die uitnodiging van God gewoon staan.

Niet op basis van prestatie. Niet omdat jij je leven keurig hebt opgeruimd. Maar omdat Hij genadig is. Onverdiend. Onbegrijpelijk soms. Maar wel echt.

En weet je? Dat is nou precies wat al die moderne leugens nooit zullen kunnen geven. Want die zeggen allemaal: doe je best, word beter, zoek het uit.

Terwijl God zegt: Kom maar zoals je bent. Maar blijf niet zoals je bent.

Enfin. Daar mag je best even stil van worden. Of juist helemaal niet stil – dat mag ook.

De kostprijs van een leugenachtig wereldbeeld

Alles leuk en aardig… tot de bodem eruit klapt

Het begint vaak onschuldig. Een losse uitspraak hier, een inspirerende quote daar. Je hoort mensen dingen zeggen als: “Ach, ieder zijn waarheid.” Je denkt nog: moet kunnen, joh. Een beetje verdraagzaamheid, beetje live and let live. Maar ondertussen – en hier wordt het link – sijpelt dat gif langzaam door alle kieren van ons leven heen.

En dan, voor je het doorhebt, zit je in een maatschappij die aan elkaar hangt van tegeltjeswijsheden en feelgood-mantra’s, maar waar niemand meer weet waar het nou echt om draait.

Kijk eens rond anno 2025. Mensen rennen zich drie slagen in de rondte om zichzelf te vinden, vinden vervolgens niks en boeken dan maar een retraite in Drenthe. Relaties sneuvelen omdat ‘het niet meer goed voelt’. Discussies eindigen standaard met: “Ja, dat is jouw mening.” Alsof waarheid een vintage accessoire is die je bij de kringloop oppikt.

En het wrange is: ondertussen verlangen we wél massaal naar houvast. Stabiliteit. Iets dat overeind blijft als alles schudt. Maar ja, als je zelf de pilaren hebt weggezaagd, kun je moeilijk klagen over de instorting.

Van zand naar drijfzand

Want dit is hoe het gaat. Eerst zeggen we: “Laat iedereen lekker zelf weten wat goed is.” Even later blijken er geen afspraken meer te zijn over wat rechtvaardigheid betekent. Of trouw. Of vrijheid.

Eerst roepen we: “Waarheid is persoonlijk.” Maar als iemand dan keihard over jouw grens heen walst met zijn ‘persoonlijke waarheid’, wordt het ineens ongemakkelijk.

En zo verandert het fundament onder onze samenleving langzaam van stevig zand naar glibberig drijfzand. Alles lijkt nog wel even te functioneren, maar de scheuren zitten er allang in.

Terug naar de Waarheid

Of je pakt de kaart erbij, of je blijft dolen

Er komt altijd een moment dat je verdwaald bent. En dat je dat ook echt doorhebt. Of het nou op een boswandeling is, of gewoon op de snelweg van het leven. Dan kun je twee dingen doen. Stoïcijns doorstappen en hopen dat het wel goedkomt. Of je pakt die kaart erbij.

En precies daar, op dat kruispunt, knipoogt de Bijbel naar je. Niet als een betweterige verkeersregelaar met een fluitje, maar als iemand die al eeuwen weet hoe deze route loopt.

Want de oplossing voor al dat moderne gedraai is verrassend klassiek. Terug naar de Waarheid. Niet naar een gevoel. Niet naar een trend. Maar naar Iemand die zegt: “Ik bén de Waarheid.”

Het is geen upgrade, het is een compleet nieuw besturingssysteem

En wees gerust, dit gaat verder dan een oppervlakkige levensverbetering. Het is niet zoals die apps op je telefoon die af en toe een update willen. Nee, dit is het punt waarop je telefoon zegt: *format C:*, alles wissen, opnieuw beginnen.

Want die Waarheid van God? Die zet niet alleen wat puntjes op de i. Die trekt lijnen over je hele bladzijde. Dat betekent dat je keuzes verandert. Je relaties. Je geld. Je tijd. Alles.

En raar maar waar: daar wordt het dus uiteindelijk veel rustiger van in je hoofd. Geen twijfel meer of je wel ‘je hart moet volgen’. Geen gedoe meer of je wel goed genoeg bent. Geen gesjor meer aan jezelf om steeds alles perfect te doen.

Je hoeft alleen maar te volgen.

Wat zou er gebeuren als…

Stel hè. Gewoon even gek doen. Stel dat we met z’n allen dat wereldbeeld weer eens van stal halen. Het christelijke wereldbeeld. Stel dat we gewoon zouden zeggen:

✅ Er is waarheid.
⚖️ Er is goed en kwaad.
🙌 Wij zijn schepselen en niet de Schepper.
❤️ Er is genade.
🌅 En er is een hoop die niet kapot te krijgen is.

Wat denk je? Zou het dan misschien een tikje minder chaotisch worden? Zou het misschien zomaar kunnen dat die eeuwige onrust, die jacht op erkenning, die paniek over de toekomst… ineens minder grip krijgt?

Enfin. Het is maar een idee.

Tot slot: geloof niet alles wat je denkt

Serieus, neem jezelf niet altijd serieus

Dat is misschien nog wel het beste advies voor vandaag. Want als dit hele artikel iets duidelijk maakt, dan is het dat we nogal eens dingen aannemen die klinken als goud, maar blijken als blik.

En eerlijk is eerlijk, we zijn er allemaal vatbaar voor. Niemand uitgezonderd. Echt, vraag het maar eens aan mensen die dachten dat ze zonder God prima uit de voeten konden. Of die zichzelf jarenlang probeerden wijs te maken dat hun hart altijd gelijk heeft. De meesten van hen kijken nu met een mengeling van gêne en opluchting terug.

“Wat dacht ik eigenlijk? Hoe kwam ik erbij dat dát werkte?”

Hou het luchtig, hou het scherp

Dus vooruit, laten we het luchtig houden. Maar wel scherp. Glimlach gerust om de slogans die je morgen weer op een koffiemok ziet staan. Maar geloof ze niet zomaar.

En als je merkt dat er eentje weer in je hoofd probeert te kruipen – zo’n sluwe zin als “je bent perfect zoals je bent” of “waarheid is persoonlijk” – lach erom, geef het mentaal een Franse non merci en stuur het vriendelijk maar beslist de deur uit.

Want uiteindelijk? Uiteindelijk bestaat er maar één waarheid die overeind blijft als alles schudt. En die staat al op papier sinds mensenheugenis. Je weet wel, dat oude Boek.

Misschien wordt het tijd om daar nog eens in te bladeren. Gewoon. Omdat sommige dingen nu eenmaal nooit verjaren.

Reacties en ervaringen

Hieronder kun je reageren op dit artikel. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.