Eigenmachtig of Bijbelgetrouw? Waarom protestanten écht vertrouwen op Gods Woord

Last Updated on 28 maart 2025 by M.G. Sulman

Protestanten krijgen vaak het verwijt dat ze de Bijbel „eigenmachtig” interpreteren. Maar is dat echt zo? Vanuit een calvinistisch, Bijbels en presuppositioneel perspectief ontdekken we juist het tegenovergestelde: protestanten willen bescheiden luisteren naar wat God zélf in Zijn Woord zegt. Geen menselijke traditie of kerkelijk gezag boven de Bijbel, maar juist Gods Woord als ultieme bron van waarheid. Ontdek in dit artikel hoe Sola Scriptura, de leiding van de Heilige Geest en het Schrift-met-Schrift-principe ervoor zorgen dat Gods stem centraal staat—duidelijk, krachtig en betrouwbaar!

Eigenmachtig? Nee hoor, gewoon terug naar de bron!

Protestanten horen het nogal eens: „Jullie leggen de Bijbel zomaar uit zoals het je zelf uitkomt!” Katholieken wijzen er graag op dat protestanten door hun benadering van Sola Scriptura (alleen de Bijbel) een soort vrije vogelgedrag vertonen als het om Bijbelinterpretatie gaat. Maar wacht even – is dat écht zo? Of zit er juist iets moois en zuivers achter die protestantse gedachte?

Kijk, katholieken zeggen: je hebt de Kerk nodig, met haar paus, bisschoppen en lange tradities. De Kerk heeft immers het gezag gekregen om te leggen wat de Bijbel nou écht betekent, toch? Zo klinkt het tenminste in katholieke oren logisch. Vanuit hun visie leidt die zogenaamde ‘vrije uitleg’ alleen maar tot verwarring. Want zonder een kerkelijke scheidsrechter krijg je al snel honderden meningen en evenveel kerken.

Maar laten we hier even eerlijk naar kijken vanuit een calvinistisch, Bijbels en presuppositioneel perspectief. ‘Presuppositioneel’ klinkt moeilijk, maar betekent eigenlijk niets anders dan dat je begint bij een bepaalde aanname—een overtuiging die je niet bewijst maar waarvan je gelooft dat die vanzelf spreekt: namelijk dat Gods Woord waar en duidelijk genoeg is om zichzelf uit te leggen.

Vanuit dat perspectief zeggen protestanten niet dat iedereen zomaar alles mag geloven wat-ie maar wil. Nee, ze zeggen juist dat we allemaal samen terug moeten naar de bron. Gods eigen Woord, en niet de tradities of meningen van mensen, moet leidend zijn. Sola Scriptura betekent daarom niet “iedereen zijn eigen waarheid,” maar juist: “Iedereen samen luisteren naar wat God Zelf zegt.”

Even tussendoor: “Ad fontes!”

Misschien heb je de term ad fontes wel eens gehoord? Letterlijk betekent dat “terug naar de bronnen”. Tijdens de Reformatie riepen protestanten elkaar hiermee op om niet blind te vertrouwen op menselijke tradities of interpretaties, maar juist rechtstreeks terug te gaan naar de oorspronkelijke bron: Gods eigen Woord. Dat was geen roekeloze eigenwijsheid, maar juist een nederig verlangen om Gods stem opnieuw duidelijk te horen, zoals Hij die oorspronkelijk heeft laten klinken in de Bijbel zelf. En dát is precies wat protestanten vandaag de dag nog steeds willen doen: luisteren naar God—ad fontes!

En dát is precies wat protestanten doen—en zeker calvinisten: ze willen niet eigenwijs hun mening verkondigen, maar ze geloven dat God helder spreekt in Zijn Woord. En als God spreekt, dan heeft dat Woord gezag—veel meer gezag dan welke paus, bisschop of kerkelijke traditie ook.

In de volgende hoofdstukken gaan we verder kijken hoe dit precies zit. Want misschien ontdek je dan wel dat het helemaal niet zo eigenmachtig is om terug te gaan naar de bron. Integendeel, het is juist het meest veilige, eerlijke en nederige wat je kunt doen. Want uiteindelijk draait het niet om ónze mening, maar om wat God Zelf zegt!

Sola Scriptura: God heeft het laatste Woord!

Sola Scriptura—een term die je misschien bekend in de oren klinkt, of anders wat chique en ingewikkeld overkomt. Toch betekent het gewoon „alleen de Schrift”. Maar wat houdt dat nou precies in? En waarom vinden protestanten—zeker calvinisten—dit zo ontzettend belangrijk?

In het kort komt het hierop neer: protestanten geloven dat alléén de Bijbel absoluut gezag heeft. Dat klinkt misschien logisch, maar binnen het christendom is dat niet vanzelfsprekend. Katholieken bijvoorbeeld zeggen dat er naast de Bijbel nog iets nodig is: de kerkelijke traditie en het gezag van het zogenaamde magisterium—de paus en bisschoppen. Zij stellen dat je zonder de uitleg van deze gezagsdragers nooit écht kunt begrijpen wat God bedoelt.

Maar protestanten zeggen iets anders, en misschien ook iets radicaals: het is niet de kerk die gezag geeft aan de Bijbel, maar juist de Bijbel die gezag geeft aan de kerk. Dat is belangrijk, want hiermee zeg je feitelijk dat God rechtstreeks, duidelijk en gezaghebbend spreekt via Zijn Woord. De Bijbel is dus niet afhankelijk van mensen om geloofwaardig te zijn—God spreekt Zelf en bevestigt Zichzelf.

Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar hoe werkt dat praktisch? Zijn protestanten dan zomaar aan het puzzelen, ieder met z’n eigen interpretatie? Gelukkig niet! Calvinisten geloven juist dat de Bijbel duidelijk genoeg is—dit noemen we ook wel de ‘klaarheid’ van de Schrift—om zichzelf te kunnen uitleggen. Moeilijke passages leg je dus uit aan de hand van eenvoudige passages; dit noemen we ‘Schrift-met-Schrift vergelijken’. Zo ontdek je wat God echt zegt, zonder dat je per se een menselijke autoriteit nodig hebt die zegt: „Geloof mij maar, ik leg het wel voor je uit.”

Nog even dit: de „klaarheid” van de Schrift

Calvinisten geloven dat de Bijbel helder genoeg is om begrepen te worden. Dit noemen we ook wel de klaarheid van de Schrift (of, iets deftiger, de perspicuitas). Betekent dit dat alles altijd makkelijk is? Nee, zeker niet. Maar wel dat de belangrijkste boodschap over God, redding en geloof voor iedereen begrijpelijk is. Gods Woord is dus niet duister of geheimzinnig—God spreekt duidelijk genoeg om jou persoonlijk te bereiken en te raken. Dat is nu juist het mooie van de Bijbel: iedereen mag God daarin leren kennen!

Het punt is niet dat protestanten de traditie afwijzen alsof die nutteloos is. Nee, traditie is waardevol, maar niet feilloos. Protestanten toetsen traditie altijd aan Gods Woord, niet andersom. Want alleen God zelf is onfeilbaar—en Zijn Woord weerspiegelt dat volmaakte gezag.

Wat betekent dat nu praktisch voor ons geloof? Dat betekent vrijheid, maar wel een verantwoordelijke vrijheid. Vrijheid, omdat God rechtstreeks tot ons spreekt en we niet afhankelijk zijn van menselijke autoriteit die zich boven Zijn Woord zou stellen. Maar ook verantwoordelijkheid, omdat we dan heel goed moeten luisteren naar wat God écht zegt, en niet zomaar onze eigen invulling mogen geven.

Kortom, Sola Scriptura is niet eigenwijs of anarchistisch. Het is juist het diepe besef dat God zélf het laatste Woord heeft, en dat het onze opdracht is om naar dat Woord te luisteren. En precies dáár ligt het hart van protestantse overtuiging: een eerlijk verlangen om God te horen en gehoorzamen—rechtstreeks vanuit Zijn eigen Woord!

Bijbel uitlegggen? Laat de Bijbel zélf aan het woord!

Je hebt vast weleens gehad dat je een Bijbeltekst las en dacht: „Wat bedoelt God hier precies mee?” Heel begrijpelijk, want soms is de Bijbel best lastig te doorgronden. Maar betekent dat dan automatisch dat je de paus of een andere kerkelijke leider nodig hebt om jou precies te vertellen hoe het zit? Protestanten, en vooral calvinisten, denken daar anders over. Sterker nog, zij geloven dat de Bijbel zélf de beste uitlegger van de Bijbel is. Maar hoe werkt dat dan?

Dit principe noemen we ook wel het „Schrift-met-Schrift” principe, oftewel: je begrijpt moeilijke teksten beter als je ze bekijkt door de bril van andere Bijbelteksten. God spreekt namelijk niet één keer, maar vele malen over dezelfde thema’s. Door teksten naast elkaar te leggen, ontvouwt zich een helder beeld van wat God bedoelt.

Tussendoortje: het „Schrift-met-Schrift” principe

Hoe leg je moeilijke Bijbelteksten nu eigenlijk uit? Protestanten gebruiken daarvoor het zogenaamde „Schrift-met-Schrift” principe. Dat betekent simpelweg dat je lastigere gedeelten uitlegt door er heldere teksten naast te leggen die over hetzelfde onderwerp gaan. De Bijbel verklaart zo zichzelf, omdat God niet zomaar iets één keer noemt, maar Zijn boodschap op meerdere plekken herhaalt. Zo ontdek je Gods eigen uitleg en voorkom je dat je Bijbelteksten uit hun context haalt. Super handig en vooral heel betrouwbaar!

Even een praktisch voorbeeld: stel, je leest een lastige tekst uit Openbaring. Je vraagt je af of iets letterlijk of symbolisch bedoeld is. Dan is het slim om te kijken of God ergens anders in Zijn Woord iets zegt dat meer duidelijkheid geeft. Misschien spreekt Jezus in de evangeliën er helder over, of legt Paulus in zijn brieven een belangrijk detail uit. Zo krijg je inzicht zonder dat je afhankelijk bent van een menselijke autoriteit die jou vertelt wat je móét geloven.

En juist hier komt die prachtige calvinistische overtuiging naar voren: God is duidelijk genoeg geweest om ons Zijn wil te tonen. Dat noemen we ook wel de „helderheid” of „klaarheid” van de Schrift. Natuurlijk zijn er ingewikkelde passages, maar de kernzaken zijn zó duidelijk dat elke gelovige—geleid door de Heilige Geest—die kan begrijpen. God maakt Zijn boodschap toegankelijk voor gewone mensen zoals jij en ik.

Is dit dan niet eigenwijs? Nee, juist niet! Het is heel nederig. Calvinisten zeggen daarmee juist: „Heer, ik vertrouw dat U zelf weet hoe U zichzelf het beste kunt uitleggen. Uw woorden zijn gezaghebbend, niet mijn mening.” Het betekent ook dat we eerlijk en zorgvuldig omgaan met Gods Woord. Geen losse versjes eruit plukken, maar de hele Bijbel laten meespreken.

Kortom, protestanten willen niet eigenmachtig hun eigen verhaal vertellen. Integendeel, ze willen luisteren naar Gods eigen stem in Zijn Woord. En door Bijbelteksten met elkaar te vergelijken, ontdek je steeds meer hoe rijk en duidelijk Zijn boodschap écht is. Want uiteindelijk geldt: niemand legt Gods Woord beter uit dan God zelf!

De Heilige Geest: jouw persoonlijke Bijbeluitlegger

Je kent het gevoel vast: je leest een stukje uit de Bijbel, maar het raakt je niet echt. Of je denkt: „Mooi, maar wat heeft dit met mij te maken?” Soms lijkt het alsof je een code moet kraken om de Bijbel écht te begrijpen. Maar weet je, God heeft iets geweldigs geregeld om je daarbij te helpen. Of beter gezegd: iemand. Dat is namelijk de Heilige Geest!

Protestanten—zeker calvinisten—geloven diep dat het begrijpen van Gods Woord nooit puur mensenwerk is. Het is niet zo dat je de Bijbel alleen met je verstand kunt doorgronden, als een soort ingewikkelde puzzel. Nee, het mooie is dat God zelf ervoor zorgt dat jij begrijpt wat Hij bedoelt. Hoe? Doordat Hij je de Heilige Geest geeft, de enige echte en perfecte uitlegger van Zijn eigen woorden.

Kort en goed: De Heilige Geest als echte Bijbeluitlegger

Als het gaat om Bijbeluitleg geloven protestanten dat de Heilige Geest onmisbaar is. Hij is dé ware uitlegger (illuminator) van Gods Woord. Dit noemen we ook wel de illuminatie van de Heilige Geest: de Geest opent letterlijk je ogen en je hart om te begrijpen wat God bedoelt (Joh. 16:13; 1 Kor. 2:10-14). Zonder Zijn werk blijft Gods boodschap verborgen, maar mét Hem ontdek je steeds meer wat God jou persoonlijk wil zeggen. Zo wordt Bijbelstudie niet alleen leerzaam, maar ook echt levensveranderend!

In Johannes 16:13 zegt Jezus iets geweldigs: „Wanneer Hij komt, de Geest van de waarheid, zal Hij jullie wegwijs maken in de volle waarheid.” Zie je dat? De Geest is jouw persoonlijke gids in de waarheid. Hij helpt je om Gods stem in Zijn Woord te horen én te begrijpen. Daarom is Bijbeluitleg voor protestanten niet iets eigenmachtigs, maar juist iets heiligs. Het gebeurt onder leiding van Gods eigen Geest, die je helpt te zien wat je anders niet zou zien.

Paulus zegt dat ook prachtig in 1 Korintiërs 2:14: „Een mens zonder de Geest aanvaardt niet wat van Gods Geest komt.” Zonder die hulp van boven blijft de Bijbel voor jou een gesloten boek, een verzameling oude verhalen. Maar mét de Geest openen zich deuren, vallen stukjes op hun plek en spreekt God rechtstreeks tot je hart.

En dit betekent nog iets belangrijks: als de Geest jou leidt, doet Hij dat niet door allerlei geheime boodschappen of ingewikkelde spirituele trucs, maar altijd via Gods Woord zelf. Gods Woord en Zijn Geest werken altijd perfect samen. Ze spreken nooit tegen elkaar. De Geest zal je dus nooit iets laten geloven dat tegen de Bijbel ingaat. Dat is meteen een goede check: denk je dat God iets zegt? Controleer het met Zijn Woord!

Dus nee, protestanten zijn niet bezig met hun eigen mening of willekeurige interpretaties. Ze vertrouwen op God zelf—op de Heilige Geest die de Bijbel tot leven brengt in jouw hart. Hij is degene die het Woord levend en krachtig maakt, speciaal voor jou.

Dat is toch geweldig nieuws? De beste uitlegger van de Bijbel woont gewoon in jou!

Traditie: Super waardevol, maar niet onfeilbaar!

Als je denkt aan protestanten en katholieken, denk je misschien automatisch aan twee uitersten: protestanten die alleen maar de Bijbel lezen, en katholieken die vooral vertrouwen op tradities. Maar ligt het echt zo zwart-wit? Niet helemaal!

Traditie klinkt misschien wat stoffig of ouderwets, maar dat is het zeker niet. Denk bijvoorbeeld aan geloofsbelijdenissen, zoals de Apostolische Geloofsbelijdenis, of geschriften van bekende kerkvaders zoals Augustinus of Calvijn. Dit zijn prachtige hulpmiddelen waarmee christenen eeuwenlang hun geloof hebben verdiept. Protestanten—zeker calvinisten—waarderen deze tradities ontzettend, maar met een belangrijk verschil ten opzichte van katholieken.

Katholieken geloven namelijk dat de kerkelijke traditie, samen met de Bijbel, een absoluut gezag heeft. Protestanten zeggen daar iets anders over: traditie is nuttig, mooi en waardevol, maar… niet onfeilbaar. Alleen Gods Woord, de Bijbel, heeft het laatste woord.

Waarom eigenlijk? Omdat traditie uiteindelijk mensenwerk is. Mensen kunnen fouten maken, verkeerd interpreteren, of simpelweg dingen toevoegen die God nooit bedoeld heeft. De geschiedenis heeft laten zien dat tradities soms ook verkeerd kunnen uitpakken. Daarom is het belangrijk dat traditie altijd getoetst wordt aan wat de Bijbel zegt, en niet andersom.

Tussendoortje: „Norma Normans” vs. „Norma Normata”

Calvinisten waarderen traditie, zoals geloofsbelijdenissen, catechismussen en kerkvaders enorm, maar maken daarbij een belangrijk onderscheid: de Bijbel is de norma normans („de normerende norm”) – de absolute standaard die alles bepaalt. Traditie is daarentegen norma normata („de genormeerde norm”): waardevol, maar altijd ondergeschikt aan Gods Woord en daaraan getoetst. Zo blijft de Bijbel de ultieme toetssteen en voorkom je dat menselijke inzichten het laatste woord krijgen.

Calvinisten benaderen traditie dus met respect, maar ook kritisch. Ze omarmen geloofsbelijdenissen en eeuwenoude wijsheden, zolang ze overeenstemmen met Gods Woord. Als traditie iets zegt dat tegen Gods Woord ingaat, zeggen ze vriendelijk maar duidelijk: „Nee, sorry, Gods Woord staat hierboven. Dat geloven we niet.”

Dit betekent niet dat protestanten traditie afwijzen. Integendeel! Juist protestanten en calvinisten vinden het fantastisch om te leren van gelovigen uit eerdere generaties. Maar er blijft altijd een bescheidenheid: mensenwerk kan nooit Gods eigen gezag vervangen.

Kort gezegd: traditie kan je geweldig helpen, maar het blijft een hulpmiddel. Niet de baas, maar een gids. En uiteindelijk blijft het Gods eigen Woord—duidelijk en betrouwbaar—dat écht richting geeft aan jouw geloof. En weet je wat zo mooi is? Juist dát geeft rust en zekerheid. Want als God spreekt, dan weet je: Zijn Woord faalt nooit.

De Katholieke aanname onder de loep: waar haal jij je gezag vandaan?

Het lijkt misschien logisch: als je wilt weten wat de Bijbel écht betekent, vraag je dat aan iemand die ervoor heeft doorgeleerd. Katholieken hebben daarom het magisterium—een duur woord voor het gezag van paus en bisschoppen—dat bepaalt hoe je Bijbelteksten moet begrijpen. „Zo voorkom je chaos,” zeggen ze, „anders doet iedereen maar wat.”

Maar wacht even… Is dat eigenlijk niet óók een aanname? Een presuppositie, noemen we dat: iets wat je niet bewijst, maar waar je vanuit gaat voordat je überhaupt begint te redeneren. Katholieken beginnen dus met de aanname dat je alléén via de kerkelijke hiërarchie de juiste interpretatie van de Bijbel kunt vinden. Maar hoe weet je of die aanname klopt? Daar begint het probleem…

Tussendoortje: Iedereen heeft een „presuppositie”!

Wist je dat niemand neutraal naar de Bijbel kijkt? Iedereen begint met bepaalde aannames, of presupposities, waar je misschien niet eens bij stilstaat. Katholieken nemen bijvoorbeeld vooraf aan dat het kerkelijk gezag (het magisterium) onmisbaar is voor juiste interpretatie. Protestanten gaan uit van de Bijbel zelf als hoogste gezag (Sola Scriptura). Het is dus niet de vraag óf je aannames hebt, maar wélke. Juist daarom is het belangrijk om bewust te worden van je eigen uitgangspunt—want dát bepaalt uiteindelijk hoe je alles leest!

Deze aanname—dat je kerkelijke leiders nodig hebt om Gods Woord te begrijpen—is namelijk een beetje tricky. Waarom? Omdat diezelfde leiders beweren dat de Bijbel alleen via hen goed begrepen kan worden. Met andere woorden: zij geven zichzelf het gezag dat ze juist eerst nog zouden moeten bewijzen. Zie je wat hier gebeurt? Dit is eigenlijk een vorm van cirkelredenering: „Wij hebben gelijk omdat wij zeggen dat wij gelijk hebben.”

Even uitdiepen: Cirkelredenering – waarom de kerk zichzelf niet kan bewijzen

Deze aanname—dat je kerkelijke leiders nodig hebt om Gods Woord goed te begrijpen—is inderdaad tricky omdat ze zichzelf bevestigt. Om het iets deftiger te zeggen: het is een klassieke vorm van cirkelredenering. Cirkelredenering betekent simpelweg dat je iets probeert te bewijzen door uit te gaan van datgene wat je juist nog zou moeten aantonen. Katholieke leiders zeggen eigenlijk: „Je hebt óns nodig om de Bijbel te begrijpen, want wij hebben van God het gezag gekregen om de Bijbel uit te leggen.” Maar hoe weten we dat ze echt dat gezag hebben gekregen? Precies, omdat zij dat zelf beweren. De cirkel is rond!

Waarom is dit problematisch? Omdat er dan geen onafhankelijke toetssteen overblijft om te controleren of wat zij zeggen écht klopt. Het maakt de Bijbel uiteindelijk afhankelijk van menselijke autoriteit, terwijl het juist andersom zou moeten zijn: menselijke autoriteit moet altijd getoetst worden aan Gods Woord. Calvinisten wijzen erop dat zo’n cirkelredenering uiteindelijk leidt tot een gezagsprobleem: niet langer is Gods eigen stem bepalend, maar die van mensen—ook al doen ze dat met goede bedoelingen en vanuit lange tradities.

Daarom benadrukken calvinisten juist het belang van Gods Woord als ultieme autoriteit (Sola Scriptura). Niet omdat ze eigenwijs zijn, maar omdat ze geloven dat alleen Gods Woord zichzelf werkelijk kan bevestigen. Gods Woord heeft geen menselijke goedkeuring nodig om betrouwbaar te zijn. De Bijbel heeft haar gezag namelijk rechtstreeks van God ontvangen, en spreekt daarom met absolute autoriteit—zonder menselijke tussenkomst. Dát voorkomt cirkelredeneringen en maakt duidelijk dat je geloof uiteindelijk rust op Gods beloftes zelf, niet op menselijke claims.

Calvinisten zeggen hier vriendelijk maar duidelijk: „Wacht even, waarom zouden we geloven dat een menselijke groep onfeilbaar gezag heeft?” Protestanten gaan liever terug naar de bron zelf—Gods Woord—om te zien wie werkelijk gezag heeft: God of mensen? Natuurlijk, het is mooi om kerkleiders te hebben die je helpen, maar mensen blijven mensen. Alleen God zelf is perfect betrouwbaar en onfeilbaar.

Daarom is het niet arrogant om te zeggen: „Wij luisteren rechtstreeks naar Gods Woord,” maar juist bescheiden. Calvinisten erkennen hiermee dat alleen God absoluut betrouwbaar is, en geen mens of instituut die positie ooit kan claimen. Niet de paus, niet de dominee, niemand. Alleen God spreekt met volmaakt gezag.

Dus ja, katholieken verwijten protestanten vaak eigenmachtigheid, maar protestanten zouden juist willen zeggen: „Laten we eerlijk kijken naar wat je eigen uitgangspunt is. Wie zet jij écht centraal: Gods Woord of menselijke traditie?”

Door deze presuppositie bloot te leggen, ontstaat helderheid. Want uiteindelijk draait het om één simpele vraag: Vertrouw je op God Zelf, of op wat mensen over God zeggen? Calvinisten kiezen bewust en duidelijk voor het eerste—en dát geeft echte zekerheid, vrijheid en vreugde!

Uiteindelijk draait alles om Gods Woord!

Na al deze hoofdstukken vraag je je misschien af: waar gaat het nu écht om? Simpel gezegd draait alles om één ding: vertrouwen op Gods Woord. Niet op mensen, niet op tradities, en zelfs niet op ons eigen verstand. Het enige echte fundament waar je als christen op kunt bouwen is wat God zelf heeft gezegd in Zijn Woord. Dat is wat calvinisten bedoelen met Sola Scriptura.

Misschien klinkt dit je nu wat duidelijker in de oren dan aan het begin. Protestanten zijn niet zomaar eigenwijs of eigenmachtig. Ze vertrouwen juist heel bescheiden en respectvol op wat God zelf heeft gezegd. Dat maakt het verschil. De Bijbel staat centraal, omdat daarin Gods stem helder klinkt—zonder twijfel of onzekerheid.

Betekent dit dan dat protestanten perfect zijn en alles foutloos begrijpen? Zeker niet! Maar het betekent wel dat zij erkennen dat er één absolute standaard is om alles aan te toetsen: Gods eigen Woord. Geen menselijke mening kan daarboven staan. Geen paus, geen dominee, geen geleerde, en geen traditie. Alleen Gods Woord heeft het laatste woord.

Deze aanpak geeft helderheid, vrijheid, maar ook verantwoordelijkheid. Je hebt als gelovige het voorrecht én de taak om zelf naar God te luisteren, om Zijn woorden te onderzoeken, en om geleid door Zijn Geest te begrijpen wat Hij jou wil leren. Dat is niet gemakkelijk, maar het is wel prachtig. Want juist daardoor ontstaat een levend geloof, dicht bij God zelf.

En het mooie is: wanneer we dit doen, spreken we niet alleen zelf, maar spreekt God vooral tegen óns. En juist dát verandert alles. Gods Woord is levend en krachtig, scherper dan enig tweesnijdend zwaard, zegt Hebreeën 4:12. Dat betekent dat het onze harten raakt, ons denken vernieuwt, en onze levens verandert.

Daarom zeggen calvinisten vriendelijk maar duidelijk tegen katholieke bezwaren: „Nee, we leggen de Bijbel niet eigenmachtig uit. Integendeel, we stellen ons juist afhankelijk op van wat God Zelf zegt. Gods Woord is helder genoeg, krachtig genoeg, en betrouwbaar genoeg om ons te leiden naar de volle waarheid.”

Dus, waar draait het uiteindelijk allemaal om? Om dit ene: Gods eigen Woord centraal stellen en vertrouwen dat Hij zelf de beste uitlegger is van wat Hij bedoelt. Want uiteindelijk geldt altijd: God heeft het laatste Woord. En dat is precies zoals het hoort!

Tot slot: Gods Woord als ultieme autoriteit – „Sola Scriptura”

Uiteindelijk draait alles om één groot principe: Sola Scriptura („alleen de Schrift”). Dit betekent dat alleen Gods Woord—de Bijbel—absolute en ultieme autoriteit heeft over geloof en leven. Andere bronnen, zoals traditie of menselijke inzichten, zijn misschien nuttig, maar blijven altijd secundair. Calvinisten benadrukken dit principe omdat ze geloven dat Gods Woord rechtstreeks door Hemzelf geïnspireerd is (theopneustos, 2 Tim. 3:16) en daardoor volledig betrouwbaar en helder. Daarom is het essentieel om je geloof stevig en veilig te baseren op Gods eigen gezaghebbende woorden, en nergens anders op!

Reacties en ervaringen

Hieronder kun je reageren op dit artikel. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.