Last Updated on 21 juni 2025 by M.G. Sulman
In zijn boek Het einde van de hel en in een interview met BEAM (maart 2025) stelt theoloog Reinier Sonneveld dat de hel niet eeuwig is.1Zie: Reinier Sonneveld over de hel – BEAM, EO. https://beam.eo.nl/artikel/reinier-sonneveld-over-de-hel Hij pleit voor zogeheten universalisme: het idee dat God uiteindelijk iedereen redt, zelfs na de dood. De hel is volgens hem tijdelijk, het oordeel herstellend, en Gods liefde zo sterk dat niemand die voor altijd kan blijven weerstaan. Het klinkt warm en menselijk. En juist daarom spreekt het zoveel mensen aan, vooral jongeren. Maar de vraag is niet of het goed voelt. De vraag is: is het waar volgens de Bijbel? In dit artikel gaan we – vanuit een bijbels perspectief – in op Sonnevelds ideeën en laten we zien waarom een eeuwige hel geen schande is, maar juist een spiegel van Gods heiligheid, een bevestiging van Zijn rechtvaardigheid en een podium voor Zijn genade in Christus. Want de echte hoop ligt niet in het wegpoetsen van de hel, maar in de kracht van het kruis.
Inhoud
Een hels idee
Wat zegt Sonneveld eigenlijk?
Reinier Sonneveld schreef een boek met de opvallende titel Het einde van de hel. Zijn boodschap? De hel bestaat misschien wel, maar is niet voor altijd. Uiteindelijk, zegt hij, komt iedereen goed terecht bij God – zelfs wie hier op aarde niets met Jezus wilde.
Veel mensen vinden dat een geruststellende gedachte. Geen eeuwige pijn, geen zware preken meer. Een God die uiteindelijk gewoon iedereen overtuigt met Zijn liefde. Maar hoe vriendelijk het ook klinkt, de vraag is niet: voelt dit goed? De vraag is: is dit waar?
En daar begint het verschil.
Waar begin je: bij de mens of bij God?
Sonneveld begint bij zichzelf. Hij zegt: “Ik vond de hel oneerlijk.” En dus gaat hij op zoek naar een alternatief dat beter voelt. Maar als je zo begint, dan maak je de mens tot maatstaf – onze gevoelens, onze logica, onze grenzen. Terwijl de Bijbel zegt dat God het uitgangspunt is, niet wij.
“De HEERE is rechtvaardig in al Zijn wegen, en goedertieren in al Zijn werken.” – Psalm 145:17
“Wie bent u, o mens, dat u God zou tegenspreken?” – Romeinen 9:20
God buigt Zich niet naar onze ideeën. Wij zijn het die ons moeten buigen voor Hem.
De hel laat zien hoe heilig God is
De hel is geen theologisch foutje dat we moeten wegpoetsen om God beter over te laten komen. Integendeel: de hel laat juist zien hoe goed en heilig God is, en hoe ernstig het is om Hem te verwerpen.
Zonde is niet zomaar een foutje. Het is opstand tegen de Koning van hemel en aarde. Als we dat wegrelativeren, maken we niet alleen de hel kleiner, maar ook God zelf kleiner. En dan is het kruis ook niet meer nodig. Want waar geen echt oordeel is, heb je ook geen echte verlossing nodig.
De echte vraag is dus: wie is God?
Niet: “Wat voel ik bij de hel?”, maar: “Wie is God, en wat heeft Hij gezegd?” Alleen als je die vraag durft te stellen, ontdek je hoe diep de zonde gaat – en hoe groot Gods genade werkelijk is.
Tijdelijk oordeel is geen evangelie
Sonneveld ontkent het bestaan van oordeel niet volledig. Hij stelt dat er na de dood wel degelijk een vorm van straf of correctie is. Maar volgens hem is dat oordeel tijdelijk, helend van aard en uiteindelijk bedoeld om ieder mens alsnog tot inkeer te brengen. In zijn visie wordt het kwaad op den duur rechtgezet, ongeacht geloof, bekering of verhouding tot Christus in dit leven. Dat klinkt vergevingsgezind — maar het verschilt radicaal van het oordeel zoals de Schrift het openbaart.
De Bijbel spreekt niet over een zuiverend proces na de dood, maar over een definitieve scheiding: eeuwige straf of eeuwig leven (Mattheüs 25:46), verdoemenis of verlossing, duisternis of licht. Het oordeel is geen heropvoeding, maar openbaarmaking van Gods recht, waar genade alleen geldt voor wie in Christus is. Door het oordeel te herdefiniëren, maakt Sonneveld het evangelie onschadelijk. Want als het oordeel tijdelijk is, is het kruis overbodig. En als de hel uiteindelijk verdwijnt, verdwijnt ook de diepte van Gods heiligheid — en daarmee de glorie van Zijn genade.
📌 Overdenking: Begin je bij God – of bij jezelf?
Het grote verschil tussen bijbels geloof en moderne spiritualiteit zit vaak in het uitgangspunt. Begin je bij jezelf, dan bepaal jij wat liefdevol of eerlijk voelt — en pas je God daaraan aan. Maar begin je bij God, dan laat je Zijn karakter en openbaring bepalen wat goed, waar en liefdevol is.
Reinier Sonneveld begon, net als velen vandaag, bij zijn eigen gevoel: “Dit voelt oneerlijk.” Maar wie bij zichzelf begint, zal vroeg of laat botsen op Gods heiligheid. De Bijbel leert ons niet om God te begrijpen vanuit onze emoties, maar om onszelf te leren zien in het licht van wie Hij is. Alleen dan krijgen we een juist beeld van zonde, oordeel én genade.
“Want met U is de bron van het leven; in Uw licht zien wij het licht.” – Psalm 36:10
Als God liefde is, waarom dan straf?
Een God die alleen liefheeft?
Veel mensen kunnen het zich haast niet voorstellen: een liefdevolle God die straft. Want liefde en straf lijken elkaar uit te sluiten. “God is toch liefde?” zeggen ze dan. Ja – de Bijbel zegt dat letterlijk (1 Johannes 4:8). Maar dat betekent niet dat Hij alleen maar zacht is of alles door de vingers ziet.
Gods liefde is heilig, geen goedkope knuffel. Hij houdt zóveel van wat goed is, dat Hij alles wat kwaad is niet kán goedpraten. Zijn liefde is juist zó zuiver dat ze het kwaad niet naast zich kan dulden. Dáárom straft Hij.
“De HEERE is lankmoedig, groot van kracht, maar Hij houdt de schuldige zeker niet voor onschuldig.” – Nahum 1:3
Een God die nooit straft lijkt misschien lief, maar is in werkelijkheid onrechtvaardig. Hij zou kwaad ongestraft laten. En een God die het kwaad laat voortwoekeren, is geen God bij wie je werkelijk veilig bent.
Liefde zonder heiligheid is geen liefde
Stel je een rechter voor die tegen een moordenaar zegt: “Ach joh, we vergeten het gewoon. Zand erover. Ik ben ook maar een mens.” Dat voelt misschien aardig, maar het is onrecht. De Bijbel laat zien dat God niet zoals wij is. Zijn rechtvaardigheid is perfect. En dat betekent dat Hij alles wat Hem verwerpt, ook rechtvaardig zal oordelen – niet tijdelijk, maar volledig en eeuwig.
De hel laat zien dat God zonde echt serieus neemt. En juist daarom is Zijn liefde zo indrukwekkend: want in Christus biedt Hij vergeving aan mensen die het totaal niet verdienen.
Geen straf zonder zonde, geen genade zonder oordeel
Sonneveld stelt dat een eeuwige straf niet past bij Gods liefde. Maar hij vergeet dat liefde en straf in de Bijbel hand in hand gaan. Denk aan het kruis: daar zie je tegelijk Gods oordeel én Zijn barmhartigheid. God spaarde zelfs Zijn eigen Zoon niet, om ons te kunnen sparen. Dát is liefde – heilige liefde.
“God bewees Zijn liefde aan ons, doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren.” – Romeinen 5:8
Wie de hel wegredeneert, haalt het fundament onder Gods liefde vandaan. Want juist in het oordeel zien we hoe ernstig de zonde is, en hoe heilig God is. Zonder dat besef heeft het kruis geen betekenis meer. Waarom zou Christus sterven als er geen werkelijk gevaar is om verloren te gaan? En als het kruis leeg raakt van noodzaak, raakt ook de redding leeg van kracht. Dan blijft er een religie van inspiratie over, maar geen verlossing voor zondaren.
📌 Overdenking: Liefde zonder heiligheid is geen liefde
In onze tijd is “liefde” vaak losgemaakt van alles wat wringt. Liefde moet zacht, bevestigend en tolerant zijn. Maar bij God is liefde nooit los verkrijgbaar. Zijn liefde is heilig, waarheidsgetrouw en altijd verbonden aan rechtvaardigheid.
Daarom bestaat er bij God geen liefde die onrecht negeert of zonde toedekt zonder oordeel. Zijn liefde gaat tot het uiterste, juist door het oordeel zélf te dragen in Christus. Een God die niet straft, lijkt misschien liefdevol, maar laat de dader ongemoeid en het slachtoffer in de steek. Dat is geen echte liefde, maar toegeeflijkheid — een god die meer op een vriendelijke grootvader lijkt dan op de heilige Koning van hemel en aarde.
“De HEERE is een God van recht; welzalig zijn allen die Hem verwachten.” – Jesaja 30:18
Juist Gods recht maakt Zijn liefde veilig. Alleen bij een God die alles recht zet, is er ware troost voor wie schuilt achter het bloed van het Lam.
Wie bepaalt wat eerlijk is?
“Dit voelt oneerlijk”
Sonneveld zegt dat hij als tiener de hel “vreselijk oneerlijk” vond. En misschien herken je dat gevoel wel. Eeuwige straf? Voor zonden die je in een paar jaar op aarde begaat? Dat klinkt voor veel mensen als overdreven en onredelijk.
Maar precies hier moeten we iets belangrijks beseffen: ons gevoel is niet de maatstaf van wat rechtvaardig is. God is dat. Hij is geen vergrote versie van onze redelijkheid, maar volkomen anders: heilig, eeuwig, volmaakt rechtvaardig. En Hij oordeelt met volkomen inzicht – zonder fout, zonder vooroordeel, zonder vergissing.
“Zijn wegen zijn volmaakt, het woord van de HEERE is zuiver.” – Psalm 18:31
“Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.” – Jesaja 55:8
Zonde is ernstig – omdat God heilig is
We vinden een eeuwige straf vaak ‘te veel’, omdat we de zonde te klein maken. Maar zonde is geen kleinigheid. Het is rebellie tegen de heilige Schepper van hemel en aarde. Het is verwerping van Zijn majesteit, Zijn goedheid, Zijn wet, Zijn liefde.
En hoe groot is een misdaad? Niet alleen op basis van wat je doet, maar ook tegen wie je het doet. Als je je broertje uitscheldt, krijg je misschien straf. Scheld je een rechter uit in de rechtszaal, dan wordt het veel serieuzer. En als we bedenken dat elke zonde tegen de oneindig heilige God is gericht, dan is het niet vreemd dat de straf ook oneindig is.
“U alleen heb ik gezondigd en gedaan wat kwaad is in Uw ogen, opdat U rechtvaardig bent wanneer U rechtspreekt.” – Psalm 51:6
Eerlijkheid is: dat God altijd recht doet
Echte rechtvaardigheid is niet dat iedereen uiteindelijk een tweede kans krijgt. Het is dat God altijd recht doet, ook als dat betekent dat Hij eeuwig oordeelt. Hij is niemand iets verschuldigd, behalve wat Hij belooft. En wat Hij belooft, maakt Hij waar: of het nu genade is of oordeel, Hij doet wat Hij zegt.
De hel is geen bewijs dat God onrechtvaardig is. Het is juist het bewijs dat Hij doet wat Hij zegt. En dat is precies waarom het evangelie zo krachtig is: omdat God óók trouw is aan Zijn beloften om zondaars te vergeven – door Jezus, onze plaatsvervanger onder Gods toorn.
📌 Overdenking: Postmodern denken maakt de mens tot rechter over God
We leven in een tijd waarin gevoel belangrijker is dan waarheid. De postmoderne mens vertrouwt op wat “goed voelt”, en wantrouwt vaste waarheden. Alles is relatief geworden: moraal, identiteit, zelfs religie. Dit heeft diepe invloed op hoe we naar God kijken — en zelfs op hoe christenen hun geloof beleven.
In plaats van te buigen voor Gods Woord, gaan we het wegen. We beoordelen Gods oordelen. We vragen niet: “Wat zegt de Schrift?”, maar: “Voelt dit eerlijk aan?” Daarmee zetten we onszelf boven God en maken we onze ervaring tot norm. Maar als de mens de maatstaf wordt, verdwijnt waarheid in de mist van meningen en raakt het evangelie zijn kracht kwijt.
De Bijbel leert ons het tegenovergestelde: vreze Gods is het begin van alle wijsheid (Spr. 9:10). Niet wij toetsen God. Hij toetst ons. En dat is geen bedreiging, maar juist een bevrijding. Want alleen een God die niet wankelt met de tijdgeest, is werkelijk betrouwbaar. En alleen een evangelie dat vaststaat in Gods recht, kan echt redden.
Is Jezus dan voor niks gestorven?
Waar redt Jezus ons eigenlijk van?
Als de hel tijdelijk is – of misschien uiteindelijk zelfs leegloopt – dan dringt er meteen een pijnlijke vraag op: waarom stierf Jezus dan? Wat was het doel van het kruis? Als iedereen uiteindelijk toch bij God komt, had Zijn dood dan echt zin?
Volgens de Bijbel is het antwoord kraakhelder: Jezus kwam om ons te redden van de eeuwige toorn van God. Niet van wat innerlijke onrust of een tijdelijke straf, maar van het rechtvaardige oordeel dat we verdienen vanwege onze zonde.
“Want God heeft ons niet gesteld tot toorn, maar tot het verkrijgen van de zaligheid, door onze Heere Jezus Christus.” – 1 Thessalonicenzen 5:9
Wie het eeuwige oordeel wegredeneert, sloopt de noodzaak van het kruis.
Geen toneelstuk, maar plaatsvervangend oordeel
Het kruis is geen moreel voorbeeld of een dramatisch liefdessymbool. Het is het altaar waar het Lam van God werkelijk het oordeel droeg. Christus werd voor ons tot zonde gemaakt (2 Kor. 5:21), een vloek aan het hout (Gal. 3:13), doorboord om onze overtredingen (Jes. 53:5). Niet symbolisch, maar echt. Niet tijdelijk, maar definitief.
Als de hel geen eindbestemming is, dan wordt het lijden van Jezus iets theatraals. Maar in de Schrift is het bloed van Christus het enige wat werkelijk redt. Niet omdat wij dat kiezen, maar omdat God dat zo bepaalt. En omdat Hij het toepast op Zijn uitverkorenen, door Zijn Geest.
Geen evangelie zonder oordeel
De verlossing die Jezus bracht, is pas echt goed nieuws tegen de achtergrond van het oordeel. Alleen wie ziet waar God ons van redt, kan snappen hoe diep Zijn genade gaat.
“Want Christus is, toen wij nog krachteloos waren, op de bestemde tijd voor de goddelozen gestorven.” – Romeinen 5:6
Sonneveld maakt het evangelie menselijker, begrijpelijker – maar ook machtelozer. Want als er geen echte dreiging is, is er ook geen echte redding nodig. En dan is Jezus geen Redder meer, maar slechts een religieuze inspirator.
Maar de echte Jezus is gekomen “om Zijn volk zalig te maken van hun zonden” (Mattheüs 1:21). Hij kwam niet om mensen te helpen een tijdelijke straf te doorstaan of om moreel te verbeteren, maar om hen te redden van het eeuwige oordeel dat rechtvaardig op ieder mens rust.
In Sonnevelds visie is het oordeel tijdelijk en genezend. Alsof schuld vanzelf slijt, alsof mensen hun straf ‘uitzitten’ en daarna alsnog tot God kunnen komen. Maar als de zonde haar eigen straf uitwerkt, is er geen plaatsvervanger nodig. Geen bloed, geen kruis, geen Lam dat geslacht werd. Dan is het lijden van Christus overbodig, want het probleem lost zich vanzelf op.
De Bijbel leert het tegenovergestelde: zonde vraagt geen tijdelijke zuivering, maar eeuwige genoegdoening. En daarom is Jezus gekomen: om als enige het oordeel te dragen dat wij nooit hadden kunnen dragen. Niet als voorbeeld, maar als plaatsvervanger.
📌 Overdenking: Het kruis is geen optie, maar noodzaak
In veel moderne theologie wordt het kruis steeds meer gezien als een symbool van solidariteit, liefde of inspiratie. Maar de Bijbel laat iets veel diepers zien: het kruis is de enige weg tot verzoening met God. Niet een mooi gebaar, maar een noodzakelijk offer, omdat Gods rechtvaardigheid het niet toestaat om schuld ongestraft te laten.
Zonder een eeuwige hel is het kruis overbodig. Want waar geen werkelijk oordeel dreigt, is geen echte redding nodig. Maar juist de diepte van het oordeel openbaart de hoogte van de genade. Jezus droeg de toorn die wij verdienden, opdat wij zouden leven. Niet als een mogelijkheid, maar als een zeker werk voor allen die de Vader Hem gegeven heeft.
“Want ook Christus heeft eenmaal voor de zonden geleden, Hij, de Rechtvaardige, voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen.” – 1 Petrus 3:18
Het kruis is niet een liefdevol aanbod dat je mag aannemen, maar een daad van redding die God Zelf volbrengt. Voor Zijn volk, uit genade alleen.
Winnen Gods liefde of onze keuzes?
Sonneveld denkt: Gods liefde overtuigt uiteindelijk iedereen
Volgens Reinier Sonneveld is God zó liefdevol, zó sterk, zó goed, dat niemand Hem voor eeuwig kan blijven afwijzen. Vroeg of laat, zegt hij, zal iedereen buigen – uit vrije wil, geraakt door Gods liefde. En dus blijft de hel, als die al bestaat, nooit eeuwig duren.
Klinkt hoopvol. Maar klopt het? De Bijbel laat iets anders zien. Namelijk dat de mens niet neutraal is, maar van nature God vijandig gezind. Niet onwetend, maar bewust afwijzend. En dat die houding niet zomaar verdwijnt met meer tijd of betere uitleg – alleen Gods Geest kan dat veranderen.
“Het bedenken van het vlees is vijandschap tegen God… het onderwerpt zich niet aan de wet van God en kan dat ook niet.” – Romeinen 8:7
De wil is vrij, maar gebonden
Mensen hebben een wil, ja. Maar door de zonde is die wil gebonden aan eigenliefde en trots. We kiezen altijd wat we zelf willen, maar ons hart wil van nature niet buigen voor God. Dat is geen gebrek aan informatie, maar aan vernieuwing.
“Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader die Mij gezonden heeft hem trekt.” – Johannes 6:44
Daarom zegt Paulus ook dat bekering geen prestatie is van de mens, maar een geschenk van God (2 Timotheüs 2:25). Alleen Hij kan dode harten levend maken. Niet door dwang, maar door een wonder van genade.
Eeuwige afwijzing is geen grens aan Gods liefde – maar gevolg van menselijke opstand
Sonneveld stelt: waarom zou iemand Gods liefde eeuwig blijven weigeren? Maar de Bijbel zegt: de natuurlijke mens wil dat juist wél. Niet uit onbegrip of zwakte, maar uit verzet. Zondige mensen verwerpen God willens en wetens, zelfs wanneer Zijn oordeel hen raakt. In Openbaring 16 lezen we dat zij, onder Gods toorn, hun vuisten ballen en Hem vervloeken in plaats van zich te bekeren. De Schrift leert niet dat enkelen zich verharden, maar dat de mensheid in Adam verloren is, tenzij God in Zijn genade harten vernieuwt.
God laat mensen niet verloren gaan omdat Hij hen te weinig liefhad, maar omdat zij Hem haten, verwerpen en liever hun eigen weg gaan. En Hij laat hen daarin gaan; rechtvaardig en volgens hun eigen keuze.
En juist dát maakt Zijn genade zo onvoorstelbaar: dat Hij niet allen overlaat aan het oordeel dat zij rechtvaardig verdienen, maar uit pure goedheid sommigen redt. Niet omdat zij beter waren, gevoeliger of ontvankelijker, maar omdat Hij hen liefhad met een eeuwige liefde. Hij koos hen in Christus, vóór de grondlegging van de wereld (Efeze 1:4-5), opdat zij zouden delen in het leven dat niemand van zichzelf zoekt.
📌 Overdenking: De mens kiest niet voor God — tenzij God hem eerst kiest
Het klinkt sympathiek om te zeggen dat Gods liefde uiteindelijk iedereen overtuigt. Maar daarmee wordt de redding afhankelijk gemaakt van de volharding van de mens en niet van de kracht van Gods genade. Dat is precies het tegenovergestelde van het evangelie.
De Bijbel leert ons dat niemand uit zichzelf tot God komt. Niet omdat God Zich niet voldoende openbaart, maar omdat onze harten verduisterd zijn (Ef. 4:18). Alleen de soevereine Geest van God kan dode zondaren levend maken. Redding is dus niet een mogelijkheid die God aanbiedt, maar een werk dat Hij daadwerkelijk volbrengt in de harten van wie Hij van eeuwigheid liefhad.
“U hebt Mij niet uitgekozen, maar Ik heb u uitgekozen.” – Johannes 15:16
“Zoals velen als Hij tevoren gekend heeft, die heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld van Zijn Zoon.” – Romeinen 8:29De troost ligt niet in de flexibiliteit van Gods liefde, maar in de betrouwbaarheid van Zijn voornemen. Niet wij houden Hem vast — Hij hield ons al vast voor we Hem zochten.
Een andere Jezus, een ander evangelie
Een vriendelijk verhaal – met dodelijke gevolgen
Sonneveld wil het evangelie minder confronterend maken, begrijpelijker voor moderne oren. En dus komt hij met een Jezus die niemand blijvend oordeelt, een hel die ophoudt te bestaan, en een liefde die geen grenzen kent. Maar juist die aanpassing maakt het evangelie krachteloos; het klinkt menselijker, maar ‘t is niet meer bijbels.
Maar wat gebeurt er als je de hel weglaat? Dan blijft er een ander evangelie over. Een evangelie zonder urgentie, zonder oordeel, en uiteindelijk: zonder noodzaak van het kruis. En daarmee zonder de echte Jezus.
“Als iemand u een ander evangelie brengt dan wat u ontvangen hebt, die zij vervloekt.” – Galaten 1:9
Een Redder zonder oordeel is geen Redder
Zodra je zegt dat iedereen uiteindelijk toch wel bij God komt, is Jezus niet langer Degene die je redt van het oordeel, maar een soort morele gids die je helpt op je levenspad. Maar dat is niet de Jezus van de Bijbel.
De echte Jezus zegt:
“Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; maar wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem.” – Johannes 3:36
Dat is scherp. Dat is confronterend. Maar dat is ook liefdevol, want alleen de waarheid redt. Alleen de Jezus die werkelijk de toorn van God droeg in jouw plaats, kan jou ook werkelijk verlossen.
God verandert niet om ons te behagen
Sonneveld wil de scherpe kanten van het geloof afvijlen. Hij zoekt een God die toegankelijk is, begrijpelijk en aantrekkelijk voor de moderne mens. Maar in die poging vervormt hij het karakter van God. Hij maakt Hem kleiner, menselijker, aanvaardbaarder — maar tegelijk hol, machteloos en onwaarachtig. De God die overblijft is vooral lief en geduldig, maar zonder heiligheid, zonder toorn, zonder majesteit. Hij oordeelt niet werkelijk, eist geen bekering, en hoeft geen offer. Het is een god die perfect past in onze tijd, maar niet in de Schrift.
Zo ontstaat er een god naar ons beeld: een vriendelijke schepper die vooral bevestigt maar nooit confronteert. Een god die geruststelt, maar nooit tot vrees of aanbidding leidt. Maar de ware God laat Zich niet herscheppen naar menselijke voorkeur. Hij is wie Hij is — de HEERE, heilig en rechtvaardig, vol van genade en waarheid. En alleen wie Hém vreest en gelooft zoals Hij Zich geopenbaard heeft, kent werkelijk redding.
De echte God past zich niet aan ons aan – Hij roept ons aan tot bekering, geloof en overgave. Niet om ons klein te houden, maar om ons op te nemen in Zijn verlossende genade. Niet iedereen wordt automatisch gered. Maar ieder die gelooft, mag weten dat het oordeel voorbij is – dankzij het volbrachte werk van Christus.
“Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld.” – Johannes 3:18
Dat is het echte evangelie. Alles wat ervan afwijkt, is een ander evangelie, hoe goedbedoeld het ook klinkt.
📌 Overdenking: Een andere Jezus is geen redding, maar een verleiding
Het evangelie is geen rekbaar verhaal dat zich aanpast aan onze tijdgeest. Het is een goddelijke boodschap met eeuwige inhoud: Jezus Christus, gekruisigd en opgestaan, als enige Redder van zondaren. Wie dit vervangt door een ‘mildere’ Jezus, een ‘universele’ genade zonder oordeel, verkondigt geen troost maar een illusie.
De Schrift is hier radicaal eerlijk: er bestaat niet zoiets als een alternatief evangelie dat ook redt. Er is maar één Naam waardoor wij behouden moeten worden (Hand. 4:12), één Lam dat werkelijk de zonde wegdraagt, en één smalle weg die tot het leven leidt (Matt. 7:14). Alles daarbuiten is geen nuance, maar dwaling — hoe vriendelijk verpakt ook.
“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan… zodat zij, als het mogelijk zou zijn, ook de uitverkorenen zouden misleiden.” – Mattheüs 24:24
De echte Jezus is niet buigzaam of vrijblijvend. Hij is Koning en Rechter, Redder en Heer. Wie Hem wil kennen, moet buigen onder Zijn woorden, ook als die scherp zijn. Alleen dan leer je Zijn genade echt kennen: niet als een optie, maar als reddende werkelijkheid voor wie verloren was.
Echte hoop is niet dat de hel verdwijnt – maar dat Jezus redt
‘Helvervaging’ is geen redding
Sonneveld bedoelt het goed: hij wil mensen hoop geven. Maar wat als je hoop bouwt op zand? Op een verzacht beeld van God dat de Bijbel niet leert? Dan wordt het geen hoop meer, maar misleiding.
De échte ramp is niet dat mensen het moeilijk hebben met het oordeel, maar dat ze het uit de boodschap schrappen – en daarmee ook de kracht van de redding verliezen. Als er geen echte hel is, dan is er ook geen diepe nood. En als er geen diepe nood is, dan is er ook geen echte Verlosser meer nodig.
Maar de Bijbel is eerlijk. Niet om je kapot te maken, maar om je te redden voor het te laat is.
“Wie niet gevonden werd geschreven in het boek des levens, werd geworpen in de poel van vuur.” – Openbaring 20:15
“Maar God, Die rijk is in barmhartigheid… heeft ons, toen wij dood waren door de overtredingen, met Christus levend gemaakt.” – Efeze 2:4-5
De hel laat zien hoe diep het oordeel gaat. Het kruis laat zien hoe ver Gods liefde ging om zondaren daarvan te verlossen.
De ware hoop: uitverkoren, gekocht, geborgen
De echte hoop is niet dat God uiteindelijk iedereen weet te overtuigen. De echte hoop is dat God van eeuwigheid af mensen liefhad, en dat Hij Zijn Zoon niet stuurde als algemene mogelijkheid, maar als daadwerkelijke Verlosser voor een volk dat Hij Zelf heeft uitgekozen. Niet misschien, niet als optie, maar effectief, krachtig en onherroepelijk.
“Ik geef Mijn leven voor de schapen… en Ik geef hun eeuwig leven; zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid.” – Johannes 10:15,28
Dat is echte zekerheid. Geen wensdenken, geen religieuze hoop op goedkeuring, maar een koninklijke belofte van Degene die niet liegen kan. Niet omdat wij geloviger zijn, of standvastiger, of gevoeliger — maar omdat God trouw is aan Zijn verkiezing, omdat het bloed van Jezus werkelijk voldoende is om zonden volledig uit te wissen, en omdat Zijn roep onweerstaanbaar is voor wie Hij roept. Hij laat niet los wat Hij in Christus voor eeuwig vastgehouden heeft.
Geen hoop zonder waarheid – geen liefde zonder oordeel
Als je de hel weghaalt, lijkt het evangelie vriendelijker. Maar uiteindelijk neem je de ruggengraat eruit. Dan blijft er religie over, maar geen redding. Een Jezus die inspireert, maar niet redt. Een God die glimlacht, maar nooit rechtspreekt.
Maar het goede nieuws is dit: er is een Redder, en Hij leeft. En wie in Hem gelooft, hoeft de hel niet te vrezen. Niet omdat de hel verdwijnt, maar omdat Hij jouw oordeel heeft gedragen.
📌 Overdenking: Hoop zonder waarheid is geen hoop — het is zelfbedrog
In een wereld vol onzekerheid willen we hoop voelen. Maar de Bijbel geeft ons geen hoop die is gebaseerd op wensdenken, ontkenning of emotionele geruststelling. De enige echte hoop is gebouwd op waarheid, en waarheid begint bij wie God is: heilig, rechtvaardig én genadig.
De hel wegdenken voelt misschien veiliger, maar het laat de wonden van de zonde open. Alleen het kruis van Christus kan die wond werkelijk genezen, omdat daar het oordeel viel, op Hem in onze plaats. Dat is geen zachte boodschap, maar een bevrijdende: de zekerheid dat het oordeel al gedragen is voor allen die in Hem geloven.
“Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, vast en zeker…” – Hebreeën 6:19
Dat is echte hoop: niet dat God Zich aanpast aan ons gevoel, maar dat Hij trouw is aan Zijn belofte, zelfs toen het Hem Zijn eigen Zoon kostte. In die zekerheid kun je schuilen — niet omdat de hel verdwijnt, maar omdat het Lam van God daar tussenbeide is gekomen. Voor jou. Voor mij. Voor ieder die gelooft.
Slot: Het gaat niet om geloven als ticket, maar om zonde als realiteit
In het interview zegt Sonneveld:
“Mijn dominee vertelde dat je voor eeuwig pijn lijdt in de hel als je tijdens dit leven niet gaat geloven in God.”
Dat klinkt hard. En ergens raakt het de waarheid, maar de manier waarop het gezegd wordt mist de kern. Alsof geloven in God een soort ticket is dat je op tijd moet bemachtigen om niet naar de hel te gaan. Maar het evangelie gaat niet over een administratieve vergissing, of een gemiste kans. Het gaat over een dieper probleem: de radicale werkelijkheid van zonde.
We zijn van nature niet zoekers, maar haters van God. Niet neutraal, maar vijandig gezind tegenover Zijn wet, Zijn majesteit en Zijn heerschappij. We hebben Zijn heerlijkheid verworpen en gekozen voor onszelf. Niet het gebrek aan geloof is de oorzaak van het oordeel — het ongeloof is het gevolg van een verdorven hart. En dáárom is er oordeel. Dáárom is er een hel. En dáárom kwam Christus: niet om ons te helpen een betere keuze te maken, maar om zondaren te redden die geestelijk dood zijn.
“Christus Jezus is in de wereld gekomen om zondaars zalig te maken.” – 1 Timotheüs 1:15
De hel is dus niet de straf voor een domme keuze. Het is het rechtvaardige einde van een leven in opstand tegen God. En juist dat maakt het evangelie zo ontzagwekkend: dat God niet iedereen laat gaan waar hij zelf voor kiest, maar dat Hij in Zijn ontferming mensen uitkiest en redt. Niet omdat zij geloofden, maar zodat zij zouden geloven. Niet omdat zij God zochten, maar omdat Hij hen zocht — en hen niet loslaat.
Daarom is het evangelie geen vrijblijvende uitnodiging om je mening te herzien, maar een goddelijke oproep tot bekering. Niet koud of kil, maar doordrenkt van bloed, genade en zekerheid. De liefde van God bewijst zich niet door het weglaten van het oordeel, maar door Zelf dat oordeel te dragen voor Zijn uitverkorenen, voor allen die de Vader Hem gegeven heeft (Johannes 6:39).
“De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.” – Jesaja 53:5
📣 Reacties & ervaringen
Heb je vragen, twijfels of iets wat je wilt delen? Dat kan hieronder.