Multisysteem inflammatoir syndroom (MIS-C) bij kinderen: herken de signalen

Last Updated on 30 juni 2025 by M.G. Sulman

Je kind heeft wat koorts. Niks geks, denk je. Een virusje, wat rust, paracetamol – komt wel goed. Maar wat als die koorts blijft? Als je kind hangerig wordt, uitslag krijgt, buikpijn, rode ogen… en ineens wél opgenomen moet worden? Multisysteem inflammatoir syndroom bij kinderen – MIS-C – is zeldzaam, doch serieus. Het treedt meestal pas weken ná een coronabesmetting op en zet het hele lichaam in vuur en vlam. In dit artikel lees je precies waar je op moet letten, wat je kunt verwachten, en waarom juist jóuw onderbuikgevoel van levensbelang kan zijn.

Wat is mis-c precies?

Een zeldzame naschok na corona

Je hebt het misschien weleens gehoord: Multisysteem Inflammatoir Syndroom bij Kinderen, of kortweg MIS-C. Een mond vol. Maar wat het betekent, is eigenlijk vrij griezelig eenvoudig: het lichaam van een kind raakt in een soort overdrive. Niet door een virus dat nog actief is, maar juist ná een coronabesmetting – weken later. Alsof het immuunsysteem in vertraagde paniekstand schiet en denkt: hé, we zijn iets vergeten op te ruimen!

Het bizarre? Veel kinderen die MIS-C krijgen, waren helemaal niet ziek toen ze corona hadden. Geen hoestbui, geen snotneus. Misschien zelfs niets gemerkt. Maar dan, opeens: koorts, buikpijn, rode ogen, huiduitslag, of hartklachten. De ontsteking grijpt wild om zich heen – in het hart, de longen, de darmen, soms zelfs de hersenen. Een beetje zoals een brandalarm dat veel te laat afgaat, maar dan keihard en overal tegelijk.

Als het immuunsysteem doordraait

Normaal gesproken is je afweer een fantastische hulp. Het ruimt virussen en bacteriën netjes op, als een team schoonmakers met een duidelijk takenpakket. Maar bij MIS-C lijkt het alsof de schoonmaakploeg alle afdelingen tegelijk aanvalt, inclusief de muren, de meubels en de stroomkast. Het lichaam valt als het ware zichzelf aan, in een verwarrend vuurwerk van ontstekingen.

Artsen noemen dit een post-infectieuze hyperinflammatie, oftewel: een over-the-top ontstekingsreactie na een infectie. Bij kinderen komt dit gelukkig maar zelden voor. Maar als het gebeurt, is het heftig – en moet je er snel bij zijn.

MIS-C is dus geen ‘gewone’ kinderziekte, en ook geen directe complicatie van corona zelf. Het is een late en ernstige reactie van het immuunsysteem, die zonder goede behandeling levensbedreigend kan worden. Maar – en dat is meteen het hoopvolle: bij snelle herkenning en zorg herstellen de meeste kinderen volledig.

Symptomen van MIS-C: zo herken je het

Koorts die niet weggaat

Bijna elk kind heeft weleens koorts. Maar bij MIS-C is het anders. De koorts blijft dagenlang hoog, ondanks paracetamol. Het lijf voelt gloeiend heet aan, je kind ligt lusteloos op de bank en het typische “morgen is het vast beter”-gevoel blijft uit. Dit is vaak het eerste signaal dat er iets niet klopt.

Huid, ogen en buik protesteren mee

Een kind met MIS-C krijgt vaak rode ogen zonder pus, wat lijkt op een allergische reactie of een heftige verkoudheid – maar het is het niet. Ook komen huiduitslag, opgezwollen handen of voeten, en soms gebarsten lippen of een felrode tong (zoals bij de ziekte van Kawasaki) voor.
Daarnaast is er de buik: die doet vaak mee op een manier die ouders doet denken aan een blindedarmontsteking. Buikpijn, diarree of overgeven komen geregeld voor. Maar bij MIS-C is het meestal niet de darmen zélf, maar de ontstekingen eromheen die de klachten geven.

Verwardheid, vermoeidheid en snelle hartslag

Sommige kinderen worden ineens verward, suf of extreem vermoeid – alsof er geen energie meer in het lijf zit. Ze willen niet meer praten, zitten stilletjes in een hoekje, of slapen bijna de hele dag.
Daarbovenop komt soms een versnelde hartslag of ademhaling, wat duidt op een stressreactie in het lichaam. Dit is vaak het punt waarop ouders instinctief voelen: dit is geen gewone griep meer. En die intuïtie klopt meestal.

De link met COVID-19

Waarom kinderen alsnog ziek worden

Een van de meest verwarrende dingen aan MIS-C is dat het pas weken ná een coronabesmetting de kop opsteekt. Je kind had misschien een beetje keelpijn, of niets gemerkt. Geen test gedaan, geen quarantaine, gewoon doorgeleefd. En dan – zomaar uit het niets – slaat het in als een donderslag.

MIS-C is dus geen “restje corona”, en ook geen besmetting die terugkomt. Het is eerder een verlate storm: het immuunsysteem heeft eerst netjes gewerkt, maar raakt dan alsnog van slag. Alsof het lichaam denkt: we hebben iets gemist, tijd om alsnog alles te lijf te gaan – inclusief het eigen weefsel.

Een vertraagde reactie op een oude infectie

Bij sommige kinderen wordt zelfs pas achteraf ontdekt dat ze ooit corona hadden, via antistoffen in hun bloed. Het immuunsysteem herinnert zich het virus nog, maar reageert verkeerd. In plaats van bescherming te bieden, gaat het tekeer tegen gezonde cellen in hart, bloedvaten, darmen, huid of longen.

Vergelijk het met een rookmelder die te laat afgaat en vervolgens het hele huis vol met schuim spuit. Goed bedoeld – maar totaal uit de hand gelopen.

Artsen denken dat deze overdreven reactie te maken heeft met een soort immuungeheugen dat ontspoort. En omdat COVID-19 een relatief nieuw virus is, zijn we dit soort kinderreacties pas net in beeld aan het krijgen. Onderzoekers leren elke dag bij, maar één ding is zeker: snel herkennen en handelen redt levens.

📌 5 Alarmsignalen Van MIS-C Bij Kinderen

1. Koorts langer dan 3 dagen, die niet reageert op paracetamol.

2. Rode ogen, huiduitslag, gezwollen handen/voeten of een rode tong.

3. Buikpijn, diarree of overgeven zonder duidelijke oorzaak.

4. Vermoeidheid, sufheid of verward gedrag.

5. Snelle hartslag of ademhaling die niet past bij de situatie.

🧠 Twijfel je? Neem altijd contact op met de huisarts of huisartsenpost. Beter één keer te veel bellen dan te laat handelen!

Hoe artsen MIS-C opsporen

Onderzoeken, bloedtesten en echo’s

Als een arts MIS-C vermoedt, gaat er meteen een zorgalarm af. Want: snelheid is cruciaal. Het begint vaak met bloedonderzoek. Ze prikken niet op één specifiek virus, maar zoeken naar ontstekingswaarden die door het dak gaan. Denk aan CRP, ferritine of D-dimeren – allemaal tekens dat het lijf op volle toeren draait, maar op de verkeerde brandstof.

Ook wordt gekeken naar de werking van organen. Werkt de lever nog goed? Is de nierfunctie oké? En: is het hart overbelast? Want bij MIS-C ligt vooral het hart regelmatig onder vuur. Daarom krijgen veel kinderen een hartfilmpje (ECG), een echo van het hart (ECHO) en soms zelfs een MRI of CT-scan.

Waarom snelle opname soms nodig is

Als uit de onderzoeken blijkt dat het hart, de bloeddruk of andere organen onder druk staan, volgt vaak een opname op de kinderafdeling of zelfs de IC. Niet omdat elk kind in levensgevaar is, maar omdat het verloop snel kan omslaan. Artsen willen letterlijk dag en nacht kunnen bijsturen.

Het goede nieuws? Met de juiste behandeling – vaak afweeronderdrukkers zoals immunoglobulinen of corticosteroïden – knappen kinderen meestal snel op.

Maar artsen blijven altijd een paar dagen extra waakzaam. Want MIS-C is grillig. Het is geen virus dat je kunt vangen of een bacterie die je kunt bestrijden. Het is een hyperactief lichaam dat tot rust gebracht moet worden – en dat vraagt tijd, monitoring en de juiste aanpak.

Behandeling en herstel

Medicatie die het afweersysteem kalmeert

Bij MIS-C is het doel van de behandeling niet om een virus te doden, maar om het lichaam tot bedaren te brengen. Want het is het immuunsysteem zélf dat de schade veroorzaakt. Daarom krijgen kinderen vaak een combinatie van medicijnen die het afweersysteem tijdelijk dempen. Denk aan:

• Corticosteroïden, zoals prednison, om de ontsteking snel te remmen

• Immunoglobulinen (IVIG), een soort ‘rustige afweerstoffen’ die het lijf weer in balans helpen

• Soms biologische medicijnen, zoals anakinra, als de standaardbehandeling niet genoeg werkt

Deze middelen worden meestal via een infuus toegediend, onder strikte monitoring in het ziekenhuis. De meeste kinderen reageren binnen 48 uur positief op de behandeling – dat is het hoopvolle nieuws. De koorts zakt, de energie keert terug, en de angst maakt voorzichtig plaats voor opluchting.

Revalidatie en nazorg: wat kun je verwachten

Toch is de weg naar volledig herstel niet altijd in één rechte lijn. Sommige kinderen houden nog wekenlang last van vermoeidheid, concentratieproblemen of een zwakke conditie. Daarom is het belangrijk om het herstel serieus te nemen – ook als je kind ‘weer gewoon naar school wil’.

Artsen houden vaak ook het hart een tijdje in de gaten, zeker als er tekenen waren van hartspierontsteking of afwijkende hartslag. Soms zijn herhaalde controles of een revalidatietraject nodig, bijvoorbeeld bij de kinderfysiotherapeut of kindercardioloog.

En dan is er nog de mentale kant: een ziekenhuisopname, infusen, piepende machines – het hakt erin. Ook als ouder. Daarom kunnen een gesprek met de huisarts of een kinderpsycholoog, of zelfs alleen al ruimte om vragen te blijven stellen, enorm helpend zijn.

Het goede nieuws? Bijna alle kinderen herstellen volledig, en met goede zorg keert het leven vaak sneller terug naar normaal dan je op het dieptepunt had durven hopen.

Ervaringen van ouders

“Hij was nooit echt ziek, en tóch zo ziek”

Voor veel ouders begint het met twijfel. Je kind is warm, stilletjes. Misschien wat buikklachten. Geen paniek, denk je – een virusje? Maar dan verandert er iets. De energie verdwijnt, de huid wordt vlekkerig, de koorts blijft maar stijgen. En dan komt dat ene moment dat je voelt: dit klopt niet meer.

Zo vertelt Lisa, moeder van de 8-jarige Bram:

“Hij had een paar dagen wat koorts, en ineens klaagde hij over buikpijn. Zijn handen werden rood, zijn lippen droog. De huisartsenpost dacht aan buikgriep, maar iets zei me dat ik moest doorpakken. In het ziekenhuis sloegen alle meters uit. Hij had MIS-C. En ik had er nog nooit van gehoord.”

Van onzekerheid naar opluchting

Het lastige aan MIS-C is dat je het niet verwacht. Zeker als je kind nauwelijks iets heeft gemerkt van corona, of nooit positief getest is. Ouders voelen zich vaak onzeker, twijfelend tussen: stel ik me aan? en wat als ik te laat ben?

Toch hoor je telkens weer: de onderbuik had gelijk. Dat iets anders was dan normaal. Dat dit geen doorsnee griep was. En dat doorduwen – een extra belletje, een tweede mening – het verschil maakte.

Zoals de vader van Zeynep (10) het omschreef:

“Ik vertrouwde haar gedrag niet. Zo stil, zo wit. Ik had nog nooit van MIS-C gehoord. Nu zou ik zeggen: ouders, vertrouw je gevoel. En wacht niet af.”

Waarom luisteren naar je onderbuik zo belangrijk is

MIS-C is geen alledaagse kinderziekte. En het volgt geen keurig boekje. Geen standaard verloop, geen voorspelbaar patroon. Maar wat je wél hebt, is intuïtie. En dat is goud waard.

Ouders kennen hun kind het beste. Artsen kunnen meten en prikken, maar jij ziet het gedrag. Jij voelt of iets klopt. En soms is dat precies wat nodig is om op tijd in te grijpen.

Wanneer moet je medische hulp zoeken?

Deze signalen mag je niet negeren

We snappen het: je wil niet overdrijven. Je wil de huisarts niet voor elk kuchje bellen, en je kind ook niet onnodig ongerust maken. Maar bij MIS-C is tijd letterlijk kostbaar. Hoe eerder het herkend wordt, hoe beter de behandeling aanslaat.

Er zijn een paar duidelijke rode vlaggen die je niet moet wegwuiven:

• Koorts die langer dan drie dagen aanhoudt, ondanks paracetamol

• Rode ogen zonder pus, huiduitslag of gezwollen handen/voeten

• Buikpijn of overgeven zonder duidelijke oorzaak

• Ernstige vermoeidheid of sufheid

• Snelle ademhaling of hartslag, of grauwe huidskleur

Eén van deze symptomen is niet per se reden tot paniek. Maar meerdere tegelijk? Dan is het tijd om te bellen – ook ’s avonds of in het weekend.

Liever een keer te vaak dan te laat

Ouders voelen zich achteraf soms bezwaard. Alsof ze “hadden moeten weten” dat het ernstiger was. Maar dat is niet eerlijk. MIS-C is zeldzaam én verraderlijk. Je kunt het niet altijd zien aankomen. Wat je wél kunt doen, is luisteren naar je intuïtie.

Twijfel je? Bel dan met de huisarts of huisartsenpost. En als die twijfel knaagt na het gesprek? Bel nog een keer. Jij bent de stem van je kind – en die stem doet ertoe.

Een arts kan altijd zeggen: “het lijkt mee te vallen.” Maar jij kunt zeggen: “ik weet zeker dat dit niet normaal is.” En in het geval van MIS-C kan die stem het verschil maken tussen afwachten en op tijd ingrijpen.

Wat zegt de wetenschap?

Nieuwe inzichten, snelle kennisgroei

MIS-C is pas sinds het voorjaar van 2020 bekend. Voor die tijd had nog nooit iemand van deze mysterieuze ontstekingsreactie bij kinderen gehoord. En eerlijk is eerlijk: artsen en onderzoekers stonden er eerst ook van te kijken. Een paar weken na een coronabesmetting kregen sommige kinderen plotseling levensbedreigende ontstekingen in meerdere organen. Het leek op Kawasaki, maar het was nét anders.

Sindsdien is er wereldwijd keihard onderzoek gedaan. In Amerika, Italië, Nederland… overal doken artsen in dossiers, onderzochten bloedmonsters, vergeleken ziekteverlopen. En hoewel er nog veel onbekend is, weten we nu meer dan ooit:

• MIS-C treft vooral kinderen tussen de 5 en 13 jaar

• De meeste kinderen herstellen volledig, zeker bij snelle behandeling

• Het lijkt te maken te hebben met een ontspoord immuunsysteem na een coronabesmetting

• Hart, darmen en bloedvaten zijn het vaakst betrokken

• Er is geen bewijs dat het een erfelijke of besmettelijke ziekte is

Waarom onderzoek nog volop gaande is

Toch blijven er grote vragen open. Waarom krijgt de één het wel en de ander niet? Is er een genetische gevoeligheid? Wat zijn de langetermijngevolgen voor het hart? En: kan MIS-C ook optreden na andere virussen, of is dit écht corona-specifiek?

Wetenschappers werken intussen samen in internationale netwerken, delen data en proberen verbanden te leggen. Ook Nederlandse ziekenhuizen doen mee aan deze studies. Zo groeit de kennis – stap voor stap, patiënt voor patiënt.

Het is belangrijk om te weten: artsen leren bij van elk kind dat MIS-C heeft gehad. Niet alleen om anderen beter te kunnen helpen, maar ook om MIS-C ooit helemaal te doorgronden. Elk verhaal telt mee. Ook dat van jouw kind.

💬 Reageren of je verhaal delen?

Heb jij ervaring met MIS-C, of herken je symptomen uit dit artikel bij je eigen kind? Misschien zit je met vragen, of wil je gewoon even je hart luchten. Hier mag dat. Deel gerust je verhaal of stel je vraag in de reacties hieronder.

💡 Jouw ervaring kan andere ouders alert maken of juist geruststellen.
📢 En wie weet help je zo iemand om net op tijd aan de bel te trekken.

👇 Laat van je horen. Samen weten we meer.