Een longinfarct treedt op wanneer een slagader naar de long verstopt raakt en een deel van het longweefsel geen bloed meer krijgt. Daarmee krijgt het dus ook geen zuurstof. Als dit te lang duurt, gaat het getroffen weefstel dood. Het wordt meestal veroorzaakt door een longembolie. Door de dubbele bloedtoevoer naar de longen vanuit zowel de bronchiale circulatie als de longcirculatie is dit weefsel beter bestand tegen een infarct. Een afsluiting van de bronchiale circulatie veroorzaakt géén infarct. Het kan wel optreden bij een longembolie waarbij de longcirculatie geblokkeerd is en de bronchiale circulatie dit niet volledig kan compenseren.
CT-scan van een longinfarct door chronische longembolie (witte pijl). Het infarctgebied (zwarte pijl) heeft een omgekeerd halo-sign. / Bron: Wikimedia Commons
Een longinfarct treedt op wanneer een deel van het longweefsel afsterft omdat de bloedtoevoer is geblokkeerd. Hoewel verschillende medische aandoeningen een longinfarct kunnen veroorzaken, is de meest voorkomende oorzaak een longembolie. Hierbij zit er een bloedpropje in een bloedvat in de longen. Als gevolg hiervan kan het bloed er niet goed doorheen stromen.
Symptomen van een longinfarct
Verschijnselen
De symptomen van een longinfarct kunnen sterk variëren. Ze zijn gerelateerd aan de grootte van het infarct en de locatie in de longen. Grotere longinfarcten veroorzaken meestal ernstigere symptomen, evenals infarcten die de pleura aantasten. De pleura is een vochtafscheidend membraan. Het vormt de afscheiding tussen de longen en de borstholte.
In de meeste gevallen wordt een longinfarct veroorzaakt door een relatief kleine longembolie, waardoor een vrij klein infarct ontstaat. In deze gevallen kunnen de symptomen die door het infarct zelf worden veroorzaakt, zeer mild of zijn. Het kan ook symptoomloos verlopen.
Grotere longinfarcten veroorzaken meestal ernstigere symptomen, evenals infarcten die het borstvlies treffen. Deze symptomen kunnen zijn:
bloedspuwing, of hemoptoë: het ophoesten van bloed
Veel van deze symptomen komen vrij vaak voor bij een longembolie, ongeacht of deze een longinfarct heeft veroorzaakt. Wanneer een longembolie echter gepaard gaat met bloedspuwing of pijn op de borst, is dat een aanwijzing dat er ook een longinfarct is opgetreden.
Locatie
Een longinfarct treft één long. Het komt het meeste voor in het onderste gedeelte van de rechterlong. Dit kan te wijten zijn aan het effect dat de zwaartekracht heeft op de arteriële en alveolaire druk.
Complicaties
Terwijl kleine longinfarcten meestal geen gevolgen op de lange termijn hebben, kunnen grote infarcten zodanige veel longschade veroorzaken dat je last krijgt van chronische klachten. Ze kunnen zelfs fataal worden.
Longinfarcten gevonden bij autopsie / Bron: Wikimedia Commons
Oorzaak
Een longinfarct ontwikkelt zich als gevolg van longweefsel dat onvoldoende zuurstof krijgt. Meestal is het een complicatie van een longembolie. Het kan echter ook optreden door andere onderliggende oorzaken, zoals:
Amyloïdose: Een stapelingsziekte waarbij eiwitten, die het lichaam voortdurend aanmaakt, zich stapelen. Deze ophoping van de eiwitten kan ook op meerdere plekken in het lichaam plaatsvinden, waaronder de longen.
Vasculitis: Een verzamelnaam voor een aantal ernstige, chronische ziektebeelden waarbij de wand van bloedvaten ontstoken raakt. Een ontsteking van de bloedvaten in de longen kan resulteren in een longinfarct.
Sikkelcelanemie of sikkelcelziekte: Dit is een ernstige erfelijke ziekte waarbij een abnormaal hemoglobine wordt aangemaakt. Hierdoor krijgen rode bloedcellen de vorm van een sikkel. (Dat is een primitief, halvemaanvormig landbouwwerktuig dat dient om gras en graan mee af te snijden.) De afwijkende rode bloedcellen bij sikkelcelziekte kunnen samenklonteren en zorgen voor bloedpropjes die kleine slagaderen kunnen afsluiten. Wanneer dit te lang duurt kan er een herseninfarct, een nierinfarct, een miltinfarct, een leverinfarct, een longinfarct of een botinfarct ontstaan.
Over het algemeen zijn de risicofactoren vergelijkbaar met die van een longembolie:
eerdere operaties, vooral aan de heup of knie
bedlegerigheid (langdurig)
kanker
diep veneuze trombose
het nemen van een anticonceptiepil of hormoonvervangende therapie
zwangerschap of bevalling
vliegreizen
Onderzoek en diagnose
Tijdens een röntgendiagnose kan een schaduw in het aangetaste longgebied worden gezien, wat kan worden gezien als een indicatie van een longinfarct.
Andere diagnostische methoden:
CT-scan van de longen.
Een longscintigrafie: een onderzoek waarmee bekeken kan worden hoe het met de doorbloeding van je longen is gesteld.
CTA-scan van de longaders: dit is een combinatie van een CT-scan en een angiografie. Met dit onderzoek wordt de anatomie en de bloedvoorziening van je hart in beeld gebracht.
MR-angiografie (MRA, Magnetic Resonance Angiografie). Combinatie van angiografie en MR-scan, waarbij via een MR-scan de bloedvaten in beeld worden gebracht.
Behandeling van een longinfarct
De behandeling van een longinfarct bestaat uit ondersteunende zorg en de behandeling van de onderliggende oorzaak van het infarct.
In de grote meerderheid van de gevallen wordt een longinfarct veroorzaakt door een longembolie. De behandeling van longembolie bestaat uit het toedienen van antistollingsmedicijnen (anticoagulantia). Deze zorgen ervoor dat het bloed minder snel stolt. Dit gebeurt meestal met intraveneuze (via een ader) heparine, binnen enkele dagen gevolgd door een oraal (via de mond toegediend) anticoagulans. Heparine is een medicijn dat wordt gebruikt bij het voorkomen of behandelen van bloedstolsels. Wanneer het intraveneus wordt toegediend, is het direct werkzaam.
In ernstige gevallen kan het nodig zijn om een longkatheterisatie uit te voeren om het stolsel te verwijderen.
Prognose
De prognose van een longinfarct hangt af van de onderliggende oorzaak.
Janneke kreeg een longinfarct na een eerdere longembolie
Janneke (32 jaar) kreeg een longinfarct na een eerdere longembolie: “De pijn die ik voelde was zo erg, dat ik dacht ‘dit is het, ik ga dood.’”
Reacties en ervaringen
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt bijvoorbeeld je ervaringen delen over een longinfarct. Of tips geven. Wij stellen reacties zeer op prijs. Reacties worden niet automatisch (direct) gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie gelezen zijn. Dit om ‘spam’ of anderszins ongewenste c.q. ongepaste reacties eruit te filteren. Daar kunnen soms enige uren overheen gaan.
Mijn nicht van 47 jaar heeft meerdere longembolieēn en slikte daarvoor al ruim 1 week anti stollingsmiddelen.
Gisteren heeft zij vermoedelijk door een embolie een longinfarct gehad.
Er zou vandaag een punctie genomen worden maar in plaats daarvan zijn ze overgegaan op antibiotica in het ziekenhuis.
Ik vraag me sterk af of dit de juiste weg is.
Vandaag had ze overdag geen koorts maar vanavond wel.
Gaat dit wel goed?
Hallo,
Mijn nicht van 47 jaar heeft meerdere longembolieēn en slikte daarvoor al ruim 1 week anti stollingsmiddelen.
Gisteren heeft zij vermoedelijk door een embolie een longinfarct gehad.
Er zou vandaag een punctie genomen worden maar in plaats daarvan zijn ze overgegaan op antibiotica in het ziekenhuis.
Ik vraag me sterk af of dit de juiste weg is.
Vandaag had ze overdag geen koorts maar vanavond wel.
Gaat dit wel goed?